Gündüz maçında Galatasaray müthiş bir geri dönüşe imza atmış, haftayı lider tamamlamayı garantileyerek stres bombasını Fenerbahçe’nin kucağına bırakmıştı. Galatasaray’ın aldığı skor Fenerbahçe üzerinde bir stres yaratacak mıydı? Maç başladığında görüldü ki Fenerbahçe dış etkenlere kapalı, kendi oyununa odaklı olarak sahadaydı.
Deplasman maçlarında daha organize olan, geçişleri daha iyi yapan Sarı Lacivertliler 3. Bölgede daha boş alanlar bulduğu için yüksek gol oranını yakalıyordu. Fenerbahçe’nin deplasmandaki etkili oyun geleceği Trabzon’da da sürdü.
Trabzonspor’un göreceli baskısı, Fenerbahçe savunmasını aşıp Livakovic’e ulaşamıyor, Bordo Mavililer topun ve oyunun kontrolünü ele alamıyordu. Bunun en büyük sebebi, Fenerbahçe’ye ligde tek yenilgisini yaşatan kadrodaki eksiklerdi. O maçtan bu yana kadro yapısı ve oyunu çok değişmişti. Buna bir de Fenerbahçe orta sahasının maça ağırlığını koyması eklenince Trabzonspor ilk yarıda fazla bir varlık gösteremedi.
Kendi yarı alanını çok iyi kapatan, orta sahayı kontrol eden Fenerbahçe için geriye bir tek skoru değiştirmek kalmıştı. Burada da Tadic sağ gösterip sol vurdu. Bir kardeşim ağabeyine sadakati gibi Dzeko’ya bağlı olan ve hem tüm pasları Dzeko’ya atan Sırp futbolcu bu kez geriden serbest gelen Fred’i gördü. Fred de iki şık golle tabelayı değiştirdi. Kaleci Uğurcan’ın ilk golde müdahalesi kolay değildi ama ikinci golde Fred vuruşunu yapmadan yere kapanması, ayakta kalmaması milli kalecideki form düşüklüğünün geçmediğini gösteriyordu.
Fenerbahçe maçın ikinci yarısında da topu ve oyunu kontrol eden taraftı. Visca ve Trezeguet boş alan bulamıyor, Enis topla buluşamıyordu. Fenerbahçe maçın temposunun yükselmesine izin vermiyor, 2-0’ın avantajına güveniyordu.
Ancak skorun üzerine yatmak her zaman tehlikelidir. Dün de bu hesapları bozan Bardhi oldu ya da daha doğrusu Livakovic oldu. Kapadığı köşeden yediği hatalı gol Trabzonspor’u yeniden maça ortak ettik. Livakovic birkaç dakika sonra Pepe’nin karşı karşıya vuruşunu kurtardı ama uyuyan devi uyandırmıştı bir kere. 75. dakikada kazanılan penaltı, Trabzonspor’a bir anda skoru eşitleme şansı verdi. Trezeguet’in golü ile skor eşitlenirken Fenerbahçe’ye riske girmesi ve tempo yapması gereken son bir çeyrek bırakmıştı.
İsmail Kartal, oyundan düşen ve katkıları azalan Szymanski ve Dzeko’yu çıkarıp çift forveti Batshuayi ve Serdar Dursun’u sahaya sürdü. Bu hamle Fenerbahçe’yi kendisine getirdi. Yine Tadic’le gelişen atakta Serdar Dursun’un dağıttığı Trabzonspor savunmasının arasında Batshuayi aradığı fırsatı bulup Fenerbahçe’yi yeniden öne geçirdi.
Sonuç olarak Fenerbahçe zorlu Trabzon deplasmanında gündüz bölümünde Galatasaray’ın yaptığı gibi müthiş bir dönüş hikayesine imza attı. Livakovic’in rakibi ortak ettiği maçı Batshuayi çevirdi. Batshuayi, haftalardır “Hoca kontenjanından” oynayan Dzeko’nun yerine talip olduğunu da bir kez daha göstermiş oldu.
Son bir söz de maç sonrası yaşanan olaylara. Gömleğim ilk düğmesi yanlış iliklenirse devamı da öyle gidermiş. Yöneticilerin sorumsuzca yaptığı açıklamalar, fitili ateşliyor ve sonunda şapkadan şiddet çıkıyor. Özellikle maçın ikinci yarısının başlarındaki su yağmuru futbolu yıkayıp temizlemiyor, tam aksine kirletiyor. Futbolcunun hakkı sevinmek ama saha ortasında toplanıp kutlamak bazı taraftarlar için mahreme saldırı anlaşılıyor, binde 1’i, 2’yi bile “tahrik” etse ortaya bu tablolar çıkıyor. Dün olan da buydu. 50-100 kişi kriminal insana futbolcular karşılık verince bu sene iyice çığrından çıkan lige bir gölge daha düşmüş oldu. Statta olanları izleyen yüzde 99.9 da, koca bir Trabzonspor camiası da futbola yakışmayan bu olayların mağduru oldu. Tıpkı sahadaki Fenerbahçeli futbolcular gibi. Herkes kendine göre haklılık çıkarabilir, mazeret hep vardır ama dünkü görüntülerin gerçekten bir mazereti olabilir mi?
