Attila İlhan; ne kadınlar sevdi, zaten yoktular. Şiirlerini yazdı.
Biz ne tutuklamalar gördük, hiçbiri hukuki değildiler.
Ne reformlar yapıldı, gördük. Tutuklamayı güya zorlaştırdılar, tutuksuz yargılama esas olacaktı, keyfi değil zorunluysa tutuklama tedbirine başvurulacaktı, yatarı olmayan suçtan kimse tutuklanmayacaktı, peşin cezalandırma ve gözdağı için tutuklu yargılamaya gidilemeyecekti.
Kağıt üstünde yazıldı çizildiler ama hiç hayata geçirilmedi, hep kanunda kaldılar.
Antik Yunanlılar, büyük ozan Homeros'u kör diye düşündüler. Homeros adında biri, belki de hiç yaşamadı. Birçok ozandan derlenen anonim söylenceleri, temsilen bir yazara mal ettiler.
Ne savaş destanları okuduk; en eskilerinden İlyada'yı, kör olarak hayal edilen ozanlar söyledi.
Dilden dile anlatanlar, anlattıklarını hiç görmedi, kulaktan dolma resmettiler.
Tarih ne fatihler, ne cihangirler tanıdı. En büyüklerinden İskender, altına bir İlyada'yı bir de kılıcını koyduğu yastıklarda uyudu. Birinden ilham alıp öbürüyle dünyayı dize getirmenin destanını yazacaktı.
Destanları gerçeğe çevirmeye, kılıcın güç yetiremeyeceğini duyarak göçtüler.
Ne muktedirler geçti iktidardan, gördük. Çoğu, ellerindeki kalem kağıda güvendi, laf dinlemediler.
Ne darbeciler, ne Kenan Evren'e özenenler gördük. Rol modellerinden kalma bir ağızla muhalefeti suçlaştırdılar; "teröristler, dış güçlerden talimat alanlar, düşmanla işbirliği yapanlar, vatan hainleri bir olup yönetimi kötülemek için faaliyette bulunuyor" dediler. Sandık kurdular; seçmek serbestti ama karşı oyu çağrıştıran şarkıyı, türküyü, göz rengiyle 'sinsice ima'yı bile yasakladılar.
Hayır demeyi düşmanlık sayanların hiçbiri; şarkılarda, türkülerde hayırla anılmadılar.
Ne dil koparma tehditleri savruldu, gördük. 5 yıl önceki şarkısında Adem'le Havva'ya 'cahil' diyerek dil uzatmış, Sezen Aksu'ya da çattılar.
Efsanelerle Kur'an'ı karıştırdıkları; o isimlerin mitolojik kökenlerini, İslam Ansiklopedisi'nden dahi bilmedikleri çıktı ortaya.
Savunuyor görünerek kutsalı siyasete ve ticarete ne alet etmeler, hatta şov için ta Sezen'in kapısına kadar gidip dayanmalar gördük. Sırıttıkça hep ters teptiler.
En son şunu da gördük; sahnede saz ekibinden bir arkadaşına takılan şarkıcı Gülşen, 4 ay önceki ofansif esprisinden dolayı önceki gece tutuklandı. Halkı, kin ve düşmanlığa tahrikten.
"Ettekrarü ahsen, velev kane yüz seksen" şeklindeki imam-hatipli tekerlemesine uyarsak:
Ne Gülşen'in densizliğinde halkı tahrik vardı, ne de bir tahrik kastı.
4 ay geçmiş; ne duyup da bir galeyana gelen, ne de yatarı olmayan suçlamadan tutuklamanın hukukla herhangi bir izahı.
Tahrikçi arayan, isterse dışarda çok bulurdu. Derdin, kin ve düşmanlığa tahrikle mücadele olduğuna kimse inandıramazdı.
Oysa...
Halkın bir kısmını, ötekileştirilenlere karşı; din, dil, ırk, mezhep, görüş, cinsiyet farklılıkları üzerinden kin ve düşmanlığa ne tahrikler gördük.
Gerçektiler. Çoğu lafta kalmadı, eyleme de dönüştü, galeyanlara getirdiler.
Hiçbiri tutuklanmadı, hepsi de tahrikçilerin yanına kaldı.
İktidarın ötekilerinin sütüne, cibilliyetine, soyuna sopuna kadar girildi; dinine imanına laf edildi, şerefine namusuna dil uzatıldı. Ne halis muhlis nefret suçları işlendi, gördük.
İşleyenler; ya bu suçla mücadeleden sorumluydular ya da onların cesaret verip ödüllendirdikleriydi.
Aranan Sedat Peker; ne itiraf, ihbar ve ifşalarda bulundu. Unutulmaya terk edildiler, gördük. Sanki hiç yoktular.
Zamanlaması ayarlanmış ne yaygaralar gördük. Peker'in iddialarını gürültüye boğmak için, el altında bekletilen 4 aylık Gülşen videosunun bile kurguyla dolaşıma sokulduğu söylendi.
Ne tutuklanmayanlar da gördük, hiçbiri hukuki değildiler yine.
Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın yakın zamanda ne çıkışlarını gördük, şunu ayrı tuttum:
"Devletin dini adalettir. Eğer bir devlette adalet yoksa onun hangi sistemle yönetildiğinin, kim tarafından idare edildiğinin, vatandaşlarının hangi inanca veya milliyete sahip olduğunun bir önemi kalmaz."
Daha neler duyacak kulaklarımız, neler görecek bakalım bu gözler.
Şarkımız Zeki Müren'den:
"Gözlerin doğuyor gecelerime".
