Devlet Tiyatroları, "Karımın Kocası" adlı oyunu Diyarbakır'da sahnelemek için afişe çıkmış.
Hüda Par il başkanlığı da X'ten tepki göstermiş. Oyunu ahlâksızca bulmuşlar, İslami ve ahlâki değerlerimize kasten saldırı saymışlar.
Havva'yla Hacı ve Tarık değil, Eve ile Tony ve Luka arasında geçiyor... Fakat olsun, ne fark eder. Toplumsal hiciv, ha Hristiyan aileyi işliyor ha İslami aile yapımızı.
Erkek çok eşliliğini tersinden eleştirmek adına zihinlerin bulandırılması, çok eşli kadın da olabileceğinin akla düşürülmesi, kötü örnek olur diye istenmemiş. Kültürümüzde o, erkeklere mahsus çünkü.
Her neyse, tepki üzerine oyunun afişlerini değiştirmiş, adını Evlilik Komedisi yapmışlar.
Ancak tepkileri yatıştırmamış.
Önceki akşam sahneleneceği saatte, Hüda Par'ın çağrısıyla oyun protesto edilmiş. Haberlere göre toplanan bir kalabalık; tekbirlerle sahnelenmesini engellemeye, iptal ettirmeye çalışmış.
Günün sonunda oynanmış ama polisin güvenlik kordonunda oynanabilmiş.
Vallahi ne yalan söyleyeyim; Hüda Par'ın tiyatroyla bu kadar yakından ilgilenmesi, sevimli geldi bana. Bugün kapısında protestoya gelen, yarın da izlemeye içeri girer, dün basmaya geldiği salonda oturur.
Oyun, eyleme rağmen Diyarbakır'da kapalı gişe oynanmış, boş koltuk yokmuş. Bu da ayrıca sevindirici.
Diyeceksiniz ki, sevimsiz yanı yok mu?
Olmaz mı, o da var.
Oyunu, filmi, kitabı eleştirebilir, gösteri de yapabilirsiniz. 'Beğenmiyorsanız almayın, izlemeyin, okumayın; zorla izletmiyorlar ya, biletle' diyenlerden değilim.
Fakat kendinizi ölçülü bir tepkiyle ifade edip dağılmaz da gösterinin iptalini dayatırsanız... Ve her karşı çıktığınızı, uysa da uymasa da "İslami, ahlâki değerlerimizi aşağılıyor, alaya alıyor; örf ve ahlâkımıza aykırı" diye hedefe koyarsanız... Tehlikeli bir provokasyona kapı aralarsınız. Ondan korkulur işte.
İzlemek isteyen seyirciyle oyuncuları engellemeye, tedirgin etmeye, güvenliklerini tehlikeye atmaya hakkınız yok. Sizle hemfikir olmak, sizin gibi düşünüp yaşamak zorunda değil kimse.
STALİN'İN DOĞUM GÜNÜ KUTLANACAK YALANIYLA
Sokakta patlayacak tahriklerden niye uzak durmamız gerektiğini, acı tecrübelerden biliyor olmalıyız.
Yapay, uydurma tahriklerle geçen yıl Artİstanbul Feshane'deki sergiye saldırılar olmuştu.
Yeni kaybettiğimiz usta tiyatrocu Genco Erkal da anılarında, tehlikeli kışkırtma örneklerini anlatıyordu.
Hani... İstanbul Büyükşehir Belediyesi, Haliç kıyısındaki tarihi Feshane'yi restore edip "Ortadan Başlamak" sergisiyle açmıştı.
Sergide, 300 sanatçının 400'den fazla eseri yer alıyordu.
Kutsala saldırıyla, dine hakaretle, sapkınlığı özendirmekle suçlanıp hedefe konmuş ve fiziki saldırılara uğramıştı.
İşte o zaman yalandan koparılan fırtına üstüne yazdıklarımı hatırlatmakla yetiniyorum.
Kopardıkları yaygaraya bakarsanız İmamoğlu, işi gücü bırakıp milleti dinden, imandan, ahlâktan çıkarmaya uğraşıyordu. Zoru neyse!
Güya sergilenen eserler örf ve âdetlerimize aykırı, milli ve manevi değerlerimize hakaret içeriyordu. Hatta sergide, din düşmanlığı yapılıyordu.
Eleştirmek, kınamak, protesto etmek başka şeydi. Ama siyasi hesapla hedefe koymak, kin ve nefret uyandırarak halkı kışkırtmak, taşkınlık ve saldırı başka. Gördüğümüz, bu ikincisiydi.
Karşıdaki camide cuma vaazına bile konu edildiğini, görevliler aktarmıştı. Hoca, Lût Kavmi sapkınlığından girip sözü, Feshane'deki sergiye getirmiş...
Netflix'te, Genco Erkal'ın yaşam belgeseli "Genco"yu izlemiştim.
Madencilerin hak mücadelesini işleyen Alpagut Olayı, Erzurum'da oynanacakmış. Cami hocasının; komünistler geldi, Stalin'in doğum gününü kutlayacaklar diye doldurduğu cemaat, cuma çıkışı halkevine yürümüş. Kırıp dökmeye başlamışlar. Jandarma, oyuncuları zor almış ellerinden. 30 yaralıyla canlarını kurtardıklarına şükretmişler.
Tehlikeli tahriklerden onun için kaçınmalı, ateşle oynamaktır.
