Minik Narin’in öldürülmesinin üzerinden bir aydan fazla zaman geçti. 21 Ağustostan 8 Eylüle kadar 19 gün boyunca, Narin’in kayıp olduğu düşünüldü, o arandı. 8 Eylül pazar sabahı Narin’in cesedi bulununca ve küçük kızın kazayla ölmediği de belli olunca soruşturma cinayet soruşturmasına dönüştü.
Medya Narin’in kaybolduğu ilk günlerden beri yaşanan gelişmeleri haber olarak okuyucularına aktarıyor. Konu kamuoyunun fazlasıyla ilgisini çektikçe, medyanın ve sosyal medyanın Narin meselesine ayırdığı süre ve yer de arttı. Cinayet olduğu anlaşılınca da şimdi cinayet soruşturması en ufak detayına kadar doğru yanlış haber yapılarak kamuoyu ilgisi tatmine çalışılıyor.
Yalnız tabii, kamuoyunun bilgilenme hakkı ile yürütülmekte olan soruşturmanın kirletilmesi ve soruşturma gizliliğinin ihlali arasında çok ince bir çizgi var. Bu çizgiyi aşmayan medya kuruluşu yok gibi. Özellikle televizyonlar. Tabii bu arada sosyal medyada dönen yalanların, dezenformasyonun, mis-enformasyonun, sahte ihbarların haddi hesabı yok. Birkaç dakikalığına meşhur olmak isteyen herkes Narin cinayetiyle ilgili ortaya sözde bir fikir veya bilgi atıyor. Korkunç bir durumla karşı karşıyayız.
Burada tuhaf olan şey, soruşturma konusu herkesin ifadelerinin önce yalan yanlış biçimde, ardından da tam metin olarak medyaya yansıması. Sanki Türkiye 10 yıl geriye döndü, savcılıklar yeniden kevgir gibi seçilmiş her türlü bilgi ve belgeyi sızdırmaya başladı, yargılama mahkemeden önce medya sayfalarında yapılır oldu.
Televizyonlarımız ve haber sitelerimiz kaç haftadır dedektiflik yapıyor. Köşe yazarları arasında katilin şu veya bu kişi olduğuna dair görüş ayrılıkları bile çıkmaya başladı. Ben kendi gazetecilik hayatımda ne bu kadar santim santim izlenen ve haber sızan bir cinayet soruşturması ne de böyle bir medya hatırlıyorum. ‘Sizce katil hangisi’ diye soran, cinayeti işleme ihtimali olan kişileri fotoğraflarıyla yayınlayan haber organlarımız bile oldu. Yuh artık.
İtiraf edeyim, esasen benim içimde de küçük bir dedektif var ve medyaya yansıyan ifadelerden hareketle ben de kendi kendime bir teori geliştirmiş, yine kendime göre bir katil belirlemiş durumdayım. Ama bunu yazmıyorum, en fazla arkadaş sohbetlerinde söylüyorum. O sohbetler bile kolayca kavga ortamına dönüşebiliyor; çünkü sohbette bulunan herkesin de kendine göre bir teorisi ve katil adayı var.
Herkesin kafası karışık, çünkü nedense herkesin bu cinayet konusunda bir fikri var. Ortada bu kadar çok fikir olmasının ise maalesef bir tane sebebi var: Soruşturma aşamasında savcılıkta ve jandarmada gördüğümüz sıradışı tuhaflıklar.
Gerçekten de, başka hiçbir soruşturmada olmadığı kadar çok bilgi kirliliğinin olmasının yegane sebebi, bu soruşturmadan dışarıya neredeyse her şeyin sızması. Dün bir haber sitesinde, ‘Narin’le ilgili adli tıp raporu açıklandı’ diye bir başlık bile gördüm. Allah aşkına nerede gördünüz Adli Tıp raporlarının açıklandığını, en fazla gazeteciler tarafından ‘ele geçirilir’ veya zaten mahkemeye sunulur bu raporlar.
Soruşturmadan sızıntı o boyutta ki, kimi sanıklar medyada yayınlanan bilgilere bakıp ifade bile değiştiriyorlar, medyada suçlanan insanı aynı argümanla kendileri de suçluyorlar.
Peki ama savcılık ve jandarma, aradan bunca gün geçtiği halde neden hala bu cinayeti çözebilmiş, bir neticeye ulaşmayı başarabilmiş değil?
İnanın amatör dedektifliğe başlamamak için kendimi zor tutuyorum. İşin olası katil ve cinayet sebebi taraflarına girmeden şunu söyleyeyim: Savcılığın her şeyi sızdırması eğer bir soruşturma taktiğiyse hiç işe yaramadı; savcılık belki de bu olayın birisinin itirafta bulunmasıyla kolayca çözüleceğini düşünüyordu ama hiç öyle olmadı, somut ve olay yeri incelemesine dayalı delilleri toplamada ise belli ki gecikmeler yaşandı ve şimdi elde delil yok.
Bir de son bir unsur var, biraz spekülatif bir şey ama yazmadan edemeyeceğim:
Bu çeşit cinayet soruşturmalarında soruşturmacı her zaman bir varsayımdan hareket eder, kendince bir baş şüpheli saptar ve o baş şüphelinin bu suçu işleyen kişi olduğunu kanıtlamaya çalışır.
Soruşturmacı elbette soruşturması boyunca objektif kalabilmeli, ortaya yeni deliller çıktığında kendi varsayımının yanlış olabileceğini, falancanın değil filancanın artık baş şüpheli olabileceğini söyleyebilmelidir. Yani soruşturma delillere göre yön değiştirebilir.
Bu böyledir ama Türkiye’den de dünyadan da örneklerde biliyoruz; bazen soruşturmacı baştaki varsayımını hiç değiştirmez, değiştirmeye hiç yanaşmaz ve sonunda yanlış kişiyi kovalar, gerçek katil ise aradan sıyrılır gider.
Sanki Narin cinayetinde böyle bir şey var; soruşturmacıların bir baş katil adayı var ve her delili onun suçluluğunu kanıtlamaya yönelik olarak görme, değerlendirme eğilimindeler. Belki bu yüzden soruşturma çıkmazda.
Elbette sonsuza kadar çıkmazda kalmayacak ama savcılık ve jandarma soruşturmada yaşanan vahim sızıntılar nedeniyle kendilerini büyük bir çıkmaza soktular:
Ya bu cinayet kamuoyunu da ikna edecek şekilde, neden, nasıl ve kim sorularına da cevap verecek şekilde çözülecek ya da Narin cinayetini biz sonsuza kadar tartışacağız.
