Her ne kadar bu gerçeği çok doğrudan ifade etmese de Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan da durumun farkında olmalı ki kabine oluşumunda ekonominin patronluğunu Mehmet Şimşek’e teslim etmek zorunda kaldı. Açıkçası bütün siyasi mülahazaların ötesinde hakkaniyetle bakıldığında, iktidarın son dönemde attığı en doğru adımın Mehmet Şimşek olduğu anlaşılacaktır. Nitekim ekonomistlerin önemli bir bölümünün ortak kanaati de beklentileri de pozitiftir.

Ancak bu tercihin, ülkeyi yaşanan ekonomik kaostan çıkarabilmesi için sadece Mehmet Şimşek isminin yeterli olmayacağı da bir gerçektir. Bir kere öncelikle ekonomik restorasyon yönünde atılacak adımların arkasında siyasi iradenin kararlılıkla durması şarttır. Çünkü bir önceki Cumhurbaşkanlığı kabinesinin Şimşek’e bıraktığı enkaz çok büyüktür ve tamirat için hükümet dahil herkesin ‘kemer sıkma’ politikalarına hazır olması gerekir.

İşte meselenin en can alıcı noktası da burasıdır, zira 10 ay sonra yerel seçimler var ve AK Parti iktidarının böyle bir süreçte topluma ‘acı ilaç’ politikası sunulmasına asla tahammülü olamaz, ekonomiyi ayağa kaldıracak mucizeler içerse bile…

Mehmet Şimşek’in gelişini olumlu karşılayan ve haklı olarak iyimser beklentiler içinde olan herkesin ortak endişesi şu; acaba Cumhurbaşkanı Erdoğan yeni ekonomik politikalara nereye kadar tahammül edecek ya da gerçekten edebilecek mi? Bunu hep birlikte bekleyip göreceğiz…

Bu arada Merkez Bankası eski başkanı Şahap Kavcıoğlu’nun sessizce arka kapıdan BDDK’nın başına atanması, sanki Şimşek’e yönelik bir işaret fişeği gibi duruyor…

Ancak hemen belirtmek gerekiyor ki atılacak adımların başarıya ulaşabilmesi için rasyonaliteye dayalı reformlarla birlikte hukuki alanda reform niteliği taşıyan düzenlemelerin yapılması da şarttır.

Zira bir ülkede ekonomik hayatın sağlıklı yürüyebilmesi, yabancı yatırım açısından tercih edilebilir olması ve finansal bir cazibe oluşturabilmesi için aynı zamanda hukuki görünümünün de güven vermesi gerekir.

Maalesef Türkiye son yıllarda siyaset ve ekonomide olduğu kadar hukukta da derin bir zaaf görüntüsü sergiliyor. Özellikle yargının üzerindeki siyasetin gölgesi yerli ve yabancı yatırımcıyı da finans çevrelerini de toplumu da ürkütüyor.

Mesela uluslararası alanda Türkiye için adeta hukuki bir görünürlük testine dönüşen Osman Kavala davası… Hiçbir kanıt ve belge olmadan Kavala’nın tam 2050 gündür cezaevinde tutulmasını bu haliyle kimseye anlatamayız.

Nitekim birkaç gün önce Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi, Osman Kavala'nın eylül ayına kadar serbest bırakılmaması halinde Türkiye için üyelikten ihraç da dahil olmak üzere bütün seçenekleri gözden geçireceği, Demirtaş içinse Kavala'da olduğu gibi ihraç süreci başlatabileceği uyarasında bulundu.

Sanki bütün bunlar yetmiyormuş gibi 14 Mayıs’ta milletin iradesiyle vekil seçilen Gezi davası sanığı Can Atalay hala parlamentoya gelip yemin edebilmiş değil. Kabinede Adalet Bakanlığı görevini devralan çiçeği burnunda bakan Yılmaz Tunç diyor ki: “Biliyorsunuz Gezi davası anayasal düzenle alakalı bir konu, anayasanın 14. maddesindeki dokunulmazlık kapsamı dışında olan dosyalardan.”

Hani milletin iradesinin üzerinde başka bir güç olmayacaktı?

Kim nasıl bir hayal kurar, ne tür beklentiler içinde olur bilemem, eğer evrensel hukuk normlarına riayet eden bağımsız ve tarafsız bir yargı sistemi inşa edemezsek bir Mehmet Şimşek değil, benzerlerinden on tane daha getirsek, hatta dünyanın en prestijli ekonomistlerini Türkiye’de toplasak kimseyi inandıramayız, ekonomide de ‘güven’ ortamı oluşturamayız.

Artık şunu çok iyi biliyoruz ki bugüne kadar talimatla dövizi durdurmaya, enflasyonu düşürmeye çalışan buyurgan anlayışın ekonomik krizin yarattığı fukaralığı bitirme imkan ve ihtimali yoktur. Dolayısıyla Mehmet Şimşek ve ekibine güçlü bir destek verilmeli, Türkiye’nin önündeki bu son fırsat heba edilmemelidir.