Gece basar

Yerin yedi kat altında

Gitmez çığlıklar

Kırık dökük düşler

Beton buz

Acı acı sessiz

Toprak yasta

Çöker yalnızlık

Korkusundan bırakmaz ay gündüzü

Gitti gençliğim

Issız sokaklar, kalmış anılar

Yollar kıvrılmış

Ayak diriyor, gelme der gibi

Perişanlığı görme der gibi

Üzülme, bırak git der gibi

Hava buz

Sarılamadım Ümmügülsüm nineye

Isıtamadım yüreğini

Ah, dumanlı dağlar

Şu garip gönlüm gibi yaralı

Ne vicdan ne sevda

Bahar gelmiş, kime ne?

Açmaz sarmaşık gülleri

Uzaktan ağlayarak izler

Yalan, rant, hırgür

Ne ararsan var

Eskisi gibi

Yanmamış gibi

Tenler donmamış

Çürümemiş

Damlar yıkılmamış

Sular çekilmemiş

Sarılmamış

Yolda kalmamış

Dağ, taş yerle bir olmamış

Fırtına kopmamış

Defneler solmamış

Yalınayak kalmamış

Nemrut gitmemiş

Gök yere inmemiş

Ayrılmamış

Âşık olmamış

Dolu gibi akıtmamış

Hiç yaşanmamış gibi!