Galatasaray’ın Yeni Malatyaspor karşısında aldığı galibiyetle Beşiktaş’ın tüm şampiyonluk hayalleri sona ermişti. Aslında Beşiktaş iki hafta önce Türk Telekom’da ayağına gelen şansı kullanamamış ve aldığı yenilgiyle kupayı psikolojik olarak bırakmıştı. Üç sezondur oynadığı futbolla lige damgasını vuran, Avrupa’daki başarıları ile kadro kalitesinin sağlamasını yapan bir ekip için kupa şansını yitirmek motivasyon kaybına yol açabilir. Nitekim dünkü maçın ilk 45 dakikasında da böyle bir takım vardı sahada. Her ne kadar topla oynama oranlarında 74-26 gibi rekor sayılabilecek bir Beşiktaş üstünlüğü görünse de sahada kendini gösteren bir Beşiktaş yoktu. Şenol Güneş, sakat ve cezalıların yokluğunda bu sezon forma şansını pek bulamayan isimleri sahaya sürdü. Ancak bu yeniler takıma bir canlılık getirmedi. Savunma göbeğindeki Vida ile Medel’in uyumsuzluğu, ligde kalma savaşı veren ve kontrataklarda etkili olan Osmanlıspor’a bulunmaz alanlar açtı. Umar ve özellikle Serdar Gürler bu boşlukları iyi değerlendirdi.
Orta alanın göbeğindeki Oğuzhan- Tolgay ikilisi ilk yarıda tatilde gibiydi. Necip göbeğe geçip Oğuzhan ikinci yarının başlarında biraz hareketlenince Beşiktaş da rakip kalede pozisyon üretmeye başladı. İkinci yarı, ilk yarıdan siyahla beyaz kadar farklıydı. Yüksek tempo ve bol gol pozisyonu maçı Rus ruletine çevirdi. Osmanlı ligde kalmak, Beşiktaş olası Şampiyonlar Ligi katımın şansını son maça taşımak için maça asıldı. Gökhan’ın bindirmeleri, Babel’in etkisini artırması, forvete yapılan takviyeler maçın rengini değiştirdi. Şenol Güneş ikinci yarıdaki Mustafa Pektemek ve Love hamleleri ile gol için kozlarını sahaya sürünce kısıtlı kadro ile savaşan Osmanlı’nın gardını düşürdü.
Mustafa Pektemek’in, Cenk’in gidişinden sonra gol atan ilk Türk olduğunu da belirtelim.
Sahi Cenk demişken; acaba ligin en güçlü ve deneyimli kadrosunun şampiyonluğu kaçırmasında, Cenk’in sezon ortasında satılmasının ne kadar payı var? ‘Üzerinde güneş batmayan’ diyarlara giden Cenk, Türkiye’nin Güneş’ini mi batırdı yoksa...
