Hayır hayır. ‘Bir devlet büyüğü ile göz teması sağlamak’ anlamına değil buradaki sinyal.

Siyasi havayla alakalı.

Uzun zamandır yolum düşmedi Follu’nun Kahvesi’ne. Birkaç hafta önce babamı bırakmak için köye gittiğimde kahveye de uğradım ama tadı yoktu. Komşular siyaset konuşmaya hevesli değildi.

Kadro da eksikti. Ne Halil Dayı’nın Mehmet, Ne Kızaluğun Recep, Ne Şoför Osman’ın Muammer... Hasan Dayım’la Ali Dayım vardı, onlar da sıkı Tayyipçi’ydi.

Evvelsi akşam uğradığımda da siyaset konuşmuyorlardı. Köyde benim tanımadığım biri bir çok komşusuna borç takmış, onun dedikodusunu ediyorlardı.

Karışmadan dinledim. Kimine üç bin, kimine beş-on bin lira takmış adam. Kiminin ineğini danasını almış, kiminden para almış ödememiş.

Üç bin lira, beş bin lira bizim gariban köylüler için büyük para.

Ben gelince fazla sürmedi dedikodu. Biraz siyasete meylettiler.

Bu kahveye adını veren rahmetli Follu Hüseyin’in oğlu Ziya sözü 23 Haziran seçimine getirdi.

“Yanlış yaptılar” dedi, “Ekrem seçimi kazandı, fark on üç bin. Verecektin adamın ‘mazmata’sını. Sayılı gün çabuk geçer. İşi düzeltirsin, bir dahaki seçime sen kazanırsın.”

“Binali de isteksizdi” dedi Tuluğun Recep (Coşkun).

Güya Binali Berat’a kızmış. Nasıl ulaşıyor böyle hikayeler Follu’nun Kahvesi’ne kadar?

Abdurrahman (Ekrem) sıkı Tayyipçi’dir. Bu sefer kızmış. İşte, istatistiklerin gösterdiği gergin Türklerden biri. Suriyeliler yüzünden.

Şaşılacak şey, Hala Cumhurbaşkanı’na ‘Talip’ diyor. ‘Talip’in Suriyeliler’e maaş ödediğini düşünüyor.

“Birisi Bahçeli’ye dese de Talip Suriyelilerden vazgeçse. Talip Bahçeli’yi dinliyor.”

Siyasi duruşunu ve kızgınlığının derecesini şuradan anlayın.

“Bakarsın Cumhurbaşkanı adayı olursa Ekrem’e rey veririm” diyor. “CHP’ye vermem, Ekrem’e veririm.”

Suriyeliler’e Kenan (Coşkun) da bozuk ama, Ekrem’e prim vermiyor. Hasan Dayımla beraber, ‘CHP’den bir şey olmaz’ görüşünde birleşiyorlar.

O ara Salifin Tahsin geliyor çardağın altına. (Buralarda Salih’e Salif diyorlar.)

Özel bir tip, Tahsin. Boyu 1.50 civarında. Yaşı 70’e yakın.

Saçını ve bıyığını simsiyah boyuyor.

Çok güzel horon teper. Ağabeyi Deli Yusuf da rahmetli güzel kemençe çalardı.

Bizim masaya laf attı. “Nasıl kazandı Ekrem? Ulan Apo’ya bile muhtaç oldunuz!”

Pek girmezdi Tahsin böyle mevzulara. Demek ki 23 Haziran’dan sonra bir heyecan gelmiş.

“Halk Partisi’nden ne umuyorsun” diyor Kenan. “Tayyip yol yaptı, hepinizi emekli etti, maaş verdi. Görürsem diyeceğim, kessin hepinizin maaşını.”

“O zaman senin maaşın da kesilir?”

“Kesilirse kesilsin” diyor dayım, “Bu millet namkör.”

“Allah razı olsun Talip’ten” diyor Tahsin, bizim masaya oturduktan sonra. “Ben Halk Partili değilim, Demirel’e rey verdim, Özal’a verdim, Talip çıkınca da Talip’e verdim. Ayakkabı kutusundaki paraları görünce Talip’i bıraktım.”

“Ayakkabı işi Fetö’nün üç kağıdıydı” diyor Kenan, “Sen Fetöcü müsün?”

Biraz ağzını bozuyor Tahsin, masadakiler Fetö’yle alakası olmadığına ikna oluyor. Buralarda küfür, yeminden daha kuvvetli bir ikna yöntemidir.

Hoş, kimin ne alakası olabilir burada Fetö’yle? Bunlar ultragariban adamlar.

Fetö, parası ve nüfuzu olana bulaşır. Onlardan beslenir.

Peki, garibana yardım eder mi?

Zinhar.

Garibanın zekasını sömürebileceği bir oğlu veya kızı varsa belki eder, kullanmak için.

Sonra S 400 lafı açılıyor.

“S 400, F 35’i 600 kilometreden tanırımış” diyor Recep, “Trump onu var diye F 35’i vermezimiş.”

Fesüphanallah.

Ben yazarken üç kere düşünüyorum, bunlar bir çırpıda söylüyorlar.

Bakın, nasıl devlet adamı gibi konuşuyor kafası oldukça muhalif çalışan Tuluğun Recep:

“İktidarın, muhalefetin, Kıbrıs’taki doğalgaz işlerinde bir de S 400 işinde aynı ağız gibi konuşmaları iyi oldu. Benim hoşuma gitti.”

İlginç, burada da “AK Parti’nin kendisine çeki düzen vermesi lazım” diyenlere rastladım.

Tuluğun İrfan’la Halil Dayı’nın Mehmet’i de görsem tam olacaktı.

Bu kadarıyla da bir miktar değişim sinyali aldım.