Bu pazar da fabl üzerinden gidelim.

Fabl, çok eski bir edebî gelenektir. Yunanlı Ezop’tan bugüne kadar şâirler, zamanın siyâsî ve içtimâî hâdiselerini rahatça tenkit etmek için ibretli masallar anlattılar. Arslanı, sultan yaptılar. Diğer hayvanlara da muhtelif vazîfeler verdiler. Amaç, devlet adamlarının hatâlarına dikkat çekmekti.

17 Ekim 1959’da Nihad Sâmi Banarlı, -başka çâresi kalmamış olmalı ki- Demokrat Parti’yi uyarmak için bir ayı masalı yazmış. Buyurun okuyun:

“Hayvanlar arasında, bir silahsızlanma kongresi yapılmış. Tırnaklar, dişler, pençeler.. Hepsi kaldırılmış. Bunlara sâhip olan hayvanlar, kullanmayacaklarına söz vermişler. Sıra, ayıya gelmiş. Bir ayıdan beklenmeyecek yumuşaklık ve zarâfetle kollarını açarak şöyle demiş:

‘Evet, bütün silahları kaldırmalıyız. Yalnız, aşk ve dostluk hareketi olan bu kucaklaşma kalmalıdır.’

Hayvanlar düşünürken bir eşek, ‘Yaşa! Varol!’ diyerek kendisini, ayının kolları arasına atmış. Kucaklaşma, o kadar samîmi, öylesine harâretli olmuş ki zavallı eşek, cansız yere yığılmış.

Ayı, şöyle demiş:

-Kusura bakmayın! Silahsızlanma ve dostluk heyecanı yüzünden bu sefer böyle oldu. Her zaman böyle olmaz. Fakat mâdem ki eşek öldü, müsaadenizle yiyeceğim.”

İsrâil’in Türkiye’ye saldırma ihtimâli konuşuluyor. Bu, yeni bir tehlike değil. Evveli âhiri belli olan katliamcı terörist bir devletten bahsediyoruz. O zaman niye 2017’de Ortadoğu’ya barış ve huzurun gelmesine katkıda bulunmak için İsrâil’in açtığı kucağa inandık ve ticârî anlaşmalar yaptık?

Çünkü….

Neyse çünküyü geçip Karga ile Tilki masalındaki gibi doğru soruları soralım.

Eşek, niçin ayının sözlerine inanıyor?Ayı, bu sözlere inanan bir hayvan olacağını nereden biliyor?

Masal yazarının, ayıya aldanacak mahlûk olararak eşeği seçmesinin sebepleri ne olabilir?

Diğer eşekler, ayının, “Her zaman böyle olmaz” sözüne inanıp yine kucak açsa yine atlarlar mı?

KARINCA NE YAPSIN?

Önceki yazıma bir okuyucu, Karınca ile Ağustos böceği masalının sonunun da değişmesi gerektiği yorumunu yazmış. Çünkü karınca, ağustos böceğini içeri almayarak açlığa terkediyormuş.

Aziz okuyucu,

Merak etmeyin! Birileri, o masalın da canına okumuş. Masalın sonunda karınca, ağustos böceğini evinde misâfir ediyor ve kışı birlikte geçiriyorlar.

Allahaşkına bu masalla büyüyen çocuklar, çalışmanın ve emek vermenin önemini öğrenebilirler mi? Böyle bir son, çocuklarımızın zekâsını açar mı yoksa uyuşturur mu?