Bizim DNA’larımızda bir ‘dış güçler’ takıntısı var.

Deriz ki “Dış güçler bizim güçlenmemizi istemez. Tamamen sürünmemizi de istemez. Onlara Pazar olabilecek kadar ayakta ama onların işine taş koyamayacak kadar takatsiz olmamız ideal durumdur.”

Tarihimizde bu tezi doğrulayacak yeteri kadar malzeme bulabiliriz.

Bu tezi yalanlayacak malzeme de bulabiliriz.

(Aklıma ilk gelen, 1853-56 Kırım savaşı sırasında Rusya’dan kurtulmak için İngiltere ile Fransa’dan destek almamız.)

İyi günlerde pek dillendirmiyoruz bu tezi. Daha çok işlerimiz kötü gitmeye başladığı zamanlarda müracaat ediyoruz.

Bugünlerde ekonomimiz teklemeye başladı.

Merkez Bankası ipin ucunu kaybetti.

Önceliği siyasetin nabzına göre şerbet vermek.

Hangi şerbeti niçin verdiğini iktisadi terimlerle izah edemiyor.

Merkez Bankası Başkanı dövizi zapt edecek vesaiti kullanmaktan men edildiği için döviz kuru mühim değil demeye, köşe yazarıyken yazdığı faiz aleyhtarı yazılarla uyumlu davranmaya başladı.

Faiz haram. Kitap’ta öyle yazıyor.

Ulema arasında neyin faiz olduğuna dair ihtilaf olduğunu biliyoruz. Ama belli ki Cumhurbaşkanı Erdoğan ‘nas’ derken ihtilafsız konuşuyor.

Eğer öyleyse ne kadarı haram?

Yüzde 20 olunca haram da yüzde 15 olunca helal mi?

“Değil” diyecek bir mollamız bile yok.

Hadi faizi anladık diyelim. Enflasyon ne?

Hocalar enflasyonun haram mı helal mi olduğuna dair tek kelime konuşmuyor.

Öyledir bizim hocalarımız. Neyi söyleyeceklerini, neyi söylemeyeceklerini iyi bilirler. Her yere dokunurlar. Baldızlara, kayınbiraderlere. Ama asla zülf-i yâre dokunmazlar.

Enflasyon çıktığı zaman devlet vatandaşın cebindeki parayı tırtıklamış olmuyor mu?

Bu haksızlık değil mi?

Şimdi ücretler artacak. Artsın da. Milletin bir kısmının “Gerekirse soğan ekmek yeriz, yine de teslim olmayız, eti gramla, domatesi taneyle alın” diye tok karnına nasihatlerde bulunan AK Partili vekiller gibi tuzu kuru olabilir ama bir kısmı şiddetli geçim sıkıntısı çekiyor.

Ücretler artınca enflasyon da artacak.

Ekonominin bir tarafını tutarken öbür tarafı patlıyor.

Ekonomiden sorumlu bakanımız resmiyette makamında duruyor ama fiiliyatta sır oldu. Cumhurbaşkanı Erdoğan ‘beraber yürümeyiz’ diyeli piyasa ona ‘mazul bakan’ muamelesi yapıyor.

Berat Albayrak olsaydı mutlaka bir şeyler söylerdi. Hiç olmazsa Aralık Ekim’den, Ocak Aralık’tan iyi olacak derdi.

Bir görüşe göre Cumhurbaşkanı Erdoğan yeni bir model deniyor.

Nasıl bir model olduğu hakkında bilgi yok.

Ne olacak da ne olacak? İktisatçılar da henüz anlamış değiller.

Ama inşallah muvaffak olur. Çünkü kriz iktidarı muhalefeti bırak bir tarafa, memleketin zararına.

Bir “Kurtuluş Savaşı” ilan edildi ama kime karşı savaşacağız?

Bir ihtimal, dış güçlere karşı.

Dış güçler de acayip. Birleşik Arap Emirlikleri’nin veliaht prensi en yüksek devlet protokolüyle karşılandı.

Hariciyemiz BAE’nin 15 Temmuz darbesini finanse ettiğini söylüyordu. Medyamız da bu görüşü bil ittifak tasdik etti.

Veliaht eğer Türk vatandaşı olsaydı muhtemelen Osman Kavala gibi yargılanacaktı.

Şimdi sorun yok. İyi dış güç.

Biden bir iyi, bir kötü dış güç.

BAE misalini göz önünde bulundurursak, para verirseler iyi, vermezseler kötü dış güç diyebilir miyiz?

Hakan Albayrak güzelce yazmıştı, dış güçler bu kadar kötüydü de neden Cumhurbaşkanı Erdoğan İsrail’e “One minute” dediği zaman ekonomimize bir şey olmadı?

İktidara talip olan ‘dış güç’leri hesaba katarak talip olur.

Kimi iyi kimi kötü, kimi ilgili kimi ilgisiz muhtelif güçlerin arasında o güçlerin menfi etkilerini asgariye indirecek bir politika takip edersin.

20 yıllık AK Parti iktidarı sırasında bunu başardığımız dönemler oldu.

Sonra başaramamaya başladık.

Demek ki yanlış yaptık.

“Haydi bismillah, bırakalım artık yanlış yapmayı, bundan sonra doğru yapalım.”

Derseniz bir çıkış yolu bulabilirsiniz.

“Haşa! Bizden yanlış sadır olmaz, neylersek güzel eyleriz” diyorsanız yanlışı bulamazsınız.

Doğruyu da bulamazsınız.