Kültür sanat dünyasında ‘Çiçek Arif’ lakabıyla tanınan yapımcı ve yazar Arif Keskiner 14 Mart’ta İstanbul’da son yolculuğuna uğurlandı. Keskiner’in vefatının ardından KARAR’a konuşan yazarlardan Selçuk Altun “Kültür, sanat ve eylem dünyamızın sembol ismiydi” derken, Besim Dalgıç da “Yapmadığı iş yoktu, kendisi de yaşarken bir efsane oldu” dedi. Taner Ay ise üzüntüsünü “Maalesef kültür tarihimizin bir sayfası daha kapandı” ifadesiyle dile getirdi.
SALİHA SULTAN
Çiçek Arif’ lakaplı yapımcı ve yazar Arif Keskiner 14 Mart’ta İstanbul’da son yolculuğuna uğurlandı. Keskiner için ilk olarak Cemal Reşit Rey (CRR) Konser Salonu’nda tören düzenlendi. Cenaze töreninde taziyeleri Keskiner’in 25 yıllık eşi Hümeyra Erdoğan, kardeşi Abdurrahman Keskiner kabul ederken, Kadir İnanır, Rutkay Aziz, Halil Ergün, Levent Özdilek, Zeynep ve Haluk Oral, Nur Sürer, Kerem Alışık, Zafer Algöz, Menderes Samancılar, Nebil Özgentürk ve Kubat’ın da aralarında olduğu çok sayıda sanatçı ve sevenleri katıldı.
Kadir İnanır ve Menderes Samancılar da Keskiner’in cenaze törenine katıldı.
CRR’deki törende konuşan eşi Erdoğan, üzüntüsünü “Hayatımın 25 yılımı onunla geçirdim. Sevginin emek, dostluk, güven olduğunu bana o öğretti. Son ana kadar hep yanımdaydı. Son zamanlarda minik tavşanımızdı. İnşallah gittiği yerde mutludur çünkü biz onu hiç unutmayacağız” ifadeleriyle dile getirdi. Zeynep Oral da, Yılmaz Güney’in filmini Cannes’a Keskiner’in götürdüğünü hatırlatarak, “Sözünü etmediğimiz bir konu da örgütçülüğüydü.
Sinametek, Nazım Hikmet Vakfı, Pen Yazarlar Derneği hepsinde Arif’le çalışma şansı buldum. Bir sorun mu var, Arif halledebilirdi. Hedefe odaklanır ve sorunu çözerdi. ‘Yetiş Arif’ dedik mi hemen koşardı” diye konuştu. Keskiner’in cenazesi, Teşvikiye Camii’nde öğle vaktinde kılınan cenaze namazının ardından Kilyos Demirciköy Mezarlığı’nda toprağa verildi. Vefatının ardından yakın dostlarından Selçuk Altun, Taner Ay ve Besim Dalgıç, Keskiner’in kültür sanat dünyamızdaki önemini KARAR okurları için dile getirdi.
Besim Dalgıç
‘KİTABINI YAŞARKEN EFSANE OLANLARA ADAMIŞTI’
Arif Keskiner sinemacı. Sinemamızın önemli filmlerinin yapımcısı. Küçük yaşlarda Çukurova’dan İstanbul’a gelmiş. Yerleştiği bu şehirde kendini var eden biri Arif Keskiner. Yapmadığı iş yok. Yüksek Ticaret Mektebi, avukat katipliği, gazetecilik, yayınevi yöneticiliği, fotoroman yönetmenliği... Baylancılar’la tanışma, sonra Yaşar Kemal, sonra Yılmaz Güney... Yasaklı ‘Umut’ filmini kaçırıp Cannes Film Festivaline götürme... Yönetmenlik, yapımcılık... En son Çiçek Bar. Daha sonra da yazarlık. Keskiner yazdığı son kitabı ‘Akşam Çiçekleri’ni Çiçek Bar’a gelen, yaşarlarken bile efsane olan kişilere adamıştı.
Yirmibeş yıldır her hafta Pasaj’daki Cuma Masası’nda, ondan dinlediğimiz güzel türküler, hoş sohbetler artık yok. Kendisi de yaşarken bir efsane olan ‘Çiçek Arif’i, ‘Komünist Arif’i, Arif ağabeyimizi ne yazık ki yitirdik... Hepimizin başı sağ olsun. Son olarak Taner Ay’ın Arif Keskiner hakkındaki bir yazısında “Edebiyatçı ve sinemacı Keskiner’in bana sorarsanız asıl ustalığı dostlar biriktirmesidir” yargısına katılmamak mümkün mü?
Selçuk Altun
‘KÜLTÜR VE EYLEM DÜNYAMIZIN SEMBOL İSMİYDİ’
Arif Keskiner kültür, sanat ve eylem dünyamızın sembol ismiydi. Elzem kitaplar yazmış, yapımcılığını yaptığı filmler sinema tarihine yerleşmiş, sayısız ödül kazanmıştı. Yaşama sevinci doluydu, olumluydu, vericiydi, dost canlısıydı ve nüktedandı. Kurucusu olduğu efsanevi Çiçek Bar birikimli insanların gözde uğrak yeriydi. Orada kültür ve sanat etkinlikleri de eksik olmazdı. Çiçek Bar’a gideceğim akşamlar lunaparka götürülecek çocuklar gibi heyecanlanırdım. Arif Keskiner yeri dolduramayacak bir değerdi; anısına saygıyla...
‘KÜLTÜR TARİHİMİZİN BİR SAYFASI DAHA KAPANDI’
Baba dostumdu, çok üzüldüm. Bana “Behzat’tan ve Yılmaz’dan çok çektim” derdi; Behzat dediği pederim, Yılmaz dediği de Yılmaz Güney’di. Meğerse ikisi, hele de birlikteyseler, kafayı bulunca hemen Arif ağabeyi ararlarmış. Arif ağabeyin de gecenin bir yarısı kalkıp Kadıköyü’ne geldiği çok olmuş. “İkisine de evlere servis yaptım” demişti, çok da gülmüştüm. Onlara bir de yönetmen Remzi Cöntürk takılırmış, ressam Ramiz Aydın’ın biraderi. Arif ağabeyle en son Çiçek Pasajı’nda Bayram’ın Yeri’nde demlenmiştik, ondan önce de Çiçek Bar’da Selçuk Altun, Güven Turan, Aydın Boysan ve Turhan Günay ile birlikte birkaç defa oturmuştuk. Allah’tan rahmet diliyorum, maalesef kültür tarihimizin bir sayfası daha kapandı...
