Birbirine komşu iki ilçenin, neredeyse sırt sırta vermiş iki semti Yıldırım Mahallesi ve Küçükköy. Ağırlıklı olarak Bosna-Sancak göçmenlerinin yaşadığı Yıldırım, tam bir sporcu kaynağı. Futboldan basketbola kadar onlarca milli sporcu çıkardı bu mahalle.

Küçükköy ise kentin hızlı büyümesi ile devasa bir mahalleye dönüşen, uzun yıllar Gazi Mahallesi’nin tek girişinin bulunduğu bir geçiş noktası, kozmopolit bir semt.

Birbirine bu kadar yakın iki semtin çocuklarının maçı mazeret yaparak sokaklara taşıdıkları kavgalar, benim gibi gençliğinin bir kesitini oralarda geçirenler için sürpriz değil. Hırçındır oraların iklimi. Statta başlayan atışmaların sokaklarda hesaplaşmaya dönüşmesi de maalesef bir gelenek gibidir. Anladığım kadarıyla öykü yine aynı başlamış. Ama sonu bir trajedi. Bir serserinin katil bıçağı 17 yaşındaki gencecik bir fidanı aramızdan aldı.

Ve biz bu fındık kabuğunu doldurmayacak sebeplere; özü, bir boş zaman etkinliği olan futbola, spora canlar vermeye devam ediyoruz. Metrobüs çıkışında kalbe sokulan bir bıçak... Lokantada izlenen bir derbiden çıkarken yenilen dayak... Ya da stadyum çıkışı yaşanan arbedede sallanan hain bir bıçak daha... Ölüm böyle gelmemeli, vakitsiz ve ‘sebepsiz’ olmamalı. Bu kültür daha doğrusu bu kültürsüzlük artık sona ermeli. Sporu kavga unsuruna dönüştüren bu kültürsüzlüğe hayır demeliyiz.

Bu vandallığa ilk duruş sergileyen, Yıldırım Bosna Kulübü oldu. Başkan Saffet Eryüz’ü ve Yıldırım Bosna camiasını kutlamak gerekiyor, bu cinayete tepki olarak hemen ligden çekildiler. Hiçbir şey, bir insan hayatından daha önemli olamaz. Olmamalı da... “Bir kendini bilmez, camiamızı bağlamaz...” demediler, hemen tavır aldılar.

Keşke TFF de bu kadar duyarlı olup hemen tavır alabilseydi, kulüplerin önünde olabilseydi, Türkiye’deki tüm maçları tatil etmek için yeni yılı beklemeseydi.