AK Parti’de, 23 Haziran’dan sonra kendini gösteren özeleştiri dalgası kontrol altına alınmış görünüyor.

Kontrol altına alınmış veya bastırılmış...

‘Nerde yanlış yaptık’ sorusunun cevabını aramak isteyenler kısa bir süre içinde bu sorunun cevabını aramakla kendilerinin yanlış yaptığını öğrendiler.

‘Yanlışı biz yapmadık, başkası yaptı’ sonucuna ulaştılar.

Başkası kim?

Dünyada yapılacak başka iş kalmamış gibi, özeleştiri yapıp duranlar.

Beni eleştirme, kafanı eleştiri için değil benim yanlışımın doğru olduğunu ispatlamak için kullan!

Sonra kırgınlar, küskünler.

İtilenler, dışlananlar.

Özeleştiriye kulak tıkayanlar... ‘Yahu belki doğru bir tarafı vardır, bakalım hele’ demeden laf kalabalığıyla özeleştiriyi sahibinin ağzına tıkamayı vazife bilenler hatta özeleştiriyi ihanet sayanlar hiçbir şeyden mesul olmazlar çünkü.

Kıranların, küstürenlerin, itenlerin, dışlayanların asla bir kusuru olamaz.

Onlar gökten zembille inmişlerdir, masumdurlar.

İtildiğin zaman uyku haline geçeceksin. Neden söylüyorsun ki itildiğini?

İtersin, itersin, sonunda dışarı atarsın.

Sonra, ‘gitti’ dersin.

‘İhanet etti’ dersin.

Ve bu ettiklerinin hiçbir sonucu olmaz, kimse yaralanmaz, kimse haksızlığa uğradığını düşünmez.

Öyle mi?

Öyle değil ama, öyle olsun.

Bazı fıkıhçılar içtihat kapısının kapandığını söylüyorlar ya...

Ben de, bu sözün kalıbına uygun bir şekilde, AK Parti’de özeleştiri kapısının artık kapandığını düşünüyordum.

Tamam insanlar eleştiriyor ama, dost meclislerinde, ağyara duyurmadan.

Fakat dün bir özeleştiriye rastladım.

Yasin Aktay, Yeni Şafak’taki yazısında 23 Haziran seçimlerini hem doğru değerlendirdi hem de çıkarılması gereken dersler konusunda doğru istikametler gösterdi.

Aktay, AK Parti’nin Türkiye’yi yöneten bir parti olarak, İstanbul ve Ankara’yı kaybetse de, demokrasinin işlediği bir Türkiye görüntüsü sağlaması açısından seçimden avantajlı çıktığı görüşünde.

Bu görüşün isabetli tarafları var. Tartışılabilir tarafları da var.

Fakat asıl üzerinde durmak istediğim bu değil.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ‘metal yorgunluğu’ teşhisi üzerine yapılan tasfiyelere değiniyor Yasin Aktay.

“Kanaatimce” diyor “Bu metal yorgunlarının teşhisinde de, onların yerine ikame edilen kadroların tercihinde de tutulan yol daha büyük sorunlara yol açmıştır.”

Bu cümleyi açarsak çok mevzu çıkar.

Ben, o günlerde istifa ettirilen belediye başkanlarının hemen hepsini tanıyorum. Eksikleri fazlaları olabilir ama hiçbiri metal yorgunu değildi.

Teşkilatlara da yorulmaya hiç niyeti olmayan sosyetik tipler yerleştirildi.

Kongre sürecinde bazı kadroların ‘değişeceğini, yenileneceğini, güncelleneceğini’ öngörüyor Yasin Aktay.

Bu esnada, “devir-teslimlerin dayandığı teşhislerin, metal yorgunları teşhisinden çok daha dikkatli yapılması” gerektiğini söylüyor.

Bir tespiti daha var Aktay’ın.

“İktidar partisinde göreve ihtirasla talip olan, ama partinin benimsediği davayla hiçbir alakası olmayan çok olur. İktidar partisinin iktidarından aslan payını almaktan başka hevesleri yoktur ama daireye girebilmek için en değme dava mücahitlerinin kılığına bürünmekten geri durmazlar.”

Tam isabet!

Demek, AK Parti’nin içindeyken de görünüyor bunlar.

Biliyorum, görünüyor. Hemen bütün AK Partililer bunları kendi aralarında konuşuyorlar.

Kimler acaba, aslan payını almak için mücahit kılığına bürünenler? Gözünüzün önüne hangi cinsler, hangi tipler geliyor?

Sanki kadro çok kalabalık.

Yasin Aktay, bundan sonraki adımların doğru atılacağından ümitli.

Ümidini biraz, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Ülkeyi dönüştüren AK Parti dönüşümden muaf olamaz” diye özetlediği sözleriyle irtibatlandırıyor.

Aktay’ı iyimser buluyorum.

Tespitleri doğru, ama sorun rötuşla düzelecek kadar yüzeysel değil.

Mamafih, bundan sonraki gelişmelerin Aktay’ın ümit ettiği yönde gerçekleşmesini ben de temenni ederim.