Sabahın erken saatleriydi.

Şehrin uyumayan akışkanlığında caddelerde tek tük arabalar oraya buraya gidiyor, o gece uyuyup uyumadığı belli olmayan ve silüeti yavaş yavaş seçilmeye başlayan bazı insanlar gecenin artık sönen karanlığının içinde yürüyerek şehri kımıldatıyordu.

Bazı işyerlerine ekmek ve sebze meyve servislerini yapan elemanlar, her gün çıkan gazeteleri balyayla bayilerin kapısına bırakan görevliler, süt dağıtım kamyonetlerinin orada burada yanan farları, bazı okul servislerinin içindeki uykulu çocuk başları arasından geçip Fatih Câmii’nin caddeye uzanan merdivenlerinden çıkarken insanlık için şaşırtıcı ama Fatih için olağan bir görüntüyle karşılaştım: Yaşlı bir amca elindeki poşetten kediler için hazırladığı yiyecekleri çıkartıp etrafını saran onlarca kediye bir şafak ziyafeti çekiyordu.

Câminin avlusunda her renk ve yaştan bir kedi meşheri hafif mırlamalarla vücut bulmuş, bir orkestra şefi gibi elindeki poşetten çıkardığı yiyecekleri atan adamı izliyorlar; bazan o tarafa bazan bu tarafa keyifle sallanan kuyruklarıyla havaya hafif titreşimler bırakıyorlardı.

Yaşlı ve müşfik amcanın adaletli el kol hareketleri hiçbir kediyi es geçmeyen bir dikkatle, aydınlanmaya başlayan avluya hareketli anlık merhamet heykelleri konduruyordu.

Sabahın o saatinde görülen bu İslamî hareket (Dünyanın herhangi bir yerindeki herhangi bir müslümanın yaptığı herhangi bir hareket İslamî harekettir), gün içinde farklı amca ya da teyzeler tarafından câminin dört tarafını çeviren geniş avluda yaşayan yüzlerce kedi için farklı noktalarda defalarca tekrar eden ve bu belki de yüzlerce yıldır devam eden bir gelenek.

Trump bunu bilse ne olacak, bilmese ne olacak.

Fatih Camii’nde her sabah namazından sonra güneşten hemen önce yükselen Fetih Suresi de, her sabah insan gönüllerine serpilen başka bir müjde değil miydi?

Çiçekler açar insanlar için her sabah.

Biz görsek de görmesek de.

Sebzehor Lokantası

Ahmet Hâşim Avrupa’da geçen günlerini anlattığı yazılarında kimi gözlemler aktarır. Bunlardan biri de Üstadın Paris’teki bir anekdotudur.

Hâşim Paris’tedir ve sürekli et yenildiğini belirtmektedir. Neyse ki bir gün et yemeyenler için yemekler yapan bir lokanta bulur, yani bir vejetaryen lokantası. Fakat Hâşim bu lokantayı şöyle isimlendirir: Sebzehor (sebze yiyen) lokantası.

Latif değil mi?

Zihin Evreninin Yapısı

Zihin evreni her şeyin öncesidir. Her şeyden önce vardır. Varlığı için başka hiçbir şeye gereksinim duymaz. Büyük bir boşluk gibi düşünülebilir, fakat boşluğun öncesidir. Zamanın öncesidir. Öncelik ve sonralık sıralamasının öncesidir. Tanrının öncesidir. Öznenin, nesnenin, bilinen bilinmeyen ne varsa hepsinin öncesidir. Her şey burada varlık alanına çıkar ve bu evren varlığın öncesidir. Zihin evreninde bulunan her şey sonsuzdur. Bu evrende her şeyden sonsuz sayıda çoğaltılabilir ki, sayılar burada yaratılır. Dil ve dilin içinde bulunan her şey bu evrende yaratılmıştır ve dilin öncesidir.

Bu evren geçmiş, şimdiki ve gelecek zamandan bağımsızdır. Herhangi bir şeyle kayıtlı ya da sınırlı değildir. Bütün özellikleriyle sonsuzdur. Bu evrende hareket yoktur ve hareketin neden olacağı her türlü sınırlılıktan yalıtılmıştır. Bu evrende başlangıçtan itibaren kişiler yoktur, özne yoktur ve kişilikten yalıtılmış ve sınırlıdır. (…)

Bu evren, içinde bulunan her şeyi, her türlü ilişki biçimiyle ilişkilendirebilir. İlişkiler iki birimin ilişkisidir. Bir birimle, ilişkinin kendisi ilişkiye geçtiği anda, ilişki başlar. Ve ilişki kurma tarzı bir sisteme dönüşür. Tüm sistemler bu evrende kurulmuştur. Gerçekliğin öncesindedir ve kendi gerçekliğini yaratır. Olacak olan her şey burada olacaktır. Bütün sistemler burada kurulacaktır. Bu evren hiçbir şeyin olmadığı ve olacak olan her şeyin ancak bu evrende olabileceği sessizlik, sonsuzluk ve güven ortamıdır. (…) Hüseyin Rahmi Göktaş- Zihin Evreni- İz Yayıncılık

11 Kasım’da dikilen 11 milyon ağacın bazı kafalarda oluşturduğu tuhaf sessizlik gürültüyle sürüyor.