Adil Pençe isminde bir arslan, ormanı yönetiyor. Babasından devraldığı iktidarı önce demokratikleştirerek, ardından da birçok liderin ve iktidarın başına gelen güç ile imtihan geriliminde yoluna devam ediyor. Daha otokratik, daha sert ve daha dediğim dedik şekilde. Her şey başlangıçtaki gibi gelişmiyor tabii... Devlet başkanının veziri var, danışmanları var ve çoğu ormanda işlerin adil ve demokratik yürümesini sağlamak için Adil Pençe’ye yol göstermeye çalışıyor. Tahmin edileceği gibi onu yoldan çıkaracak danışmanları da var. Onlar da yine tahmin edileceği gibi ormanın kralına, yani devlet başkanı Adil Pençe’ye duymak istediklerini söylüyor.

Hüner ile Güher, Prof. Dr. Ömer Dinçer’in son kitabı. Ormanda geçen bu siyasetname/roman babadan kalan despot iktidarın zamanın ruhuna uygun şekilde özgürleşmesi çabalarıyla başlıyor. Daha önce de yönetim bilimi ve siyasetname eser ve derlemeleri kaleme alan Ömer Hoca’nın bu kez orman halkının diliyle, fabl tarzında kaleme aldığı kitabında tarihten ve günümüzden bazen hikayeleri bazen de dersleri yansıtıyor. Ortaya, Hoca’nın akademisyen, bürokrat, siyasetçi ve düşünce insanı kimlikleriyle tecrübe eleğinden geçirdiği mükemmel bir eser çıkıyor. Kitap yönetim üzerine bilgelik ve pratikleri aktarırken, olup bitenler roman kurgusuyla bir siyasi hikaye üzerinden akıyor.

Kitaba adını veren Hüner (kaplan), devlet idaresinde iyilik, ahlak ve bilgeliği, Güher (kurt) ise hırsı ve pragmatizmi temsil ediyor. İkisi de başkanın (Adil Pençe) danışmanları. Hikaye onların da içinde bulunduğu ama orman sakinlerinin zaman zaman olaya dahil olduğu bir seyir izliyor. Bir de rejimi tehdit eden sürgündeki kardeş Pençe Kudret tehdidi var… Dinçer, kitaptaki kahramanları siyasetnamelerden ve yönetim bilimi eserlerinden seçtiği cümlelerle konuşturuyor.

Değişim, orman sakinlerinin “Yaşasın adalet… Yaşasın eşitlik” sloganlarıyla başlıyor. Seçimle gelen yeni yönetim halka hesap verme vaadiyle yola çıkıyor. Sonrası ise yeni bir düzen inşa etmenin bitmek tükenmek bilmeyen sancıları. Bir anlamda krallıktan demokrasiye geçişin ağır mesaisi… Böyle olduğu için anlatılan birçok hikaye ve olayın ya geçmişte yaşanmış olması ya da bugün yaşanmakta oluşu okuyucuyu şaşırtmıyor.

Ahlak, adalet, denetim, liyakat, ehliyet, özgürlük gibi kavramların ve bu kavramların temsilcilerinin saf iktidarla ve güç duygusuyla mücadelesi hem hafızaları tazeliyor hem de düşünme yolunda kışkırtıyor.
Tabii işler her zaman yolunda gitmeyecektir. Bugünün dünyasında olduğu gibi bazen sadece umudu ayakta tutmak gerekecektir. Bilge vezir Nizam da böyle zamanlarda umudu tavsiye ediyor. Ama sadece umudu değil çabayı ve ahlaki sorumluluğu da:

“Kişiler umudunu hiçbir zaman kaybetmemeli. Ancak hiçbir çaba sarf etmeden umut etmek, ham hayal olur. İnsan önce kendini değiştirmelidir. Her durumda doğru düşünmek, doğru söylemek ve doğru hareket etmek şiarımız olmalıdır. Yönetim düşüncemizi, ahlakımızı, ötekilere bakışımızı, çalışma tempomuzu, üretme ve tüketme alışkanlıklarımız değiştirmezsek, hayatımız değişir mi? İyiliği artırmazsak, kötülüğü önlemezsek huzur bulabilir miyiz? İşi ehline vermezsek, yöneticilere sorumluluklarını hatırlatmazsak, suç ve günaha karşı çıkmazsak nitelikli bir yönetim olur mu? İnsan kendini değiştirmezse toplum değişmez, toplum değişmeyince yönetim değişmez. Yaşadığımız sorunları çıkaran zihniyetimiz ve davranışlarımız aynı kalırsa sorunlarımızı çözmek mümkün olur mu?”

Ömer Dinçer’in öteden beri, -aslında biz onu bildik bileli- iyi yönetim, ahlak, ehliyet, liyakat ve adalet arayışı vardır. O’nun davası budur. Bütün kitapları, yazıları, konuşmaları o yolu açmak için Ömer Hoca’nın kendine yüklediği bu vazifenin vasıtalarıdır.

Hüner ile Güher de bu yolculuğun olgunlaşmış bir meyvesi ve altı çizilerek okunması gereken bir eser. Aynı zamanda Ömer Dinçer kitaplığının da bir özeti gibi. Tarih boyunca bitmek tükenmek bilmeyen ve heyecanı eksilmeyen yönetim ve iktidar tartışmalarını anlamak için bir başucu eseri… (Ömer Dinçer/Hüner ile Güher/ Klasik Yayınları)