Evvela bir irade beyanında bulundular.

Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine geçtik geçeli Türkiye’de işler iyi gitmiyor. Ülke tek imza ile yönetiliyor.

İstişare mekanizmaları devreden çıktı, karar alma süreçleri hızlandı. Doğru kararların hızla alınması güzel bir şey. Fakat yanlış kararlar da hızla alınmaya başlandı.

Denge ve denetleme sistemlerinin, yasamanın, yargının etkin bir şekilde işlediği yeni bir düzenin kurulması gerekiyor.

Dediler ve bu gidişe bir son vermek için bir araya geldiler.

6 kez toplandılar.

Güçlendirilmiş parlamenter sistemi birlikte hayata geçirme konusunda mutabık kaldılar.

Bu, Türkiye’deki muhalefet tabanının bulunduğu yerden bakıldığında sükunetli bir süreç.

Heyecan üretmiyor.

Partilerin politik çizgilerindeki farklılıkları dikkate aldığınızda heyecanı bir tarafa bırakalım karamsarlığa da sebep olabilir.

Cevabının mutabakatla verilmesi gereken sayısız soru var.

Diyelim bir prensip kararı aldılar, Cumhurbaşkanı adaylarının kim olacağını dışarıda da kendi aralarında da konuşmayacaklar.

Bunun doğru bir karar olup olmadığı tartışılabilir. Ama var sayalım doğru…

Başka konular var, konuşulması elzem.

Mesela, toplantılardan birinin sonunda enflasyonun hangi sebeple yüzde 80’e çıktığını kısaca hikâye etseler ve enflasyonu indirmek için hangi adımları atacaklarını anlaşılır bir biçimde sıralasalar vatandaşın bir dahaki toplantıya kadar konuşacağı bir mevzu açmış olurlardı.

Mesela eğitimi ele alsalar, nicelik artarken niteliğin nasıl düştüğünü, buna nasıl çözüm getireceklerini, mesela iktidara geldiklerinde hukuk fakültelerine ilahiyatçı dekan atanmayacağını…

Veya bir yolsuzluk anketi yaptırsalar.

Vatandaşın kaçta kaçı Türkiye’de devlet yetkililerinin yolsuzluk yaptığını düşünüyor?

Türkiye, dünya yolsuzluk endeksinde nereden nereye geldi?

Yolsuzluk nerelerde yapılıyor? Kimler yapıyor? Nasıl yapıyor?

İktidara gelirseler yolsuzluğu nasıl önleyecekler?

Eğer hesap sormak gibi bir niyetleri varsa, nasıl hesap soracaklar?

Hep birlikte “Yolsuzluğun kapısını bir daha açılmamak üzere kapatıyoruz” diyebilirler mi?

Bunu söyleseler.

Göçmen sorunu nasıl bu hale geldi ve nasıl çözülür. Bunu müzakere etseler ve bir yol haritası vücuda getirip millete gösterseler.

En güçlü unsuru CHP olan bir iktidarın, muhafazakâr, mütedeyyin insanların haklarına, hukuklarına halel getirmeyeceklerini, daha şimdiden başörtüsüne veya başka dini tezahürlere sataşan tiplerin hariçten gazel okuduklarını kuvvetli bir tebliğle ilan etseler.

Bir komisyon oluşturup eğer iktidara gelirlerse nasıl bir iş birliği ve nasıl bir iş bölümü yapacaklarını tespite çalışsalar.

Vatandaşa, nasıl bir iktidar olacaklarına dair bir vizyon sunsalar.

İktidara namzet olduklarına dair daha kuvvetli bir intiba bırakırlardı.

Bu yolu tercih etmediler.

Bu yüzden, 6’lı Masa görüşmelerin ilk turu biraz ‘istikşafi’ kaldı.

Pazar günü Saadet Partisi lideri Temel Karamollaoğlu’nun ev sahipliğinde yapılan toplantının sonunda yapılan açıklamada, altı lider “Seçim öncesi, seçim günü ve seçim sonrası olmak üzere önümüzdeki tüm süreçlerde birlikte yol yürümeye kararlı” olduklarının altını çizdiler.

Yani, artık birlikte olduklarını ‘tekraren’ ilan ettiler.

Önemli bir taahhüt.

Bu taahhüde bakarak, görüşmelerin ‘istikşafi’ kısmının sonuna geldiklerini düşünebilir miyiz?

“Ortak cumhurbaşkanı adayımız, sadece bu masa etrafında bir araya gelen siyasi partilere oy verenlerin değil herkesin cumhurbaşkanı olacaktır.”

Bu cümle eski tabirle ‘tahtında müstetir’ bir mesaj içeriyor mu?

Yani, partisi, kimliği ne olursa olsun… gibi bir mesaj.

Hatta biraz daha açayım.

Bu masadan çıkacak aday Kılıçdaroğlu olursa bile… Şeklinde bir satır arası mesajı.

Açıklamanın son paragrafında temel meseleleri özetlemişler.

“Kutuplaşma son bulacak. Öfke ve nefret dili kaybedecek. Rüşvet, torpil, iltimas bitecek, ahlaki yozlaşmanın önüne set çekilecek…”

Müteakip toplantılarda nasıl bu hale geldiğimizi ve bu halden milleti nasıl kurtaracaklarını anlatırsalar muhalefet görevlerini daha iyi yapmış olurlar.