‘Erzincan’a girdim ne güzel bağlar’ türküsü uzak diyarlarda söylenirken

Gönlümüzün bağlarını solduranlar görüldü mü?

Hele karanlıkta kalan İliç’i sezen, bilen oldu mu?

Bir köşede sıkışmış garipler eziyet çekerken

Kaçkar Dağları’nın için için eridiğini gören, duyan oldu mu?

***

Kızılırmak da sustu kaldı da gizli gizli yandı, kavruldu

Ki neler görmüştü? Nice sultanlar, nice aşklar, nice dertler

Böylesini hiç görmedi ya?

Dedi kendi kendine

Geçti erenler, göçtüler sessizce

Öyle aniden, öyle canımızı yakarak

Sözleri de avuçlarımıza mıh gibi saplandı ya

Kaldık mı geride cana, toprağa, suya yabancılarla?

***

Daha zamanı değildi, daha değildi

Daha hasret olup dağlara varacaktık

Daha rüzgâr olup uçurumun kıyısına vuracaktık

Neşe olup boydan boya saracaktık mavi gökyüzünü

Yapamadık, bütüne de varamadık

Her aradığımızda kalpleri de karıştırdık ya

***

Gittiler birer birer, bıraktılar öylece

Geçti erenler, göçtüler sessizce

Öyle aniden, öyle canımızı yakarak

Kaldık mı bir başına bunca sızıyla?