İnsanların, güvenle “Ankara’da hâkimler var!” dediği bir Türkiye’ye uyanmak istiyorum. Yalnız Ankara’da değil, 81 ilde “Hâkimler var!” denilen bir Türkiye’ye.
Devletle iktidarın, devletle partinin aynı şey olmadığını bilen bir Türkiye istiyorum. Partiden emir almayan, herkese eşit davranan ve sadece görevini yapan bir güvenlik ve adalet istiyorum.
ADALET
Kanunların durmadan değişmediği, fakat kesinlikle ve hızla uygulandığı bir Türkiye… Bana da, ona da, öbürüne de aynı şekilde uygulandığı bir Türkiye. Bana yasak olanın ona da yasak olduğu, onun yapabildiğini benim de yapabildiğim bir Türkiye.
Katilin, mütecavizin hemen yakalanıp, hızla yargılanıp hak ettiği cezayı çektiği bir Türkiye. Böyle bir adalet ve güvenlik sayesinde şiddetin nerdeyse sıfırlandığı bir Türkiye.
Bir zamanlar öyleydik. Bakınız Kutadgu Bilig’de, bundan tam 1000 yıl önce Yusuf Has Hacip, adaletin herkese eşit çalışması hakkında ne diyor:
İster oğlum olsun, ister, yakın çok
İster yolcu, ister geçici konuk
Kanunda benim için birdir hepisi
Hüküm verirken fark bulmaz birisi
Gözü bağlı, fakat hızlı adalet:
Bıçak gibi biçer keserim işi,
Fazla beklemesin davacı kişi.
SATILMAYAN ÜLKE
Devletin bir ödül, bir ziyafet sofrası gibi algılanmadığı bir Türkiye. Vatanın, halkın vergisinin, iktidara gelen kabileye ve onun hempalarına, yandaşlarına sunulan bir hediye değil bir hizmet makamı olduğu bir Türkiye.
İktidarın zenginleşme aracı olmadığı bir Türkiye.
İktidarın, ülkeyi refaha kavuşturmak, güçlü kılmak yolunda taşınılan bir yük anlamına geldiği bir Türkiye.
Parayı bastıranın vatandaşlığı satın aldığı bir Türkiye değil. Dış ilişkilerimizin; kimin dost, kimin düşman olduğunun dolarla, yakıt hibesiyle, yakıt vadesiyle, alınan krediyle belirlenmediği bir Türkiye. Dış ilişkilerin de iç politikaların da sadece ve sadece Türkiye’nin çıkarları için, Türk insanının çıkarları için düzenlendiği bir Türkiye.
Milletin, milliyetin, milliyetçiliğin, devletin, tarihin, mirasın, kültürün ne olduğu ve daha önemlisi ne olmadığı konularının her vatandaşça apaçık bilindiği bir Türkiye. Bu şuur sayesinde Sevr heveslilerinin heveslerinden ebediyen umutlarını kestiği bir Türkiye. Kimsenin “Ne zaman bölünecek?”, “Nereden bölünecek?” diye beklemediği bir Türkiye. 85 milyonun “Ne mutlu Türk’üm!” dediği bir Türkiye.
AHLAKLI BİR TÜRKİYE
Ahlakın bel altı ile sınırlı olmadığı. Kamu malını çalmanın da yalan söylemenin de en ağır ahlaksızlık addedildiği bir Türkiye. Halkının doğru dürüst bir eğitim sayesinden yalandan sıtkının sıyrıldığı bir Türkiye. Siyasette yalan söyleyenin puan kazanmak şöyle dursun, puan kaybettiği, halkı bir kere aldatmaya kalkanın bir daha sokağa bile çıkmaya çekindiği bir Türkiye. Dün söylediği ile bugün söylediği birbirini tutmayanların siyasetten erkenden emekliye ayrıldığı bir Türkiye.
İlk-orta eğitimin bilgili, donanımlı, bağımsız düşünen, yaratıcı zekâlar yetiştirdiği bir Türkiye. Çocuklarını kutu karalama, sınav geçme uzmanı olarak yetiştirmeyen bir Türkiye. Üniversitelerinin dünya sıralamasında üst basamaklara tırmandığı bir Türkiye. Üniversitelerinde ve araştırma kurumlarında Türkiye’nin sorunlarının çözüldüğü bir Türkiye.
Siyasilerin küfretmediği, küfredenin siyasî geleceğinin söndüğü bir Türkiye. Liderlerin eski günlerimizdeki gibi televizyonda edep dairesinde tartışabildiği bir Türkiye. Birinin çıkıp da ben onların hepsinden, hatta toplamından, hatta dünyadaki herkesin toplamından üstünüm diye tutturmadığı bir Türkiye. Bana oy verenlere aferin, vermeyen hain terörist denmeyen bir Türkiye.
UYANACAĞIMIZ SABAH
Yandaşlığın değil, dünya çapında rekabet edebilen yeniliklerin ödüllendirildiği, teşvik edildiği bir Türkiye.
Batı’nın çöplerinin Doğu’nun ve Güney’in göçmenlerinin atık alanı olmayan etmeyen bir Türkiye.
Gelişmekte olan değil, gelişmişler arasında, hatta gelişmişlerin önde gelenlerinden biri olan Türkiye. İnsan sermayesiyle, toplum sermayesiyle, kimsenin şüphe etmediği adaletiyle yatırımcıların, bilim insanlarının, her türlü kabiliyetin çekim merkezi olan bir Türkiye. Yatırıma da kabiliyete de kucak açan, fakat ihtiyaç duymayan bir Türkiye.
Dünyanın ve özellikle Türk dünyasının imrendiği bir ülke. Gençlerine umutla bakan; daha önemlisi gençlerinin hem ülkenin hem kendilerinin geleceğine umutla baktığı bir Türkiye.
Barışın, refahın, adaletin ülkesi, güçlü ve mutlu bir Türkiye.
Muhakkak ki bu Türkiye akşamdan sabaha olmaz. Umudumuz, yarın, bu Türkiye yolunda adımların atılmaya başlandığı bir sabaha uyanmak!
