Ne kadar sevgili. Ne kadar sevimli. Ne kadar temiz.

Yüzlerindeki masumiyet, gülüşlerindeki aydınlık, sevinçlerindeki şenlik.

Baş döndürecek kadar güzel.

Birdenbire temiz havaya çıktığınızda eğer alışık değilseniz başınız döner.

Çocukların güzelliğinin baş döndürmesi böyle bir şey olmalı.

Temizliğin, masumiyetin sebep olduğu baş dönmesi.

Doğuştan sahip olunmuş günah fikri hiç yakışmıyor çocukların cennetten inme güzelliğine.

Neden günahla gelsinler dünyaya?

Bir ödüldür çocuklar.

Şifadır. Onlarla vakit geçirebilirseniz iyileşirsiniz.

Var mı oğullarınız, kızlarınız?

Ya da eğer yaşınız kemale ermişse torunlarınız.

Tattınız mı dünyadaki cenneti?

Allahu Teala herkese tattırsın.

Çocuklarınız, torunlarınız yanınıza geldiği zaman gündelik hayatın yorgun ve bayat havası uçar gider.

Onlarla haşır neşir olunca yayla havası solumuş gibi tazelenirsiniz.

Bunu çok tattım. Binlerce şükür.

Bugünlerde tadım yok.

Çocuklarımla haşır neşir olurken içimde ince bir yangı.

Onlara belli etmiyorum. Acının hikayesiyle yaralanmasınlar.

***

Gazze’de binlerce çocuk öldürdü İsrail.

Çocukların başına dünyalar kadar ağır bombalar attı.

Ara sıra Gazze’den yaralı çocuk görüntüleri düşüyor internete.

Can çekişen kardeşine Kelime-i Şehadet telkin etmeye çalışan küçük küçük abicikler, ablacıklar.

Ölü bebek görüntüleri, kefenlenmiş el kadar çocuklar.

Babalarının, amcalarının kucağında.

Bakmamaya çalışıyorum.

Kazara gözüme öyle bir şey ilişirse ağlıyorum.

Dünyaya indirilmiş dupduru bir güzelliğin, Allahu Teala’nın bahşettiği harikulade bir armağanın bir bombayla paramparça edilişi ne kadar korkunç!

Bunu kaç defa yaptılar?

Bir defa, on defa, yüz defa, beş yüz defa…

Bugün baktım. Üç bin otuz sekiz yazıyor.

Üç bin otuz sekiz çocuğun kanı Biden’ın, Netanyahu’nun doğulu batılı bütün yardakçılarının ellerinde, yüzlerinde.

Bana kadar ulaşan kanlı görüntüler onlara ulaşmıyor mu?

Ulaşıyor. Her şeyi biliyorlar.

Ama hiç utanmaları yok. Pişmiş kelle gibi sırıtıyorlar.

Gücü yetip de susan, gücü yetip de mâni olmayan kim varsa, onların da üstü başı kan.

Çocuk kanı.

Bir insan, bir devlet, bir kuvvet, bir bebeği hangi sebepten dolayı öldürebilir?

“Ve ize’l mev’udetü suilet, bieyyi zenbin kutilet.”

“Öldürülmüş kız çocuğuna sorulduğunda… Hangi günahtan ötürü öldürüldü?”

Bu ayet-i kerime tek başına iman vesilesi olabilecek denli muhteşemdir.

İman ediyorum. Sorulacak. Yahudi, Hristiyan, Müslüman, kim öldürdüyse sorulacak.

Dün öldürenler de bugün öldürenler de gelecekte öldürenler de o gün bir sığınak, bir tünel bulamayacak.

Hayır! Bununla kendimi teselli etmeye çalışmıyorum.

Bu sorunun bana isabet eden bir tarafı olabilir.

O çocuklar öldürülürken sen ne yaptın?

Bugün bir cevap bulabiliriz belki bu soruya.

Gittiğimiz mitingler, attığımız sloganlar, içimizdeki öfke…

Hatta organize ettiğimiz mitingler!

Sayarsın, burada dilin kemiği yok.

O gün cevap bulabilecek misin?

Bulabilecek miyiz?

İnsan şunu da istiyor.

Dua gibi, niyaz gibi, yakarış gibi.

Bu kötülüğü işleyenler, bu kanı dökenler, henüz yeryüzünde yaşarlarken ettiklerini bulsun.

Hepsi ahirete kalmasın, bu dünyada da bir ruz-i ceza olsun.