Türk futbolu ile Avrupa arasındaki mesafe uzun zamandır açıktı. Kulüplerimiz Edirne’den öteye çıkamaz olmuştu. Bu halkaya son olarak Milli Takım eklenmişti. Euro 2020’de futbolda kondisyonun ve sistemin ne kadar belirleyici olduğuna tanıklık etmiştik. Peki şampiyonumuz Beşiktaş, bu geriye gidişi durdurabilecek, hatta ileriye taşıyabilecek miydi?
Beşiktaş- Dortmund maçı, Türk futbolu ile Avrupa arasındaki son durumu görmek açısından da ciddi bir test olacaktı. Beşiktaş maça hızlı başladı ve oyunu 3. bölgeye taşıdı. Kulübe yerlilerle dolu olan, elindeki tüm yabancıları sahaya süren Sergen Yalçın, Süper Lig’de olduğu gibi kendi oyununu rakibe kabul ettirmeyi hedefliyordu. İlk 15 dakikadaki baskı bu düşüncenin eseriydi ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Ligde iş yapan taktik, Dortmund’u çözmeye yetmedi. Alman savunması bu baskıyı çok da zorlanmadan karşıladı ve ilk çeyrekten sonra hızlı hücumlarla tehlike yaratmaya da başladı. 20. dakikada ise Kartal’ın kanadını kıran Bellingham’ım golü geldi. Gol, Beşiktaş’ta tahmin edilenden de yıkıcı etki yarattı. İnancı zayıflayan Beşiktaş takımının oyuna konsantrasyonu azaldı. Dortmund hızlı ataklarla oyunun kontrolünü eline alıp devre biterken ikinci golü de buldu.
Sergen Yalçın ikinci yarıya değişiklik yapmadan başlarken Beşiktaş daha toparlanmış bir görüntü sergiledi ama katı Alman savunmasında gedik açmak yine çok zordu. Pjanic’in atacağı iş bitirici paslar için bir ara bırakmıyordu Almanlar. Sergen Yalçın, etkisiz eleman Larin’in yerine Kenan’ı alarak taze kuvvetle takıma enerji vermek istedi ama duvarı aşmak kolay değildi. Bunu ilk başaran, ‘duvarın öbür tarafına’ geçen ilk isim Batshuayi idi ama istediği vuruşu yapamadı, Kobel başarılıydı. Uzatmada gelen gol ise Beşiktaş’a moral ikramiyesiydi.
Sonuç olarak mikro bazda Beşiktaş ile Dortmund, makro bazda da Türk futbolu ile Avrupa arasındaki farka bir kez daha tanıklık ettik. Dortmund rahat kazandı, Ersin gününde olmasa tabelaya ciddi bir fark da yansıyabilirdi.
