Şenol Güneş, Avrupa futbolu ile aramızda yavaş yavaş oluşan ve artık kapanması çok zaman alacak olan durumu EURO 2020’nin ilk maçına çıkarken, “İtalya’nın maç öncesi ısınırken attığı deparı biz maçta atamıyoruz” cümlesiyle özetlemişti. Son 10 yılda yıldıza dayalı futboldan takım oyununa geçiş başlamıştı. Yıldızlar bile takımın birer dişlisine dönüşmüştü, sahada topun kendisine gelmesini bekleyen, takımın performans olarak onların yerine koştuğu star da kalmamıştı. EURO 2020 ile süreç tamamlandı ve biz treni kaçırdık. Değişimi fark edemedik, fark etsek de ayak uyduramadık. Ayak uydurmamız da kolay değildi aslında çünkü yıldıza dayalı futbolun yerine sisteme dayalı bir model gelmişti. Sistemi kurmak, çalıştırmak ve sürdürmek ise bir emek ve süreç işiydi. Tam bize göre yani!

Şenol Güneş ve Milli Takım bir sonuçtur. Tıpkı kulüplerimizin Avrupa’ya her çıktığında aynı hızlı geri dönmesi gibi. Sebep yönetimseldir. Futbolda yeni bir yapılanma gerekir. Mesele Şenol Güneş’ten daha derin bir meseledir. Fiziksel, taktiksel ve mental olarak yeni bir yapılanma süreci gerekir. Gerçekçi bir yol haritası gerekir. Fransa ve Hollanda galibiyetleri gibi anlık sonuçlara aldanmamak gerekir. Doğru adımlar atılırsa kulüplerde 5, milli takımda 10 yıllık süreç içinde istenen sonuçlar alınabilir. Yoksa kendi dünyamızın dışına çıktığımızda; üst seviye her rakip karşısında, test maçlarında, turnuvalarında üzülmeye devam eder dururuz.