Hem Fenerbahçe’nin hem Galatasaray’ın kadroları ligin çok üstündeydi. Ve arayı açan iki takım kozlarını paylaşacaktı.

Maça 3 yıl sonra gelmişti Galatasaray taraftarı. Fenerbahçe yönetimi hoparlörleri misafir takım tribününün önüne yığmış, konuklarına sağırlık testi yapıyordu. Tuhaf olan ise Fenerbahçe tribünlerinin Galatasaray’a küfürlü tezahürata dönüştürdüğü şarkıları döndüre döndüre çalmasıydı.

Maç, maçtan önceli gerilimden eser olmadan başladı. Fenerbahçe’de İsmail Kartal dörtlü savunmaya çakılı defans oynatıyordu. İrfan Can merkeze kayarken sağ kanatta Cengiz’e şans vermişti.

Okan Buruk da Barış Alper’i sol beke alırken Mertens’i sahaya sürmüştü. Maç dengeli başladı ve koca bir 45 dakika öyle devam etti. O kadar denge vardı ki gol pozisyonu sayısında da eşitlerdi: Sıfır gol girişimi.

Barış ile Cengiz arasındaki mücadele dışında kıran kırana ikili mücadele bile yoktu. Barış hemen her mücadeleden galip çıkıp rakibini ezdi. İki santrfor İcardi ve Dzeko’ya top bile gelmedi. İcardi’ye ilk yarı biterken bir top düştü önüne ama son haftaların kontenjandan oynayan isminin bunu yakalaması mümkün değildi.

Basın tribününde “Hakem kaç dakika uzatma verdi, 1 mi?” sorusuna Oğulcan Çoksayar’ın yanıtı her şeyi özetliyordu: “Artı 45 verse yeridir, oyun hiç oynanmadı ki…”

Maç öncesi bir haber düşmüştü sitelere: “Yapay zekaya göre derbiyi Fenerbahçe 3-1 kazanacak” diye. Takımların futbol akıllarının da kazanmak için hamle yapmaları gerekiyordu. İsmail Kartal, Cengiz- İsmail Yüksek değişikliği ile maçı 11’e 11 hale getirdi! Ancak bu değişiklik de saman alevi gibi patlayıp söndü, oyun yeniden sönük haline büründü.

İki takım da “Kaybetmemek kazanmaktan daha önemli” düşüncesi taşıyor gibiydi. Maç kilitlenmiş, sükseli kadrolar beklentisi yüksek maçta “Dağ fare doğurdu” sözünü yeniden hatırlatır olmuştu.

Fenerbahçe gole ilk kez 60. dakikada Szymanski’nin şutunda yaklaştı, o da aslında çerçeveyi bulmayan bir vuruştu.

Galatasaray’da Okan Buruk, oyuna etkisi düşük isimlerden Mertens’i çıkarıp Zaha’yı alarak 65. dakikada hamlesini yaptı. Hemen ardından İsmail Kartal da 10 numarasını çıkarıp Tadic- King hamlesini yaptı, ki haklıydı, Tadic derbinin “Turist Ömer”lerinden biriydi.

Maçın son bölümünde tempo yükseldi ama takımların gol pozisyonu üretememe sorunsalı devam etti. Basın tribününü yanındaki bir taraftar Batshuayi’yi oyuna almayan, savunmada kalan kendi teknik adamına isyan ediyordu: “Korkaksın korkak!”

Sonuç olarak ne şiş yandı, ne kebap. Maça “3-1 Fenerbahçe kazanır” diyen yapay zeka, “Kaybetmemeyi” önemseyen Türk zekasının karşısında kaybeden tek taraftı.

Pozisyonun bile olmadığı maçın iki kritik anında İcardi’ye yapılan penaltıyı görmeyen Arda Kardeşler, bu formuyla pozisyonu bol bir maça gelmediği için şanslıydı.