Hafta sonu, sezonun ilk süperlig karşılaşmasında, İzmir’de, bir olay yaşandı: Taraftarı en kalabalık olan konuk takımın başkanı, maç sırasında, birlikte olduğu grupla saha kenarına doğru yürürken, hemen arkasındaki birinin itmesiyle yere kapaklandı.
Kulüp başkanını iten kişi hakkında yargı süreci başlatıldı.
Meclis’teki kanlı kavga üzerine geldiği için, sahada yaşanan bu olay da, tartışma gündemimize ‘magandalık’ boyutuyla girdi.
İten kişi, tıpkı Meclis’te ilk yumruğu atan milletvekili gibi, hiç kuşkusuz bir maganda ve her türlü kınamayı hak ediyor. Ancak, beni uzun uzun düşündüren olayın bir başka yönü.
‘Rol model’ eksikliği…
Türkiye’de eksikliği hissedilen şey o: Örnek insan veya rol model…
En kalabalık taraftarı ve iyi eğitimli başkanı olan kulüp -Fenerbahçe- ile kuzey ülkelerinden Danimarka’dan patronu olan, dünyaya en açık kentimizin kulübü -Göztepe- arasında oynanan maça gölgesi düşen olayda kan dökülmediği için sevinmemiz gerekiyor.
Oysa iki kulübün yönetim kademesi ile sahaya girme üstünlüğü sağlayan kartı bulunan taraftardan beklenen, yeni sezonun açılışında, başka kulüplere ve sevenlerine örnek teşkil edecek bir tavır sergilemeleri değil midir?
Öyle olmadı ama…
Hiddet ve şiddetle açıldı futbolda yeni sezon…
Benim elimde yeşil fenerle ‘örnek insan’ veya ‘rol model’ arayışına çıktığım bir zaman diliminde oldu bu hem de…
Futbolda durum böyle de diğer uğraş alanlarında farklı mı?
Gözümün önünden geçirmeye çalıştığım hemen her alanda, ‘rol model’ olabilecek isimler aklıma gelmiyor. Her alanın sivrilmiş isimleri, uğraş verdikleri mesleklerinin kendilerinden beklediği olgunluğu, bilgeliği, zerafeti alanlarına taşımıyorlar.
Maalesef ‘rol model’ görevi her alanda boş.
Ülkemiz günümüzde pek çok sorunu bu yüzden yaşıyor.
Bir İngiliz diplomatın ülkesinin Gazze politikasını tasvip etmediği için istifasını sunduğu haberi dün bizim medyaya da yansıdı. Kıdemli bir diplomatmış Mark Smith. Hükümetinin İsrail’e silah satışını ‘savaş suçlarına iştirak’ olarak gördüğünü istifa mektubunda belirtmiş.
Neden daha önce değil de şimdi?
Çünkü İngiltere’de genel seçim yapıldı ve temel politikalarda Muhafazakar hükümeti eleştiren İşçi Partisi şimdi iktidarda. Partinin itiraz ettiği dış politika konularının başında İsrail’in Gazze’de yaptıkları geliyordu. İşçi Partisi’nin iktidar ve Sir Keir Starmer’in başbakan olmasının ardından da İsrail’e silah satışına devam edilmesi Mark Smith’i istifaya sürüklemiş…
İngiltere’de diplomatlar için bir ‘rol model’ var.
Aynı durum ABD’de daha önce defalarca yaşandı. Gazze’ye yönelik İsrail saldırısından bugüne kadar, Joe Biden’in izlediği İsrail-yanlısı politikalara tahammül edemedikleri için, tam 12 diplomat, ABD’de görevlerinden istifa etmiş bulunuyor.
Bizde durum ne?
Hiç o konuya girmeyeyim.
Soruya cevap aramak yerine, toplumun onlara bakıp kendilerine çeki düzen vereceği ‘rol model’ insanların fazlasıyla bulunması beklenecek siyaset alanında yaşananları hatırlatmakla yetineyim.
İktidarlar politika belirlerken hata yapmazlar mı? Yapabildiklerini iktidarları uzun sürdüğünde izledikleri politikaları kendilerinin değiştirmeye çalışmalarından biliyoruz.
Birlikte tatil yapılan dost Beşşar Esad’tan ‘Katil Esad’a evrilen politik çizgide, şimdilerde yeniden eski güzel günlere dönüş çabası fark ediliyor.
Demek ki, bir yerlerde yanlışlık yapılmış…
Esad’ın bu yeni politikadan mutluluk duyması gerekirdi, ama “Gel, buluşalım” davetlerine pek istekli davranmıyor.
Şam’dan bakıldığında, belli ki, Ankara siyaseti farklı görünüyor…
Medyanın durumu da diğer alanlardan pek farklı değil. Bizim meslekte sahte şöhretler ile kendileri gibi düşünüp yaşamayanlara tahammülsüz kifayetsizler ön planda. Bu yüzden ortalıkta ‘rol model’ olabilecek kimse kalmadı.
Eski döneme ait isimlerle avunuluyor.
Yazıya futbol ile başladım ve gezdiğim diğer alanlarda olduğu gibi onda da isim vermedim. Bunun bir sebebi olmalı.
Var.
Futbol toplumun büyük çoğunluğunun ilgi alanı; Fenerbahçe taraftarı en fazla olan kulüp ve Ali Koç aslında bir seviye. Öyle bir olay Fenerbahçe ile Göztepe arasında yaşanmamalıydı…
Diğer alanlardan umudum hiç yok.
