Bazı şarkıları adeta aşık olurcasına severiz. Bu bir bakıma kabullenişin anlaşılmaz yanıdır ya da bir meydan okuma…

Kabul ettiğin şeyle hissettiğin şey seni yerden yere vursa da ölü taklidi yapmak zorunda kalırsın ama yine de şarkıya aşık olursun. Kim bilir belki de yaşanmışlığın ve de yaşanmamışlığın fıtratında bu çelişki vardır. Sonunda seçenekler içinde kendimize en uygun olanı seçeriz…

Aslında her istediğimizi istediğimiz zaman yapamadığımız için isyan ederiz, bu yüzden aşk hepimiz için çoğu kez hüzünlü bir vakadır. Zira aşk bizi gerçekte olduğumuzdan daha iyi biri yapar. Dolayısıyla kendimizi güçlü hissettiğimizde değil, aşık olduğumuzda başkalarının duygularını daha iyi anlarız.

İşte tam da böyle anlarda melankoli insanın kendisine giden yolda sadece bir yol göstericidir. Ve insan ruhunda

oluşan aşk fırtınaları karşılıksız kaldığında, zehri ve panzehri kendi içinde barındırarak her birimize başka bir dünya sunar.

Bu çerçevede, “My Funny Valentine’’ hem kendine hem de sevgiliye bitmez bir meydan okuma şarkısıdır. Bu şarkı tıpkı hayatın dehlizlerinde sıkışan duygular gibi ayakta karşılar aşkı… Sevmek ve sevilmek sanki büyük bir tesadüftür. Bu aşk iklimine anlam katan tek şey vardır o da sevgidir, sevmektir…

Dünyanın en sevilen caz standartları arasına giren My Funny Valentine şarkısını, Frank Sinatra, Judy Garland, Ella Fitzgerald, Duke Ellington, Al Viola, Sarah Vaughan, Billie Holiday, Carmen McRae, Shirley Bassey, Perry Como, Sammy Davis, Jr, Johnny Mathis, Dinah Shore, Tony Bennett, Harpo Marx, Jackie Gleason, Red Skelton, Frankie Valli, Stan Getz, Chet Baker, Barbra Streisand, Lena Horne, Marvin Gaye, Julie Andrews, The Supremes, Nico, Linda Ronstadt, Steve Goodman, Carly Simon, Van Morrison, Anita Baker, Etta James, Chaka Khan, Elvis Costello, Shirley Horn, Judy Collins, Merv Griffin, Don Grusin, Leon Russell, Leon Ware, Jerry Jeff Walker, Sam Smith gibi dünyanın ünlü sanatçıları seslendirmiştir.

Ayrıca şarkının sözleri olmadan icra edildiği ve cazın gelişimine ayak uydurduğu gerçeği de başarısının en önemli kanıtıdır. Cool caz, bebop, modern caz döneminin de gözde parçalarından olmayı başarmıştır. Bu tarzlarda Miles Davis, Bill Evans, Chet Baker, Gerry Mulligan ve Chucho Valdez yorumları dinleyenlerin ruhunda büyük fırtınalar estirmiştir.

Kuşkusuz sevginin bize meydan okuyan, direnişe umut olan, değiştirip dönüştüren ve bizi sarıp sarmalayan milyonlarca eser vardır. Bu eserlerin arasında en çok sevdiklerimiz, yüreğimize dokunan ve yaşadığımız hayatta bizi yalnız bırakmayan şarkılardır. “My Funny Valentine’’ bu şarkıların en başında yer almaktadır.

/Benim Komik Sevgilim

benim Komik Sevgilim

tatlı komik sevgilim.

Beni Gülümsetiyorsun

kalbimle

bakışlarının gülümsemesi

fotoğraflanamaz.

Yine de sen benim en sevdiğim sanat eserisin

vücudunun şekli Yunan heykellerinden daha mı az kusursuz ?

Saçını benim için değiştirme

beni takmıyorsan

dur küçük sevgilim dur

her gün Sevgililer günü./

Gerry Mulligan, cazın gidişatına modern bir anlayışla yaklaşan, bu modernite içine klasik anlayışı sofistike bir şekilde yedirip güzel bir karışım ortaya koyan bariton saksafon üstadıdır. Chet Baker’la birlikte farklı bir tarzda kurdukları piyanosuz quartetle birlikte çok iyi işlere imza atmışlardır, “My Funny Valentine’’ bu çalışmalardan birisidir.

Mulligan gerek tavrı, gerek -kendi deyimiyle- ten rengi, gerekse enstrüman seçimi olarak caz tarihinde çok farklı bir yerde durmaktadır. Yaşadığı döneme göre son derece asi yapısı, anti ku klux klancı beyaz olarak tanınmasına neden olmuştur.

Mulligan öyle modal, öyle melodik çalar ki bazı caz dergilerinde Chet Baker’ın “Sen varken piyanoya ihtiyacımız yok” dediği yazılmıştır.