Tıpkı bol görsel efekt soslu, kalın kaslı, sıkı kalçalı ama söyleyecek hiçbir sözü olmayan Hollywood filmlerinin bizi bayması gibi, sadece grafiklerine güvenen bir bilgisayar oyunları da kalıcılıktan uzak olacaktır.

Yeterli bütçe ve zaman olduktan sonra çok yüksek kaliteli 3D grafik ve animasyonu her şirket başarabilir. İyi bir oyun, oyuncunun oyun dünyasıyla etkileşimi ve buna bağlı olarak edindiği hatıralarla değerlenir, hafızamıza kazınır.

Şüphesiz oyuncunun etkileşimde bulunduğu hikâye bunun için hayati önem taşıyor. Bugün hikâye anlatımı için önemli olan temel bir animasyon meselesinden bahsetmeye çalışacağım.

* * *

Son on yılda çıkmış, nispeten büyük bütçeli herhangi bir bilgisayar oyunu oynarken ekranımı gören insanların ilk sorusu genelde aynı oluyor: “Canlıların hareketlerinin bu kadar gerçekçi olmasını nasıl sağlıyorlar?”

Bu sorunun cevabı aslında kısa ve net: Performans yakalama (performance capture) dediğimiz teknik ile aktörlerin, aktrislerin, gerektiğinde hayvanların performansının dijitize edilmesi…

Programcılar, tasarımcılar oyun üzerinde çalıştıkça, yazarlar hikâye detaylarını yazdıkça, gereken sahnelerin sanatçılarca canlandırılması.

* * *

Bilgisayar oyunlarında insan sesinin kullanılması 90’lı yılların ikinci yarısından beri aşina olduğumuz bir şey. CD-ROM kapasitesi (ortalama 650-900 megabayt) diskete oranla çok yüksek kalitede ses depolama imkânı sağladığı için, bu mesele sorun olmaktan çıkmıştı. Nitekim, vücudu tamamen kaplayan sensörlerle tiyatrocuların performansının oyun içerisindeki 3D (3 boyutlu) karakter modellerine aktarılması, son 10 yılda hız kazandı.

Bu sanatçılardan kaç tanesine, ne kadar süre ihtiyacınız olacağı tabii ki projenizin ölçeğine göre şekillenen bir karar.

Bana göre bu jenerasyonun en iyi oyunu ve epik bir hikâye olan Red Dead Redemption 2 ile ilgili birkaç bilgi paylaşmak isterim.

* * *

Yapımcı şirketin patronlarının verdiği rakamlara göre oyunun ana hikayesi 2.000 sayfa, birçok yan karakterin 80 sayfa civarında metni var. Bu durum, 700’ü konuşmalı, 500’ü sessiz olan 1,200 aktörle çalışmalarını gerektirmiş.

Oyun için bu aktörlerle yapılan toplam animasyon sayısı 300.000, diyalog satır sayısı 500.000 satır.

Bahsettiğim stüdyoda “performans yakalama” süreci 2.200 iş günü almış. 5 yıl boyunca beraber stüdyoda bu karakterleri canlandıran aktörlerin, fuarlarda bir araya geldiklerinde artık neredeyse aile gibi olduklarını görmek de bu işin keyiflerinden biri…

Red Dead Redemption 2 adlı oyundan Dutch Van der Linde karakteri ve onu canlandıran Benjamin Byron Davis

* * *

Yapımcı firma Rockstar Games, önceki oyunlarında Burt Reynolds gibi Hollywood’un bilindik isimleriyle çalışmıştı. Bu son projeleri için ise insanların kendilerini kolay özdeşleştirecekleri, meşhur olmayan ama yetenekli sanatçılar tercih ettiklerini söylediler. Yine de oyunu oynayanlar, şefkatli ancak dumanlı sesiyle aktör Curzon Dobell’i Steven Spielberg’ün “The Post” filminden anımsayabilirler. O filmde kendisi, Amerika’nnın 37. başkanı Richard Nixon’ı canlandırmıştı.

Dobell’in “House of Cards” dizisinde de kısa bir rolü olmuş.

* * *

Red Dead Redemption 2’de Meksika’dan sürgün edilmiş, sadık ancak ateşli devrimci eskisi Javier Escuella olarak gördüğümüz Gabriel Sloyer ise muhtemelen aşina olduğunuz “Narcos” dizisiyle tanınıyor.

* * *

8 adet hayvan eğiticisi de hayvanlarıyla birlikte, oyundaki at, köpek vs. davranışlarını gerçek hayvanlarla kaydedip modellemek için projede rol almış.

Oyunu bitirdiğimde bütün bu isimlerle birlikte grafik tasarımcılar arasında bir Türk görmek beni gülümsetti. 3000 kişinin 7 yıldan uzun süre çalıştığı görkemli bir projede zor bir görev…

Teknolojimiz ne kadar ilerlerse ilerlesin, onu değerlendirecek insan olmadan tümünün anlamsız olduğunu unutmayalım inşallah.