Adamım sabah uyanınca daha gözlerini açmadan her günkü dünyasını kurmaya başladı.

Önce odayı eve bağladı, sonra evi sokağa, sonra dünyaya bağladı ülkesini.

Geçen yıllarını uyandığı sabaha bağladı. Ve sonra gözlerini açıp dünyaya bakmaya başladı.

Dünya, olağan savaşlar dışında yangın ve sellere teslim olmuş gibiydi.

Yeryüzünün birinci ekonomisi olan savaşın yapıp ettiklerini gizleyemeyen kozmetik isimli ikinci ekonomi başkentlerdeki lüks mağazalardan köy bakkallarına kadar kurduğu zincirin üzerinde sallanmayı sürdürüyordu.

Ve binyıllardır sorulan o cevapsız soruyu her nesil gibi her insan da ister istemez soruyordu: Neden?

Güçsüz cevaplar, cılız temenniler, sinek vızıltısı gibi barış istekleri atmosferden önce bombaların, otomatik silahların seslerine karışıyor, geride acıdan, yok edişten, acımasızlıktan bir bulut kalıyordu.

15 Temmuz gecesi ülkeye yağan uğursuz niyet ve bombalardan, kurşunlardan ne kaldı dersiniz? Bütün değerleri için ayağa kalkmış bir Millet ve “topunuz gelin” diyerek bütün şer cephelerine meydan okuyan bir lider.

Adamım sokağa çıkıp bir kahveye oturduğunda güneş yükselmişti.

Orta şekerli bir kahve ısmarladı kendisine.

Putin’in sözlerini, Trump’un sözlerini ve Amerikan hükümetinin tutumunu kahvenin içine koydu.

Sonra bir yudum aldı, bir yudum daha.

Acı mı acıydı kahve.

Yüzünü buruşturarak bitirdi fincanını. Sonra ters çevirip altlığın üzerine kapattı. Yeterince vakit geçtiğini düşününce ters çevrilmiş fincanı alıp içine baktı.

Falda ne çıktığını kendisine bile söylemedi.

Yağmur ve fırtına mı demişti radyo

Bakışlarını gökyüzüne çevirince bir kuş geçtiğini gördü.

Bir kuş geçmiş ve gökyüzü değişmişti.

Muvaffakiyetin bir diğer düşmanı da kötü arkadaştır

Genç dostum! Gittiğin yolda ikinci bir tehlikeli düşmanın da kötü arkadaştır. Arkadaşın kötüsü, emin ol ki, bir gençin başına gelebilecek kötülüklerin en kötüsüdür. Ve her kötülük gibi o da sinsi ve maskelidir. Hem maskesini gayet maharetle vurunur. Dost ağzı kullanır. Seni esirger ve yardımına koşar görünür. Seni kendisine imrendirmek için yapmadığı şaklabanlık kalmaz. Tembellik senin içindedir ve sana senin ağzınla konuşur. Arkadaşın kötüsü ise, sana kendi ağzını kullanır ve seni tembelliktendaha çabuk kendine bağlar. (...)

Çalışmak için müsait gün ve saat bekleme. Bil ki her gün ve saat çalışmanın en müsait zamanıdır.

Çalışmak için müsait yer ve köşe arama. Bil ki her yer ve her köşe çalışmanın en müsait yeridir.

Bir günde ve bir zamanda yapman lâzım gelen bir işi ertesi güne bırakma. Zira her günün derdi gibi, işi de kendine yeter.

Bir zamanda yalnız tek bir iş yap, yalnız bir ders, bir kitap, hatta bir fasıl üzerinde çalış. Tâ ki dikkatin ve kuvvetin yayılıp zayıflamasın. Bir zamanda birden fazla iş yapayım diyen, hiç birini tam ve tamiz yapamaz.

(...) Ali Fuat Başgil- Gençlerle Başbaşa- Konya BB Yay.

Bayrak parası!

Meydanlardaki muhteşem Millet nöbetlerinin son gününde Saraçhane’de bir şey gördüm. Gece saat 23 sularıydı, meydan her akşam olduğu gibi dolmuş, her meşrepten ve her yaştan insanlar çok farklı görünümler içinde yekvücut meydanı kaplamışlardı.

Bu sırada meydanın ortasındaki bir noktada bayrak ve diğer aksesuarlar satan bir satıcıya beş genç yaklaştı. Hepsi de ellerine birer bayrak aldılar ve hemen onu pelerin gibi boyunlarına bağladılar.

Sonra içlerinden biri kendi bayrağının parasını uzattı. Diğer arkadaşları ona bakıyordu. Satıcı diğer bayrakları işaret etti. Kendi bayrağının parasını veren genç ceplerini karıştırdı ama eli boş çıktı. O anda bu genç arkadaşların hiç birinde bayrağa verecek kadar para olmadığını farkettim. Her şey beş on saniye içinde cereyan etmişti.

O bayrakların parasını vermek üzere satıcıya doğru giderken, bir başka vatandaşın benden önce davrandığını gördüm. Bayrakların parası ödenmiş, parayı ödeyen de, bayrakları boynuna bağlayanlar da oradan uzaklaşmıştı.

Bayrağın kanı vardı o güzelim çocukların içinde ama ceplerinde parası yoktu.

Son nöbet biraz da böyle geçti.