Seçim gecesinin ortaya koyduğu iki önemli husus var. İlki üzücü ikincisi ise sevindiricidir.
İlk husus; Pazar gecesi hukuk nedir, neden ihtiyaç duyulur, devlet nedir, neden tarafsız olmalıdır, kamu kurumu nedir ve adında neden “kamu” vardır, gibi soruların cevabı ve hayati derecedeki önemi görüldü.
Görüldü çünkü, bir ülke halkının bütünü adına çalışması gereken bir kamu kurumunun “tarafsızlık”, “saydamlık”, “dürüstlük”, “kamu yararını gözetmek”, “nezaket ve saygı”, “saygınlık ve güven”, “çıkar çatışmalarından kaçınmak” ilkelerini alaşağı ederek hatta yüzyıllık kurumsal itibarını bir çırpıda hoyratça harcayarak sistemi nasıl zedelediğine şahit olundu.
Net olarak şunu söylemek mümkün: 31 Mart seçimleri maalesef Cumhur İttifakı’nın ya da Millet İttifakı’nın kazandığı veya kaybettiği yerlerden ziyade Anadolu Ajansı’nın “dondurduğu veri akışı” ile hatırlanacak.
Anadolu Ajansı, tarihinde görülmemiş bir şekilde, sandıklar kapanır kapanmaz bir başka “kamu” kurumunun “seçim yasağı” kuralını tepeleyerek, büyük bir heyecan içinde veri akışı sağlaması da, sonrasında garip bir şekilde saatlerce veri akışını dondurması da akıllardan çıkmayacak.
O yüzden şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, seçimin kaybedeni Anadolu Ajansıdır.
Gelelim sevindirici dediğim ikinci hususa: Ağır aksak, kör topal, işlese de, arada raydan çıksa da, istediğimiz seviyeye bir türlü çıkmasa da ülkemiz adına umutlanabiliriz, demokrasinin genel kuralı işliyor, seçimle gelen seçimle gidiyor.
AK Parti, iktidara geldiği 2002’den bu yana girdiği her seçimden oylarını artırarak çıktığı için, muhalif parti seçmelerinde “AK Parti seçimlerde kaybetmez” düşüncesinin oluşturduğu bir umutsuzluk hali hakimdi.
İşte Pazar gecesi, AK Parti’nin de kaybedebildiği, AK Parti’nin de normal bir siyasal parti olduğu görüldü. İşte Pazar gecesi, 2002’den bu yana sonucu belli seçime giden AK Parti için aslında her halükarda kazanamadığı, AK Parti için de “çantada kekliğin” olmadığı bir seçimin mümkün olduğu anlaşıldı.
Bunun AK Parti açısından ve özellikle ülkemiz hakkında Avrupa’da oluşan “Türkiye’de demokrasi rayından çıkıyor, otoriter bir yönetime doğru gidiliyor” şeklindeki yanlış algının düzelmesi açısından önemli olduğuna inanıyorum.
31 Mart seçimlerinin, “hukuk” gibi “demokrasi” gibi uluslararası endekslerde sonuncu sıralarda yer alan ülkemizin imajını düzeltmek açısından büyük bir fırsat olduğunu düşünüyorum.
Seçmen ne dedi?
Enteresan bir seçim olduğu muhakkak. Millet İttifakı için önemli bir seçim başarısı olduğunu söylemek mümkün olduğu gibi ekonomik kriz ve 17 yıllık iktidarda olmanın “yıpranmışlık”, “yorgunluk”, “yozlaşma” gibi dezavantajlarla seçime giren Cumhur İttifakı’nın amirali AK Parti için de bir seçim başarısı olduğunu söylemek mümkün.
Cumhurbaşkanı’nın memleketi Rize’de AK Parti’de olan bir ilçe CHP’ye geçerken, yine AK Parti’de olan üç ilçe ittifak ortağı olan MHP’ye geçti.
MHP’nin kalesi sayılan Adana İyi Parti desteğiyle CHP’ye, yine MHP’de olan Mersin CHP’ye, AK Parti’de olan Antalya CHP’ye geçti.
Özetle AK Parti’de olan kimi belediyeler CHP’ye ve İyi Parti’ye geçerken, CHP’nin kalesi denilecek yerlerden bazıları AK Parti’ye, MHP’nin kalesi denilecek bazı yerler İYİ Parti’ye geçebildi.
AK Parti’ye tepkili olan seçmen kitlesi tepkisini Cumhur İttifakı içinde kalarak MHP adaylarına oy vererek gösterdi. “Zillet ittifakı”, “beka seçimi” söylemlerini satın almadı. Kutuplaştırma diline, kavgacı söylemine itibar etmedi.
İktidara aklını başına al derken, muhalefete de “al istediğin fırsatı veriyorum bakalım ne yapacaksın” dedi.
Velhasıl 31 Mart seçimlerinin, Karar Gazetesi’nin attığı doğru manşetle “değişim seçimi” olduğunu söyleyebiliriz.
Umarım Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı içinde yer alan partiler seçmenin vermiş olduğu “değişim” mesajını iyi okurlar ve kendi paylarına düşen kıssadan hisselerini alırlar.
Sonuçta 5 yıl dediğin su gibi gelip geçiyor.
Adaylar üzerine analizi yarın yapacağım: Ekrem İmamoğlu neden kazandı, Binali Yıldırım neden kaybetti? Mansur Yavaş neden kazandı, Mehmet Özhaseki neden kaybetti?
