Oy kullana, kullana, kullana... Kaç oy oldu 2014’ten beri?

1- Belediye seçimi, 2- Cumhurbaşkanlığı seçimi, 3-Genel Seçim, 4- Genel seçim, 5- Referandum, 6- Cumhurbaşkanlığı dahil, genel seçim, 7- Geçen sefer oy kullandığımız belediye seçimi, 8- Eğer gidip oy kullanırsak İstanbul belediye seçiminin tekrarı.

8 kere sandığa gitmişiz. Bu gidişlerin bazılarında üç-dört oy kullandık. Yani, 15’ten fazla oy attık.

Son seçimde devletimiz zarftaki oyları ayıklamış. Oyların biri mayhoş çıkmış.

Bari ayrı zarflara koysaydılar büyükşehirle ilçe oylarını. Hiç olmazsa el alem ‘yahu aynı zarfın içindeki üç oydan sadece biri mi bozuk’ deme imkanı bulamazdı!

Hile mi oldu seçimde?

İhtimal.

Kim yapmıştır?

Ben, filancı hile yaptı demem. Yapmadı da demem.

Kanaatim şudur: İmkan bulduysa iki taraf da yapmıştır.

İmkanı çok bulan daha çok, az bulan daha az yapmıştır.

Kim karıştırdıysa, kim hile yaptıysa günahı başına.

‘Günahı başına’ veya başka bir şey!

Her sene, her sene, seçim, seçim, seçim...

Öyle bezmişim ki bütün iş benim oyuma kalsa gidip atasım yok.

Jose Saramago’nun “Görmek” romanında vardı. Ahali oy kullanmaya gitmiyordu.

Sonra, gittiler.

Beyaz oy kullandılar. Yani boş.

Devlet çok bozuldu bu işe.

(Körlük ve Görmek. Saramago’nun bu iki romanı birbiri ardına okunmaya değer.)

Aklım yatıyor öyle şeylere. Fakat bizde tutmaz.

Birincisi biz roman değiliz.

Hepimizin ‘hayatı roman’ olsa da bir romanda yaşamıyoruz. En azından bugün için gerçeğiz.

İkincisi de, biz millet olarak kolay havaya giriyoruz.

Bir laf, bir jest, bir mimik, bir salaklık, bir delikanlılık, bir kaypaklık bizi oy vermeye motive edebiliyor.

***

İnsan bıktığı şeye bıkmadığı zamanlardakinden daha farklı bakabilir.

Oy vermekten bıktım ya... Attığım oyların arkasından konuşabilirim şimdi.

Hangi partiden olursanız olun.

Gidip bir oy veriyorsunuz.

Partiyi seviyorsunuz, lideri seviyorsunuz, parti programını, ya da sizin bölgedeki adayı beğeniyorsunuz.

Verdiniz oyu.

Oy verdiğiniz parti iktidara geldi. Sizin istemediğiniz bir iş yaptı.

Yanlış bir kanun çıkardı. Ya da yolsuzluk yaptı.

Gıcık olduğunuz birini veya eli uzun birini bakan yaptı.

Kamunun yüz liralık malını akraba-i taallukattan birine on liraya verdi.

Verdi demek, burada ‘peşkeş’ çekti demek.

Peşkeş, beni tereddüde düşürüyor. ‘Peş’ ön demek, ‘keş’ çekmek demek. İkisi toplanınca ‘rüşvet’ anlamına yakın bir ‘vermek’ hasıl oluyor. Tereddüdüm şu. ‘Peşkeş’ dedikten sonra bir daha niye ‘çekti’ diyoruz? Adam keş dediğiniz zaman çekmiş oluyor zaten!

Veya mahallenizin tam ortasına, yeşil alan planını değiştirip leş gibi bir bina dikti.

Üstelik bunu yaparken kardeşine, eniştesine veya amcasının oğluna iltimas geçti. Rant sağladı.

İktidarda değilse bile, kazandığı belediyede bunları yaptı.

Veya muhalefette tuhaf hareketler yaptı.

Sizin dininizle, milliyetinizle alay etti.

Verdiğiniz oyun tamamını veya bir kısmını geri alabilir misiniz?

Şimdi alamazsınız.

Tüketici derneğine, tüketici mahkemesine müracaat edip, malzeme iyi çalışmadı, mal bozuk çıktı, değiştirmek istiyorum diyebilir misiniz?

Demokraside olmuyor öyle.

“Ulan ben bunun için oy vermemiştim!” de dur.

Verdiğin oyu dönem sonuna kadar kullanıyorlar.

Dönem sonuna kadar güvenilecek kimse var mı?