Son günlerdeki herhangi bir gelişmeye bağlı olarak değil, Türkiye’nin seçim atmosferine girdiği ve esasen değişmez gündeminin de seçim olduğu aşikardır. Bilhassa Türk tipi başkanlık modelinin herhangi bir günü seçim düşünmeden geçirmeye müsait olmadığını biliyoruz. Yüzde 50 artı 1 gerekiyor ve yeni model asla koalisyonsuz olamıyor. Bir yandan oy çıtasını dert etmek öte yandan ittifakın moral motivasyonunu hesaba katmadan yol alabilmek mümkün değildir. Seçmen tabanı; ama iktidarı destekleyen seçmen tabanı sürekli olarak mutlu edilmek ve ittifak ortağı MHP ise kayırılıp kollanmak zorundadır. Böyle olduğu için de aylar yıllar tek bir ciddi meselenin çözümüne dair mesai harcanmadan geçmektedir. Çünkü, ciddi meselelere odaklanmak ciddi kırgınlıklar ve tahmin edilemeyen olumsuz sonuçlar doğurabilir. İyi sonuç ihtimali varsa da risk almanın lüzumu yoktur.

Bugüne gelişimizin kısa ve sıkıcı hikayesi budur. Dolayısıyla, seçim barajı yüzde 7’ye iniyor diye veya daha öncesinde Cumhurbaşkanı Saadet Partisi’nin peşine düştüğü için değil zaten her gün seçim havası vardır. Zamanında veya erken seçim için süre kısaldığı için siyaset şimdi biraz daha alarm olmuş durumdadır, o kadar.

Görünen o ki Erdoğan yeni seçime de yerel seçimlerde kendisine büyük şehirleri kaybettiren stratejinin dozunu biraz daha artırarak gidecek. Bu da gerginliğimizin devamını garanti ediyor. Stratejinin işlemesi için malum bir ideolojik karşıtlık gerekiyor. Dinimize ve tarihimize düşman olan dış güçlerle onların yerli işbirlikçileri daha fazla konuşulacaktır. Bu da demektir ki muhalefet ve muhalif kesimlerin tamamı itham üzerine ithama muhatap olacak. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın son yargı yılı açılışında da tebarüz eden dindarlık bahsindeki rekabetsiz siyasi söylemi daha da gelişecek. Yerel seçim öncesindeki klasik stratejiyi bu istikamette daha yüksek dozla görmemiz kaçınılmazdır.

Hal böyle olunca başta CHP olmak üzere muhalefetin de uzun süredir polemiğe ve siyasi sataşmaya mesafeli duruşuna yönelik ağır bir sınav başlamıştır. Genel olarak laiklik üzerinden meydan okuyan bu yaklaşımın CHP’yi bir zamanlar kolaylıkla tuttuğu pozisyona geriletip geriletmeyeceği kritik bir sorudur. Kılıçdaroğlu’nun sabırla yürüttüğü oralı olmama politikasına rağmen büyük bir merak konusudur.

Bunu en başta da Erdoğan bunu merak ediyor olmalı çünkü hangi tarihte olacaksa seçim için başka stratejisi bulunmuyor. Yani, iktidar muhalefeti Avrupa Birliği veya ekonomik gelişmişlik veya eğitimi kalitesi veya hukuku veyahut da yüksek demokrasi bahsinde sıkıştıramayacağı için başka strateji bulunmuyor. İktidar için siyasi tartışmanın; yani seçim temasının bu bahisler olmamasını sağlamak hayati olacaktır. Daha fazla dış güç tehlikesi, beka meselesi, karanlık odakların bitmek tükenmek bitmez oyunlarını yüksek sesle işitecek olmamız bundandır. Yerli ve milli görünmekle gayrı milli olmakla yaftalanmak arasındaki fark -siyaseten ne kadar işe yarıyorsa- bir kez daha denenecektir. Ne var ki bu sahada iktidarın tekeli artık kırılmıştır. Muhalefet -yetersiz olmakla suçlansa da- yakın geçmişte hiç olamadığı kadar gündeme ortaklıkta payını artırmıştır. Neyin gündemde olacağı yarışında muhalefetin göstereceği performans da sandığın kaderini belirleyecektir. Daha önce sahip olamadıkları bir imkandır bu.

Kim neyi konuşturmayı başarırsa; yani kim gündeme hakim olursa seçimin kazananı o olacaktır. Hangi konuları hangi sorunları konuşup konuşamayacağımız seçim sonucuna dair anketlerden daha güçlü bir göstergedir. Bu tablonun alacağı şekil seçim sonrası Türkiye’nin yürüyeceği yolu da tayin edecektir.

Edip beyi kaybettik

Edip Uğur ağabeyimiz bir süredir hastalıkla mücadele ediyordu, dün sabah aramızdan ayrıldı. Allah rahmet eylesin. Acımız çok büyüktür. Değerli bir insan, vicdan ve nezaket sahibi bir siyaset beyefendisiydi. Edip Uğur’u belediye başkanlığı görevinden almak için yapılan haksız, hukuksuz muameleyi hatırladıkça acımız daha da katlanıyor. O’nu tecrübesi ve ağabeyliğine en çok ihtiyaç duyduğumuz bir zamanda kaybettik. Mekanı cennet olsun, Cenabı Allah ailesine ve dostlarına sabır versin.