Bizim her hafta toplandığımız bir kahve var, bazıları ona “Adana’daki kahve” diyor.

Değişik ruh ve disiplinlerden gelen dostlarla yaklaşık 30 yıldır süren bir sohbet meclisi geleneğinin yaşadığı bir zaman/mekan buluşması.

Kökleri eski Marmara’ya kadar giden sohbet meclisimiz, Divanyolu’ndaki üç-dört mekandan sonra nihayet bu kahveye demir attı. Aramızda üniversiteli gençler, akademisyenler, filozoflar, stratejistler, ekonomistler, iş adamları, ve elbette meczub kardeşler de var. En yaşlı üyemiz Allah uzun ömür versin bir “Marmaratör” .

Değişik revnaklı, ateşli, simülatif, futuristik yaklaşımlar yanında mevsim meyveleri, çaylar, kahvelerin de eşlik ettiği sohbetlerimizin artık bir moderatörü de var. Çay kaşığıyla soda şişesine vurmak suretiyle idare olunan sohbet meclisimize zaman zaman sıradışı misafirler de geliyor. Onlar bizi biz de onları dinliyoruz. Kimin daha feyizyab olduğu tamamen meçhul.

Bir gün Sinan Paşa Medresesi’nde otururken Robert De Niro da gelmişti diyeyim gerisini hesab edin.

Mottosu “çay parası veren herkes konuşabilir” olan bu kahve merhum Hilmi Oflaz’ın sofra geleneğini de devam ettiren bir meclis olmakla birlikte, Ramazan’daki iftar sofraları ile başka bir geleneği daha ihdas etmiş bulunuyor.

Zaman zaman çeşitli disiplinlere ait bilimsel sunumlar da yapılıyor kahvede. Depremden psikiyatriye, ekonomiden stratejiye, isteyenin kendi alanında sunumlar yapabildiği bir ortam burası.

Elbette bu takılmaların, bilinen jargonlarla karşılıklı zeka bombardımanlarının haddi hesabı yok. Gece kahveden ayrılırken her türlü tartışmanın atışmanın üzerine bir centilmenlik tül perdesi çekiliyor mu çekiliyor.

Kahvenin son misafiri bir Neyzen idi: Neyzen Ferit Yavuz.

Neyzen Ferit renkli bir isim. 6 yaşında dedesinin verdiği kavalla başladığı bu yolculuk, üfleyeceği neyleri kendisinin açmaya başladığı merhale ile sürmüş. Çok sayıda sanatçının sazende kadrosunda bulunmuş.

Ney açmanın ciddî, matematiksel ve doğal süreçler gerektirdiğini ifade eden Neyzenimiz, şimdi sepetçilerin bile ney yaptığından şikayet ediyor.

Neyzen Niyazi Sayın’la yaptığı görüşmeleri ve oradan hareketle başka bir aşkla eğildiği ney imâlatını anlatırken şöyle diyor Neyzen Ferit:

“Kamış da insanoğlunun ana rahminde dokuz ay kalması gibi toprağın altında dokuz ay kalır. Erken veya geç koparılan kamışın sesi iyi olmaz. İnsan gırtlağında dokuz boğum vardır, ney de dokuz boğumdur. Ayrıca insanda ve neyde yedi delik bulunur…” diye devam eden açıklamalarından sonra birkaç makamda seyir yaparak, çok bilinen bazı parçaları icra etti.

72 yaşında olmasına rağmen hayli genç ve dinç görünen Neyzen Ferit, kızgın aslanı bile neyle yumuşattığını ve aslanın kendisine sevgiyle sarıldığını anlattı ve inanmayan videolara bakabilir, dedi.

Çok şey görüp geçirmiş kahve eşrafı Neyzeni dinlerken kendinden pek geçmese de (daha önce Neyzen Aziz’den ne kös dinlemiştir onlar!) Ben başından itibaren bir şeye odaklandım: Neyzen Ferit’in kudümü.

Bilindiği üzere kudüm kalbi temsil eder ve esasen komuta ettiği ritim aracılığıyla bütün saz heyetini o idare eder. Gizli şef hep kudümdür ve kudüm îkası apayrı bir iç kontrol ister.

İşte bizim misafirimiz Neyzen Ferit, bizim müzik tarihimizde muhtemelen başka örneği olmayan bir buluş yapmış; kudümü ayak uçlarına koyarak, bir bateri aksesuarıyla kudümün her iki gözünü de idare eden bir “inovasyona” imza atmıştı. Yani Neyzen Ferit Bey, bir imkânsızı başararak hem ney üflüyor, hem de kudüm ikâsını icra ediyordu. Yani iki ayrı sazı birden, hem üflüyor, hem usûl tutuyordu. Bu buluşuyla doğrusu bendenize tek kişilik bir ordu gibi gözüktü desem yeridir.

Bilinen en eski ney 3500 yıllık ve Sümerler dönemine ait.

Neyzenimiz bu yüzden hep şöyle söylüyormuş dostlarına: Sesin ney gibi güzel, ömrün ney gibi uzun olsun.”

Eh ne diyelim, selam olsun erenler.

Nato 70. Yıl Buluşması

Londra’da kuruluşunun 70. yılı münasebetiyle toplanan NATO müttefiklerimizin (!) terör konusundaki yaklaşımlarına bakınca söylemeden edemiyorum: Nato kafa nato mermer.