Görevi ülkemizle ilgili öngörülerde bulunmak olan yerli-yabancı uzmanlar ile yorumcuların bir gerçeği gözden kaçırdıklarını fark ediyorum.
Hangi gerçeği mi?
MHP genel başkanı Devlet Bahçeli’nin, siyasi hayat üzerinde, partisinin oy oranıyla ölçülemeyecek büyüklükte bir güce sahip olduğu gerçeğini…
Bir bakıma ‘iktidarın küçük ortağı’ MHP, ancak ülkenin kaderi üzerinde o sıfatın çok ötesinde bir etkisi var. İktidarın esas temsilcisi AK Parti’nin hareket alanının sınırlarını ‘küçük ortak’ belirliyor.
AK Parti, kuruluşundan bir yıl sonra yapılan seçimden bu yana girdiği 18 seçimden hep birinci çıkmayı başarmıştı. 31 Mart yerel seçimi bu dizgiyi bozdu. 19. seçimde birinci CHP oldu, AK Parti’ye ise ikincilik düştü.
Oylardaki gerilemenin birden fazla sebebi var ama, AK Parti içerisindeki değerlendirmelerde üzerinde en fazla durulduğu anlaşılanı, ekonomik sıkıntılar…
Hayat pahalılığı büyük dert… Maaşlar geniş kitleleri tatminden uzak… Emekliler AK Parti’ye kırgın…
Seçimden beklenenin gerisinde çıkmış olan iktidarın, hele bir de yenilgi sebebi olarak ekonomik sıkıntılar üzerinde duruluyorsa, ilk yapması gereken, konunun üzerine gitmek olmalı değil mi?
İktidar o konuyu tek bir kişinin omuzlarına bırakmış durumda: Mehmet Şimşek’in…
Hazine ve Maliye Bakanı Şimşek modern Evliya Çelebi’ye döndü; ekonomiye katkısı olabilecek her başkente gidip soruna çözüm teşkil edecek iyileştirmeler için çaba gösteriyor.
Başarılı olabiliyor mu?
Görüntüye bakılırsa, bu soruya olumlu cevap vermek zor.
Hayat pahalılığını sona erdirecek enflasyonda gözle görülür bir gerileme yok.
[Merkez Bankası’nın dünkü açıklamasından: “Hizmet enflasyonundaki yüksek seyir ve katılık, enflasyon beklentileri, jeopolitik riskler ve gıda fiyatları enflasyonist baskıları canlı tutmaktadır.”]
Kalıcı yabancı yatırımcının ilgisi uyandırılamadı.
Zaman zaman Şimşek de çarenin güvenilir olmaktan geçtiğini duyurmuyor değil. En son, Avrupa Birliği üyeliğine dönük politik tavrı yeniden benimsemek gerektiğini söyledi.
“Avrupa Birliği” ile ilişkileri kopma noktasına getiren, anayasada var olan ‘hukuk devleti’ ilkesinden uzaklaşmaktı.
‘Hukuk devleti’ ilkesi, Avrupa Konseyi’nin, Avrupa Parlamentosu’nun- Türkiye raporlarındaki eleştirilerin giderilmesini gerektiriyor…
En basitinden, Osman Kavala, Selahattin Demirtaş, Can Atalay gibi simgesel isimlerin durumlarının yeniden gözden geçirilmesi ve anayasaya rağmen yargının önemsemediği Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ile Anayasa Mahkemesi kararlarının uygulanması şart…
Türkiye ‘hukuk devleti’ ilkesinin gereklerini yerine getirmeye başlarsa, yargıya güven yükselecek ve bunun eksikliği yüzünden ülkeden uzak duran yatırımcıların ilgisi yeniden oluşabilecek.
Sadece yerli yatırımcıların da değil. 50.8 milyar doları bulan yerli sermayenin değişik ülkelere yatırıma kaydığı haberi yer alıyor bugünkü Hürriyet’te. Kaçan yerli sermaye dönmese bile yenilerinin dışarıya kaçışını önlemek için bunu yapmak şart.
Peki de, ülkeyi yatırımcılara yeniden cazip hale getirmek mümkünse, neden bu yola başvurulmuyor?
Neden acaba?
AK Parti bu yolda adımlar atmak istediği her zaman, küçük ortağı MHP’nin itirazıyla karşılaştı. Bunun son örneğini kısa süre önce gördük. Yumuşama emarelerini o yolda adımların atılmasının takibi beklenirken, Devlet Bahçeli’nin sert çıkışları, sınır çizici etkisini gösterdi.
Aynı sertlikte konuşmalar Sinan Ateş ve Ayhan Bora Kaplan davaları gibi güncel konularda bile etkili oluyor.
Yazıyı fazla uzatmak anlamsız. AK Parti’ye umut bağlamış çevrelerde ‘fabrika ayarlarına dönme’ beklentisi var ve o insanlar, partileri üzerindeki MHP etkisini hesaba katmadıkları sürece hayal kırıklığına uğrayacaklar.
Mehmet Şimşek’in çabalarına bakıp hayat pahalılığının duracağını düşünenler de öyle…
“Bayram ikramiyesiyle kurbanlık alabileceğiz, Temmuz ayında emeklilerin, çalışanların durumu düzeltilecek, asgari ücret artacak” diye avunanlar da…
Önümüzdeki dönemde nelerle karşılaşılacağını merak edenler, AK Parti’ye ve genel başkanı Tayyip Erdoğan’a değil, MHP’ye ve genel başkanı Devlet Bahçeli’ye bakmalılar.
