Dün, Malcolm X’in öldürülüşünün 57’nci yıldönümüydü. Bu vesileyle “EBUZER - Derviş Devrimcilerin Kuru Ekmeği Yolumuzu Aydınlatıyor”dan bir iktibas…

Malcolm X’in vurulduğu yere gittik. ... Bazen dans partileri, bazen konferanslar için kullanılan bir salondu burası. Neredeyse ıssızdı. Issızlığı bozan yaralı bir adam vardı sadece. Salonda mecnûn gibi dolaşıyor ve kafasını iki elinin arasına alıp “Malcolm, Malcolm” diye inliyordu.

“Sen Hakim Cemal mısın?” diye sordu Ebuzer.

“Evet” dedi Hakim Cemal, “Malcolm X’in hayranıydım ben. Önce Kızıl Malcolm’ın hayranıydım. Boston’daki serserilik günlerinden tanırdım onu. Sokakların kralıydı. En sıkı dümenler, en güzel kızlar, en kıyak tabancalar ondaydı. Yerinde olmak için neler vermezdim. Fakat Malcolm yerini yadırgadı. Elijah Muhammed denilen üçkâğıtçının İslam Ulusu örgütüne katıldı. Ben de peşinden gittim. Malcolm ne diyorsa o dedim. Siyahların üstün ırk olduğunu vazeden bir doktrini Malcolm’la beraber militanca savundum. Sonra Malcolm’ı örgütten şutladılar. Ben de hemen ayrıldım tabii. Neyse... Malcolm, Hacc’a gitti. Dönüşünde onu havaalanında karşıladım. Bana coşkuyla sarıldı. ‘Sana anlattığım her şeyi unut. İslam’a dair bildiğim ve öğrettiğim her şey yanlışmış. Hakikati yeni öğrendim. Her şeye sil baştan başlıyoruz’ dedi. .... ‘Tamam Malcolm’ dedim, ‘sen nasıl istiyorsan öyle olsun.’ Yeni bir hikâyeye hazırdım. Fakat yeni hikâye başlamadan vurdular onu. Burada, bu salonda, ‘Esselâmu Aleykum’ dedikten hemen sonra kurşuna dizdiler. Yarım yamalak kalakaldım. O gün bugündür burada hikâyenin devamını arıyorum.”

Ebuzer, Hakim Cemal’e sıkıca sarıldı. “Romanını okudum” dedi. “Derdini biliyorum. Ve sana Malcolm X’in gönül verdiği kitabı takdim ediyorum.”

Cebinden bir mushaf çıkarıp Hakim Cemal’e uzattı.

“Şimdi Varisuddin Muhammed’e git. O, Elijah Muhammed’in oğlu olduğu halde, sonuna kadar Malcolm X’in tarafını tutmuştu. Malcolm X’ten öğrendiği hakiki İslam’ı seçti. Yıllardır American Muslim Mission diye bir örgütün başında bulunuyor. Ona git. Sana hikâyenin devamını anlatsın.”

Hakim Cemal gitti. Ebuzer, tam Malcolm X’in vurulduğu noktada ellerini göğe açıp şöyle dua etti:

“Ey Rabbimiz! Burada, bu ıssız yerde andığımız o güzel adama rahmet et. Mazlum ve yoksul sokakların isyanı, kibirli bulvarların korkulu rüyasıydı o. Duruşu adam gibiydi, yıkılışı da adam gibi oldu. Cennetinden bir bahçe ver Malcolm kardeşimize.”

(EBUZER, Hakan Albayrak / Vadi Yayınları 2000)