Türkiye siyasetine hakim, çok kuvvetli bir siyasi şahsiyet var AK Parti’nin başında.
‘Manşetlerle çarpışarak bugünlere gelen’ bir siyasi lider.
Hatta vesayetlerle...
Büyük badireler atlatmış.
Matbuatta kullanılan harflerin siyahlaştırılmış ve barizleştirilmiş haline ‘bold’ derler.
Lügatte, ‘cesur, gözüpek’ gibi karşılıkları vardır ‘bold’un.
Cumhurbaşkanı Erdoğan da öyledir, cesur, risk alabilen, ağır sorunlarla mücadeleden çekinmeyen, üstüne üstüne giden.
Ses tonu hitabet için mükemmel. Kalabalıklarla iyi iletişim kurabilen.
Yaşı müsait olanlar, Demirel’i, Erbakan’ı, Ecevit’i, Özal’ı da hatırlarlar.
Demirel, hazırcevap, milletin anlayacağı dilde konuşmayı çok iyi bilen, oldukça esprili.
Erbakan olağanüstü zeki, çok zarif, Demirel’den daha esprili, ülkenin kalkınması konusunda ciddi tezlere sahip.
Ecevit, sosyal demokrat. 70’lerin Ecevit’inden söz ediyorum, hitap ettiği kitlenin nabzını iyi tutan bir siyasetçi.
Sonra Özal. O da zeki, hazırcevap, iletişimi kuvvetli, son derece yenilikçi.
Halkla alışverişi iyi olan siyasetçiler bunlar.
Demek ki millet bu vasıflardan hoşlanıyor.
Önceki gün, Ali Babacan Fatih Altaylı’nın Teke Tek programına katıldı.
Tipik, halkın alışkın olduğu siyasetçi vasıflarını arayanlar, bu vasıfların çok azını bulmuşlardır Babacan’da.
Mesela, zekası konusunda kimsenin şüphesi olamaz. Gittiği her okulun birincisi. Yaptığı her işte de başarılı.
Ama sesini yükseltmiyor.
İnsanların slogan gibi dillerinde dolaştıracakları türden cümleler kurmuyor.
Soğukkanlılıkla anlatıyor anlatacaklarını.
Belli ki, Türkiye’de insanların peşinden gitmeye yatkın olduğu siyasi lider tipine uygun değil Babacan.
Bazen şöyle düşünüyorum.
Herkes siyasette aynı şeyi aramıyordur. Sükunet isteyenler de vardır.
Restleşmelerden, ‘ya hep ya hiç’lerden, her şeyin mutlaka ya ak, ya kara olmasından yorulan insanlar.
Siyasi rekabette kullanılan çok şiddetli, ağır ithamlardan sıkılanlar.
Sloganlardan bıkanlar.
(Yine de siyaset söz konusu olunca slogan arıyor insan. Mesela ben de bıktım sloganlardan ama sorulsa siyasette slogan gerekli derim.)
Şu içinde bulunduğumuz siyasi mevsimde böyle bir üslup rağbet görmez mi?
Belki de görür.
Bunu tabii ki zaman gösterecek.
Babacan, AK Parti iktidarında uzun süre Türkiye ekonomisini yönetti.
Yolsuzluk, usulsüzlük gibi fiillere tevessül ettiğine dair en ufak bir rivayet yok.
Hani futbolda ‘oyun disiplini’nden kopmamak diye bir şey söylerler.
Türkiye ekonomisini popülizmle, seçim ekonomileriyle hırpalamadı.
Diğer bakanlardan, Babacan’ın bütçe disiplinine çok özen gösterdiğine dair şikayetler işitmişimdir.
Başarısını konjonktüre bağlayanlar olabilir. Hatta Kemal Derviş’e bağlayanlar da olabilir.
Fakat, Türkiye’nin, Babacan’ın ekonomi yönetimiyle ilgili kötü bir hatırası yok.
Zannediyorum şu anda ekonomide sorun görenler, Babacan’ı sık sık hatırlıyordur.
Teke Tek’te, ekonomideki sorunların çözümü konusunda olumlu mesajlar verdi.
Çok vaadkar bir dille değil ama, daha dışa açık bir ekonomi ve siyaset vaadetti.
Liderliğin başat bir şekilde hissedildiği bir siyasetten uzak durduklarının altını çizdi.
Yani alışık olduğumuzdan farklı...
Bunların bugünün Türkiye’sinde ne kadar karşılığı olduğunu da zaman gösterecek.
Eski Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’le çok eskiye dayanan dostukları var.
Abdullah Gül her ne kadar partinin içinde resmen yer almasa da dostluk bir siyasi ilişki şeklinde devam edecek gibi görünüyor.
Bu yakınlığın siyasette başka türlü yansımaları olabilir.
Bu da normal.
Babacan’la ve kuracağı partiyle ilgili ortalıkta bin bir türlü yorumlar, ithamlar dolaşıyor.
Siyaset için kollarını sıvayan, böyle yorumların hatta daha fazlasının geleceğini hesaba katıyordur.
Kendisini siyaseten dışarıda hisseden veya dışarıda bırakıldığını düşünen bir siyasetçinin siyaset yapmasında veya parti kurmasında yadırganacak bir taraf olduğunu zannetmiyorum.
Kişisel olarak beni heyecanlandıracak bir siyaset tahayyül edemiyorum.
Mamafih, iyi temennilerde bulunmama mani bir durum yok.
Memleketimiz için hayırlı olur inşallah.
