Şimdi kim dinleyecek türküleri?

Fatih Yurdakul aradı. Bu sıralar telefonlardan korkuyorum. Bismillah dedim açtım.

Selamdan sonra ayeti okudu.

“Biz Allah’ınız, O’na döneceğiz.”

Ragıp Abi vefat etmiş. (Mehmet Ragıp Karcı.)

Yaralı hissettim. O yarayı bilse bilse Fatih bilir.

Güpgüzel adamdı Ragıp Abi.

‘Güzel adam’dan ne anlarsınız?

Rengi olan, lezzeti olan adam.

İçinde aşk olan, yüreğinde ateş olan adam.

Fethi Gemuhluoğlu... Ki tanışmak bana nasip olmadı. Gençlere sorarmış.

“Aşık oldunuz mu?”

Ragıp Abi kendisi anlatırdı. Gitmişler, herkese soruyormuş. Herkes ağzında geveliyor. Aşık oldum demekten utananlar, sıkılanlar.

Ragıp Abi eliyle kendi bağrına vurup “Yanıyorum Abi, yanıyorum!” diye cevap vermiş Gemuhluoğlu’na.

İstanbul’da, Ankara’da kimi zaman baş başa, kimi zaman Mesela Ramazan Dikmen’le, Hasan Aycın’la, Mümin Vatansever’le birlikte yürüyüşlerimiz olmuştur.

Çayın ve muhabbetin tadına vardığımız ‘Cem’lerimiz de...

“Bir çay içmek istemesin şimdi canı/Bir kızılca kıyamet bardağına dökülür.”

Bir böylesi var çayın, bir de şöylesi:

“Şimdi çay vaktidir/Bakışlarını alıyorsun gözlerimden/Bardağıma dudakların boşalıyor.”

Yahu, şair işte, şair!

Güzel de tütün içerdi. Sigarayı bıraktı. Artık ahirette içeriz diye umuyordu. Diyordu ki “Kabre girip Münker-Nekir’in suallerine cevap verdikten sonra bir çay bir sigara Müslüman’ın hakkıdır.”

“Ayasofya’ya bakamıyorum” dediğini iyi hatırlıyorum.

Okuması yazması vardı. “Elbet vardır” demeyin. Eski harflerimizle yazılmış kitapları, kitabeleri güzel güzel okurdu. Bir gün, Beylerbeyi’nde Hamid’i Evvel Camii’nin kitabesini ben hecelemeye uğraşırken o düz yolda yürür gibi okudu, geçti gitti.

Kürtçe bilirdi. Farisi de bilirdi.

Duttan bağlama yapıyordu. Hasan Aycın’a bir tane yapmıştı.

Orada burada, ahşap parçalar gördü mü, seçer, bir tane iki tane alırdı.

Ragıp Abi’den duymuştum, çok sevdiği ‘Sultanım’ dediği eşi Saime Şenol Hanım, Ragıp Bey neden topluyor tahta parçalarını diye soranlara, “Ragıp’ın kafasında bir tahta eksik, onu arıyor” diyormuş.

Bu latifeden bir nakısa çıkaracak kimse var mıdır içimizde?

Yoktur her halde. Latif olanlar latifeyi anlar.

Bağlamayı çok güzel çalardı. Ne kadar güzel olduğunu nasıl tarif edeyim? Arif Sağ’ın da katıldığı bir bağlama yarışmasında üçüncü olduğunu okumuştum.

“Mezhebim Hanefi meşrebim Alevi” dediğini de hatırlarım. Muharrem’i, Aşure’yi ihmal etmezdi. Gönderdiği mesajlar arasında gördüm. “Bu ayın (Muharrem’in) 10. Gününe kadar içeceğimiz suyu azaltıp haya ve tövbe ile içelim” diyor.

Sufiliği de vardı. Hatta diyebilirim ki ‘bağlanma’sı coşturmuştu onu.

Eski şiirimizle haşır neşirdi. Rüyasında Nabi’yle, Pir Sultan Abdal’la konuştuğunu, bir defasında -yanlış hatırlamıyorsam- Nabi’nin kendisine kızdığını anlatmıştı.

20 Kadar şairin divanını hazırladı. Bunların çoğu basıldı.

Türküler var bir de...

Onun kadar iyi bir türkü dinleyicisi loktur; hem ‘tahassüs’ eder, hem ‘telezzüz’ eder.