Bu Pazar içimden geçen insanlık durumlarını yazmak istedim.
Zor zamanlardayız. Hemen söylemek isterim ama, zor zamanda konuşmazsak bir daha konuşacak ne zamanımız ne de mecalimiz kalabilir. Yeryüzünde hak ile batılın mücadelesi olduğuna inanırım. Yeryüzünde hakkın ve vicdanın savunucusu olmak zorundayız. İnsan olma sorumluluğu bu. Her duyarlı insanın en mümeyyiz vasfı bu.
Mazlum, masum, hakikat, kardeşlik, muhabbet gibi kavramları lügatimizden çıkarırsak, bu kavramlarla konuşmaktan imtina edersek hüsrana uğrayanlardan oluruz.
Bu yüzyılın şahitleri olarak yaşadıklarımızı, uğradığımız haksızlıkları, haksızlığa uğrattıklarımızı doğru dürüst bir şekilde tarihe not düşmezsek bu vicdan azabıyla yaşamak zorunda kalacağız.
İnsanlığın vicdanı olmayı arzuluyorsak yaşanan facialara, haksızlıklara, zulümlere karşı çıkacak cesaretimizin de olduğunu göstermeliyiz.
***
Bugün zalimlerin zulümlerine göz yumuyorsak, zulüm altında inleyen insanlara yardım elini uzatmıyorsak, bu zulmü dengeler adına görmezden geliyorsak, insanlık onurunun çiğnendiği coğrafyalara gözümüzü kapatıyorsak, insan olmak gibi bir şerefi de aslında taşımayı hak etmiyoruz demektir.
Korkakça, kendi çıkarlarımız uğruna sesimizi çıkarmıyorsak haksızlığa, isyan etmiyorsak, içimizde fırtınalar koparmıyorsa yaşananlar, gözü yaşlı bebeklerin gözyaşlarına dokunamıyorsak, insanlığın trajedisini içimizde hissetmiyorsak, “samimiyetimiz” değil, “insanlığımız” sorgulanmalıdır.
Bizler, sahte kahramanlar, sahte hayatlar, sahte gözyaşları üzerine inşa edilen bir yüzyılın, bir neslin zavallı mutlu azınlıkları haline getirilmişsek, susmuş susturulmuşsak “Yaradılış gayemizin neresindeyiz?” diye dönüp bakmamız lazım.
***
Biz kimiz? Yüce duygular, büyük davalar peşinde koşan bir nesilken nasıl bu hale geldik, hangi dünya nimeti, hangi iktidar tutkusu, hangi güç bizi insanlığımızdan çıkardı diye düşünmüyorsak gerçekten kaybedenler sınıfına çoktan girmişiz demektir.
Bizim yeryüzü maceramız bu olmamalı… Yeryüzüne indirilirken eşrefi mahlûkat olarak indirilen insanoğlunun macerası gözyaşı, ihtiras ve zulümle son bulmamalı…
