Oy vermek için de vermemek için de herkese yetecek kadar gerekçe bulunabilir.

83 Anayasası referandumunda “Hayır” oyu veresim vardı. O günlerde radyolardan, televizyonlardan hatta belediye hoparlörlerinden anonslar yapıldı. Oy kullanmayanlara hapis cezası verilecekmiş.

Bu tehdit bende ters etki yaptı. Kenan Evren’e inat gitmedim oy kullanmaya.

Sonraları bir müddet de sistemin sunduğu seçenekler arasında benim fikrime zikrime uygun parti yok diye gitmedim.

Bunun çok tutarlı bir tercih olmadığını o zaman da biliyordum.

Oy kullanmadığın zaman da oy kullanmış olursun.

Nasıl oy kullanmış olursun?

Kullanmadığın oy en beğenmediğin siyaset lehine kullanmışsın gibi işlem görür.

Bunu önemsemedim. Kendileri ne halleri varsa görsünler dedim.

İyi mi yapmışım?

Yook. İyi yaptım demiyorum. Sadece kendi yaşadığımdan bir misal verdim.

Şimdi de oy vermek ve vermemek için sayısız gerekçeler bulunabilir.

İktidar EYT’lileri emekli yaptığı için oy kullanabilirsin mesela.

Bana ne cebinden vermiyor ya ben bildiğimi okurum da diyebilirsin.

Hatta bu karar ekonomiye zarar, sosyal güvenlik sistemini tekrar kara deliğe dönüştürür diyerek de tercihini belirlersin.

Ayasofya açıldığı için oy verebilirsin.

Açıldı da ne oldu bütün yanlışlar yerli yerinde, her şey eski tas eski hamam diyerek vermeyebilirsin de…

Yargı bozuldu dersin, hukuk adalet nalıncı keseri gibi işlemeye başladı. Muhalefete hakaret eden ödüllendiriliyor, iktidara yan bakan takibata uğruyor. Buna bir son verilmesi lazım.

Neresi bozuldu da diyen olur.

Ya da bozulsun, benim lehime bozuldu nasıl olsa dersin.

Toplum olarak bize yapılmadığı sürece hukuksuzluğa karşı kaşarlandık mı acaba?

Olabilir.

Başörtüsü yasağı kalktı, rahatladık, iktidar değişirse yeniden başlayabilir diye düşünürsün.

Ya da muhalefet garanti veriyor tekrar başlatamazlar hem muhalefetin içinde muhafazakâr partiler muhafazakâr adaylar var diyerek kendini serbest hissedersin.

Savunma sanayiinde çok mesafe kat ettik bu gelişme devam etsin dersin.

Ya da iktidar değişse bile ülkenin savunma sanayiinde gelişmesi devam eder, akıllarını peynir ekmekle mi yediler durdursunlar dersin.

Ekonominin ayarını bozdular, enflasyon aldı başını gitti, çaresini de bilmiyorlar. Çaresini bilenleri tasfiye ettiler. Bari bilenler gelsin, muhalefetin ekonomi kadrosu iyi diyebilirsin.

Ne demek ekonomiyi bilmiyorlar, faiz sebep enflasyon sonuç, ayrıca Nurettin Nebati bakanımız biliyor da diyebilirsin.

KPSS’de 90 puan alıp mülakatta kaybettirilenler vicdanına dokunuyor olabilir.

Ya da rahatsız olmazsın, nasıl olsa bizimkileri işe alıyorlar.

Ayrıca cumhurbaşkanımız mülakatı kaldıracağını söyledi demek ki yanlış olduğunu anladı.

Eski haksızlıklar ne olacak?

Onlar oldu bitti. Yeniden KPSS’ye girsinler!

İktidar değişirse Fetöcüler devleti yeniden ele geçirir diyerek tercihte bulunmak da mümkün.

Bu saatten sonra hiçbir siyaset Fetöcüleri başına bela etmek istemez diyerek tercihte bulunmak da.
Ya PKK terörüyle mücadele? Şu anda başarılı. İktidar değişince aksayabilir.

Hayır aksamaz. Terörle mücadele bir kazanımdır yeni iktidar da mücadelenin geldiği hattan geri adım atmaz.

İkisi de bir fikir, artık hangisine aklın yatıyorsa.

Yolsuzluklar? Etkiler mi insanların oy tercihlerini?

Yolsuzluğa karşı sürü bağışıklığı kazanmamış mıydık?

Hâlâ yolsuzluğa alerjisi olanlar vardır. Onların tercihlerini etkiler.

Geri kalanı mutlaka bir bahane bulur.

Bütün iktidarlar yolsuzluk yapıyor, öyleyse devam.

Sus, kimseye söyleme bizimkilerin yolsuzluk yaptığını, günah!

Yolsuzluklar, kayırmalar, mülakatlar, hukukun siyasallaşması, muhafazakâr siyasi geleneğin itibarını çok sarstı artık kimse mütedeyyin insanların adil, dürüst, ahlaklı olduğuna inanmıyor diye bir düşünceye kapılmış olabilirsin.

Ya da yanlışlar başkası yapınca yanlış biz yapınca doğru dersin.

Artık vicdanına kalmış.

Oy verme ve vermeme gerekçelerini bu sütuna sığmayacak miktarda çoğaltabiliriz.

Burada sıraladığım hallerin hepsini cemiyetin içinde gördüğümü belirterek yazımı bitireyim.