Hora’ diye bir gemi vardı eskiden. Ege’de petrol arardı.

Ciddi miydik Ege’de petrol ararken?

Ciddi görünüyorduk.

Ama asıl maksadımız Ege’de petrol arayan Yunan gemilerine mukabil bir adım atmak, ‘biz de arıyoruz’ demekti.

Bulabildi mi Hora Ege’de petrol?

Bildiğim kadarıyla bulamadı.

Yunanistan da bulamadı. Bulsa duyardık!

Nereden çıkmıştı bu ‘Hora’ gemisi?

Yunanistan’ın Ege’deki petrol arama faaliyetlerine tepki olarak Norveç’ten donanımlı gemi kiraladık.

1974’teki Kıbrıs Barış Harekatı’ndan sonra, uluslararası baskı yüzünden Norveç gemisini geri çekti.

Biz de eski bir mayın tarama gemisi olan ve o yıllarda işçi yatakhanesi olarak kullanılan Hora’yı modifiye edip Ege’ye saldık.

Böylece görüntüyü kurtardık.

Radyolarda geminin adı ‘Hora MTA Sismik Arama Gemisi’ diye geçiyordu.

Şalpazarı’nda, caminin şadırvanında bir ihtiyarın bir başka ihtiyara “Sismik ne demek?” diye sorduğunu hatırlarım.

Cevap güzeldi.

“Sismik arama gemisi dediklerine göre geminin aradığı şey herhalde.”

Çok sular aktı köprünün altından.

İsrail’in Akdeniz’de doğalgaz bulduğuna dair haberler çıktı piyasaya.

Sonra Kıbrıs’ın doğusunda ve güneyinde de çok doğalgaz olduğu tespit edildi.

Bu defa iş ciddi. Denizde gaz var.

Exxon Mobile’le Qatar Petroleum anlaştı, sondaja başladı.

Türkiye, Katar’ın Güney Kıbrıs lehine bir ortaklığa katılmasını sorun etmedi.

Belki sorun etmeye değmiyordu, belki aramızdaki sevgi böyle sıkıcı ayrıntıları görmememizi gerektiriyordu.

Bu konsorsiyuma Türkiye dahil olabilir miydi?

Çok zayıf ihtimal.

Biz ne yaptık?

Biz, KKTC ile anlaşarak KKTC açıklarına sondaj gemileri gönderdik.

Bu defa Hora gibi mayın tarama gemisinden döndürülmüş bir gemiyle değil. Barbaros, Yavuz, Oruç Reis gibi teknik donanımı gelişmiş gemilerle.

Bizim aradığımız bölgede doğal gaz var mı?

Şu anda bilmiyoruz.

Çıksa iyi olur.

Ancak çıkmayacaksa da aramamız gerekiyor.

Bu arada Türkiye bir sürpriz yaparak Akdeniz’de alanını genişletti.

Libya’daki BM’nin tanıdığı hükümetle anlaşarak Türkiye ile Libya arasında bir münhasır ekonomik bölge ilan etti.

Eskiden Türkiye’nin komşularını sayarken Libya’yı saymıyorduk.

Meğer Libya’yla da komşuymuşuz.

Akdeniz’de Libya’yla 29,9 kilometrelik sınırımız olduğunu ilan ettik.

Daha önce Güney Kıbrıs, İsrail, Lübnan ve Mısır ile anlaşmıştı.

Kuzey Kıbrıs da Türkiye’yle.

Türkiye’nin Libya’yla anlaşması bilhassa Yunanistan’ın canını sıktı.

Çünkü tespit edilen münhasır ekonomik bölge Rodos’un ve Girit’in güneyinden, Kıbrıs’ın batısından geçiyor, geniş bir alan.

Bunu, önemli bir stratejik hamle olarak not edelim.

Bizi kendi halimize bırakırsalar çok verimli sonuçlar alabiliriz.

Fakat Libya’da durum karışık.

Şu anda muhalif general Hafter (Libya Milli Ordusu komutanı) merkezi hükümetten (Libya Ulusal Mutabakat Hükümeti) daha güçlü görünüyor. Ülkede, hükümetin kontrol ettiği alandan çok daha geniş bir alana hakim.

Hafter tarafından, Türkiye’yle yapılan mutabakata tepki olarak “Buraya gelen gemileri batırırız” tehditleri geliyor.

ABD, Rusya, Fransa, Mısır, Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri Hafter’i destekliyor.

Yani müttefiklerimizin çoğu ‘karşı’ tarafta.

Rusya Hafter’e askeri yardım bile yapıyor.

Türkiye açısından, Ulusal Mutabakat Hükümeti’ni desteklemek için Libya’ya asker göndermek dahil bir çok kritik adım gündemde.

İyi bir anlaşma yaptık.

Fakat anlaşmanın istikbali bizim dışımızdaki faktörlerin tutumuyla da alakalı.

Faktörlerden biri Rusya.

Libya’ya asker gönderme ihtimalimize Rusya nasıl bakar?

Putin Ankara’ya geliyor.

Kremlin, Cumhurbaşkanı Erdoğan’la Putin’in bu buluşmada Libya’ya askeri destek konusunu da görüşeceğini açıkladı.

Demek ki, Libya mutabakatının sonuçlarıyla ilgili ilk sinyali 8 Ocak’ta alacağız.

Putin önümüze Suriye’yi koyar mı?

Ya da başka bir şeyi...

Her şey mümkün.