Bir davayı, sanki çok normalmiş, olabilirmiş ve zaten ortadaki tablo hak edilmiş gibi yeniden konuşmaya başladık. İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu hakkında ilk mahkemede ceza kararı verilen ve şimdi İstinaf/Yargıtay süreçlerini bekleyen dava. Adı, Ahmak Davası... Dönemin İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, İmamoğlu’na açıkça “ahmak” demişti ama dava Soylu’ya karşı açılmadı. Tam tersi oldu, hukukun siyasi maksatla kullanılmasının bariz bir örneği yaşandı.
İmamoğlu kendisine yapılan bu hakareti cevapladı: “Asıl ahmak 31 Mart’ta (2019) seçimi iptal edenlerdir. Dünyada Avrupa’da, onları gözünde nereye düştüğümüz noktasında, olan biten şeylere baktığımızda, tam da işte 31 Mart’ı iptal ederler ahmaktır.”
Bu sözler açık ki seçimi iptal ettirmek için baskı yapan siyasetçilere, iktidarın üst düzey adamlarına söylenmişti. Ama böyle anlaşılması, yani konunun bir siyasi polemikten ibaret kalması iktidarın işine yaramayacağı için muhatap değiştirildi. “Siyasi yasak cezası” oluşabilsin diye “kamu görevlisi” olan Yüksek Seçim Kurulu üyelerine hakaretten dava açıldı. Mahkeme, 14 Aralık 2022’de cezayı da verdi: 2 yıl 7 ay 15 gün. Bu ceza, önce istinaf mahkemesinde ve ardından da Yargıtay’da onaylanırsa İBB Başkanı İmamoğlu siyasi yasaklı olacak, İstanbul halkanın oyuyla seçildiği başkanlık koltuğundan indirilecek ve davanın seyrinde izlenen zamanlama taktiklerine bakılırsa, yapılacak ilk Cumhurbaşkanlığı seçiminde aday da olamayacak.
Hukukçular, üniversite hocaları, ülkenin önde gelen otoriteleri “Böyle bir dava olamaz” diye saçlarını başlarını yolsalar da dava ilerliyor ve son günlerde sürecin hızlanacağı dedikoduları da sızdırılıyor. Muhtemelen nabız yoklanıyor ve zaman kollanıyor. Hukuki olarak savunulamayacak davalarda böyle siyasi numaralar hep olur; o oluyor.
Apaçık bir siyasi dava görüldüğü için ve bırakın YSK üyelerine hakaret iddiasını böyle bir konuda dosya dahi açılmaması gerekirken gelinen nokta utanç vericidir. Tıpkı bir zamanlar, Tayyip Erdoğan’a yapıldığı gibi utanç verici. Uzun analizlere ve siyasi felsefe cümlelerine ihtiyaç yok... Bu yöntem tıpkı Erdoğan’da işe yaramadığı gibi İmamoğlu’nda da işe yaramayacaktır. İBB Başkanı’nın siyasette gidecek yolu varsa, onu böyle bir dava ile engellemeye çalışmak daha da büyütmekten, olgunlaştırmaktan ve siyasi karizmasını artırmaktan başka sonuç doğurmayacaktır. İmamoğlu, iptal edilen ilk seçimi kazandığı gün ülkenin geleceğinde etkili olacak bir siyasi lider haline gelmişti. Hak ettiği o seçim iptal edildikten sonra ikinciyi çok büyük farkla kazandığı anda da artık devler ligindeki yerini almıştı. Nitekim bu yükseliş siyasi tarzına ve kudretine de yansıdı. Mesela, en az İBB Başkanı olmak kadar önemli bir işi; CHP’deki değişimi de o sayede başardı. Mesela, son seçimde ittifaka ihtiyaç duymadan bir öncekinden daha başarılı bir sonuç almasında da bu yansımanın etkisi vardır.
İmamoğlu, şimdiden sonra siyasi mühendislik yöntemleriyle durdurulamaz çünkü sadece İstanbul seçimleri tecrübesi bile “mühendislik” yöntemlerine karşı bağışıklık kazandığını gösteriyor. Hazin olan şu ki kendisi de aynı tatsız tecrübeden geçen Cumhurbaşkanı’nın bugün rakibine karşı yapılanlara en azından göz yummasıdır. Hatta bundan fayda umuyor görüntüsü vermesidir. Oysa, yasaklarla siyaseti dizayn etmenin faydası olmayacağını, bu yolla rakipleri etkisizleştirmek şöyle dursun güçlendireceğini en iyi kendisi biliyor. Demokraside tek yolun millet iradesi ve serbest seçim/yarış olduğunu en iyi kendisi biliyor... Hatta, bırakın İmamoğlu’nu siyasi yasaklı hale getirmeyi, bu istikametteki söylentilerin dahi siyasi maliyeti olduğunu da çok iyi biliyor.
Bütün bu bilinenler ortadayken umulur ki Türkiye’yi utandıracak, demokrasiye darbe indirecek ve millet iradesini yok sayacak bir vahim hataya imza atılmaz. Umulur ki son günlerdeki laflar sadece birer söylentiden ibarettir ve Türkiye tarihi tekerrür ettirmek yerine hatalarından ibret alan bir ülke olmayı başarır.
