Galatasaray ilk 11’inde forma giyecek 5 futbolcunun yokluğu önemli bir handikap olarak görülebilir. Doğrudur. Özellikle Şampiyonlar Ligi deneyimi en yüksek futbolcu olan Fernando’nun oynamaması sıkıntılı bir durum. Ama sonuçta Galatasaray forması giyen 11 kişi çıktı sahaya ve bu tür büyük takımlar buna hazırlıklı olmalıydı. Fakat Galatasaray bu eksiklikleri fazlasıyla hissetti.

Maçın ilk yarısı biraz Lokomotiv karşılaşmasının ilk yarısı gibiydi. Gol yoktu ama Schalke’nin görece baskın futbolu vardı. Alman takımının oyun planı ağır Maicon ve deneyimsiz Ozan’ın arasına atılacak uzun toplara dayanıyordu. Kanatlardaki Linnes ve Nagamoto’nun tutkal gibi yapışmasından ve takiplerinden kurtulmanın kestirme yoluydu bu. Ve bu plan Galatasaray’ı oldukça zorladı ama kritik anlarda Almanların hesaplamadığı faktör devreye girdi: Muslera’nın tecrübesi.

Schalke ikinci yarıda daha çok adamla gelmeye başladı. Konoplyanka, Embolo, Uth ile gole daha yakın göründü. Embolo ile golü de buldu ama pozisyonun ofsayt olması Galatasaray’ın şansıydı.

Fatih Terim kazanmanın iyice zorlaştığını ve maçın gitmeye başladığını görerek 1 puana yönelik hamlesini yaptı. Orta sahayı tekrar kazanmak için forvetten Sinan’ı çekip Selçuk’u sahaya sürdü. Donk’u da Maicon- Ozan ikilisinin ortasına yerleştirdi.

Galatasaray açısından skoru bozacak kritik birkaç oyuncu vardı. Ama bu ayaklar etkisiz kalınca gol de gelmedi. Eren kalabalık Schalke savunması arasında kayboldu. Rodrigues farkını ortaya koyacak koşacağı boş alanları bulamadı. Belhanda pas trafiğini ve takımı yönetmekten uzaktı. Ndiaye de uzun bir mesafe aralığında oynadığı için yoruldu ve varlık gösteremedi.

Sonuç olarak Galatasaray ikinci yarıda ‘Kazanamıyorsan kaybetme’ modelini oynadı ve istediğini aldı.