Her şey biter. Bitmeyen yalnız Allah’tır.

Her bitiş farklıdır. Tükenerek, eriyerek, eskiyerek, eksilerek olabilir. Ertelenebilir, inkar edilebilir ama sonuç bellidir.

Ecel bir kez gelir. Bitiş çizgisi tek şerittir. Son kullanma tarihi kesindir. Şafak atar, mevsim değişir, gün gelir, devran döner. Bu böyledir.

Var gücünüzle ittirseniz, kuralları değiştirseniz, derinlere gizleseniz bile önünde sonunda biter. Kaderdir.

Eline geçirdiğini bitimsiz bir tanrı sanıp put yapanlar için kader en büyük kederdir. Çünkü tanrının bitmeyeceğini bilmek insana umut verir. Elindekini uğrunda her yol mübah olan biricik amaç, ana odak ve varlık sebebi haline getirenler bitiş çizgisini görünce çaresizce debelenir. Fakat tüm tuşlara basarak hiçbir bölümün geçilemeyeceğini herkes bilir.

İnsanın ahlakı biraz da bitiş çizgisinde belirir. Ölüm karşısında takınılan tavır, hayatı algılama biçiminin en açık göstergesidir. Ölünün son sözleri hatıraların piridir. Güzel anılar en önce silinir, son bakış bir ömür zihindedir.

İnsanın ahlakı biraz da kaybederken belirir. Yenilgi karşısında takınılan tavır, zaferi algılama biçiminin en açık göstergesidir. Mağlubun son sözleri daima tarihidir. Eski zaferler en önce silinir, son kayıp bir ömür zihindedir.

Kaybetmeyi bilmek, yenilgiye yenilmemek herkesin beceremediği bir iş. Zafere iman etmeyenlerin, eline geçirdiğini puta çevirmeyenlerin işi.

Rastgelsin onların işi.