Hoca, “O konu müfredatta yok” demiş, “O konuya ders ayırırsak müfredatı yetiştiremeyiz.”

Ya da buna yakın bir şey.

Babam da sınıfın abilerinden. Sınıf arkadaşlarının çoğundan yaşça büyük. Onun için lüzumu halinden hocalardan lafını esirgemiyor.

Hocasının bu yaklaşımına şöyle cevap vermiş:

“Bizim hocalar talebe yetiştirmeye uğraşmıyor, müfredat yetiştirmeye uğraşıyor.”

Ne zaman ‘müfredat’ kelimesini duysam babamın bu hatırasını hatırlarım.

Benim, 7 tane öğrencinin velisi olarak bit’tecrübe gördüğüm, anladığım, bizde eğitim nesilden nesile ilerleyeceğine geriliyor.

Bunu herhangi bir ilmi yöntemle ölçmedim.

Toplumda gözlemlediğim eğitim düzeyine bakarak göz kararı söylüyorum.

Şu anda lise mezunu bir öğrenci okuma yazma öğrenmişse, cümle kurabiliyorsa, dört işlemi de zorlanmadan yapıyorsa iyi sayıyoruz.

İyi midir?

12 yıl sürüyor bu kadarının öğrenilmesi. Bana göre tamamen vakit israfı.

Tabii ki ilk ve orta öğretim müfredatlarının amacı bunlarla sınırlı değil.

‘Müfredat’ta Pi r2 de var izafiyet teorisi de.

Ama öğretilemiyor.

Abartıyor muyum?

Deneyin isterseniz, çevrenizdeki lise mezunlarına birkaç haneli rakamlarla bölme yaptırın, çarpma yaptırın, bakalım kaçta kaçı yapacak.

12 senelik öğretim süresi iyi değerlendirilebilseydi biz millet olarak muasır medeniyet seviyesinin çok üstüne çıkardık.

Ama şu anda -bunu söylemem lazım- sadece yolsuzluk yöntemleri ve yolsuzluğa konu olan meblağlar konusunda muasır medeniyet seviyesinin üstündeyiz.

Öğretmenlerimiz mi öğretti bize yolsuzluğu?

Günah olur onları suçlarsak.

Müfredatta mı vardı?

Müfredatta da yoktu.

Ama biz yolunu bulduk, öğrendik.

Kimden?

Belki bir kısmını evvelki iktidarlardan.

Bir kısmını dış güçlerden.

Ama bir kısmını da kendi yeteneklerimizle geliştirdik.

Yeni müfredata birkaç saatimi ayırdım.

Millilik ve evrensellik kriterlerine vurduğumda evrensellik tarafını yeterince tekâmül etmemiş buldum.

Bazı yerleri hoşuma da gitti.

“Adil: Herkesin eşit haklara sahip olduğuna inanır ve adaleti benimser.

“Başkalarının haklarına saygı duyan: Dürüstlük, adalet ve empati gibi ahlaki değerleri hayatının bir parçası hâline getirerek başkalarının hak ve mahremiyetlerine saygı gösterir.”

“Dürüst: Sözünde ve davranışlarında doğruluktan ayrılmaz, kendisine güven duyulur, yalan söylemekten kaçınır.”

Bu cümleler ahlak başlığı altında sıralanmış. Günümüzde revaçta olmayan iyi hasletler.

Merak ediyorum; günümüz toplumunda canlı örnek olarak kimi gösterecekler?

Bizim idarecilerimizi göstermeseler bari!

Eleştirel düşünce ve sorgulama ile ilgili yaklaşımları da isabetli.

İntegralin matematik müfredatından çıkarıldığı söyleniyor.

Bana kalsa 12 senelik ilk ve orta öğrenim sürecinde integral de öğretilebilir.

Hiç olmazsa kabiliyetli öğrenciler öğrenir.

Fakat görebildiğim kadarıyla bizim eğitim mantığımız eğitimi seyreltmeye, hafifletmeye, yumuşatmaya öncelik veriyor.

Sanki hedefimiz 12-13 sene boyunca 20 milyona yakın öğrenciyi büyük bir sorun çıkmadan okullarda meşgul etmek.

Yüksek öğrenim ayrı bir facia.

İşsizlik istatistiklerini makul seviyede tutmak için geliştirilmiş ağır maliyetli bir tercih gibi görünüyor.

En azından büyük kısmı.

Bütün bu düzenin içinde sorumluluk hissine sahip öğretmenler, hassas veliler, kabiliyetli öğrenciler sayesinde müfredatın öngördüğü seviyeyi aşan insanlar yetişebiliyor.

Eğitim sistemiyle ya da müfredatla değil, özel ihtimamla, özel gayretlerle.

Biz, toplum olarak ya da idare olarak eğitim-öğretim işini beceremiyor muyuz?

Müfredat(lar)ımız çok kötü sayılmaz. (‘lar’ı müfredat zaten çoğul diyecekler için parantez içine aldım. Önceki müfredatları da dahil ettiğim düşünülsün diye.)

Ama uygulamamız başarısız.