Hamas’ın sivillere, hele de çocuklara saldırması asla kabul edilemez ama İsrail’in BM kararlarını çiğneyerek, “yerleşim” adı altında kan ve şiddetle sınırlarını genişleterek, irtikap ettiği saldırıların adı zulümdür. Bu zulmün bugünkü kanlı ve kirli temsilcisi Netanyahu’dur.

Elbette bütün Yahudiler Siyonist değil. Sağcısı solcusu var. Faşisti var liberali var. Nitekim Yahudi Haarets gazetesi, İsrail’de Hamas’a karşı öfkelerin kabardığı bu ortamda “felaketin sorumlusu Başbakan Netanyahu” dur başlığıyla makale yayınladı. Netanyahu’nun "Filistinlilerin varlığını ve haklarını açıkça görmezden geldiğini” yazdı.

Netenyahu hakkında üç yolsuzluk dosyası bulunduğunu, yargıyı denetim altına almak için anayasayı değiştirmeye teşebbüs ettiğini hatırlatan Haarets, böyle birinin makul politika izleyemeyeceğini belirtti.

Netenyahu daima zayıf koalisyonunu tutmak için aşırı sağ şiddet politikalarına başvuran biridir.

TÜRKİYE’NİN TAVRI

Önce, muhafazakarların bir kesimde görülen bir duyguyu yansıtan şu okur mesajını sizlere aynen nakletmek istiyorum:

“Ben Gorion 1948 de İsrail’i kurmuş İlk tanıyan ülke ABD 11 saat sonra ikinci tanıyan ülke Türkiye! Adam o yıllarda TBMM de biz Orta Doğuda iki tane ülke kurduk demiş birincisi İsrail de ikincisi hangi ülke acaba!!!??”

Türkiye Cumhuriyeti’nin ‘İngiliz projesi’ olduğunu mu ima ediyor?! İma etmiyorsa bile bu zırvayı ileri süren marjinaller vardır.

Evvela, İnönü döneminde, İsrail devletin kurulmasına yol açacak olan “Filistin’in taksimi” karar tasarısına BM’de, Türkiye ret oyu vermiştir. (29 Kasım 1947)

Sovyet Rusya dahil üç kıtadan ‘Batılı’ ülkeler, ABD ile birlikte toplam 33 ülke, “taksim” oyu vererek İsrail’in kurulmasına yol açmışlardı. Türkiye gibi ret oyu veren 13 ülke arasında İslam ülkelerinden başka Yunanistan ve Küba da vardı. İngiltere ile birlikte çekimser oy veren ülke sayısı 10’du.

Türkiye’den bütün açıklama ve yazılar Araplar lehineydi.

TÜRKİYE İSRAİL’İ TANIYOR

Bu oylamadan sonra Filistin’de Araplarla Yahudiler arasında savaş çıktı. Bir süre Araplar ve Yahudiler mütareke imzaladı.

İsrail 14 Mayıs 1948’de kuruluşunu ilan etti. ABD hemen tanıdı. Bunu zaman içinde diğer devletlerin tanıması takip etti.

Türk Dışişleri Bakanı Necmettin Sadak 8 Şubat 1949’da İsrail’i tanıyan devlet sayısının 33’e çıktığını söyledi.

11 saat değil, yaklaşık bir yıl sonra, 29 Mart 1949 günlü Cumhuriyet gazetesinin haberi şöyleydi:

Gazete şöyle yazıyordu:

“Arap alemi bizim kapı komşumuzdur ve biz İsrail’i tanımak hususunda bu aleme takaddüm etmemek (ön almamak), bilakis onun mütareke yapmasına ve durumu tanımasına kadar beklemekle Arap komşularımıza karşı sevgi ve saygıyı belirtmiş bulunuyoruz…”

Gazete, İsrail’in “Orta Doğu’da bir genişleme ve tecavüz unsuru değil, fakat sulh ve sükun amili olmasını” temenni ediyordu.

CUMHURİYET’İN DIŞ POLİTİKASI

Türkiye’nin politikasını objektif değerlendirmek için, 1945 başından itibaren, NATO’ya girinceye kadar Stalin Rusya’sının toprak taleplerini hiç akıldan çıkarmamak lazımdır. Bütün cumhuriyet tarihimizde karşılaştığımız “beka meselesi” çapındaki tehlike budur.

Burada ayrıntıya girmek mümkün değil. Büyük diplomatlarımızdan merhum Feridun Ergin’in “Boğazlar Meselesi” kitabını bari okumak lazım.

Bu konularda fikir yürütmek esaslı bilgi birikimi gerektirir.

Cumhuriyet Türkiye’si kendi güvenliğini ve geleceğini esas alarak diplomasi yaptı. Bu temel bir prensiptir. Bugüne gelince…

Bu iktidar İhvan uğruna Mısır’la kavga ederek bütün Arapları karşımıza almakla; İsrail’e karşı haklı eleştiri ve protesto ötesinde siyasi çatışmaya girmekle yanlış yapmıştı. Bunun zararını ekonomide, Doğu Akdeniz’de ve enerji jeopolitiğinde gördük. Şimdi toplamaya çalışıyor.

Ekonomide Şimşek, diplomaside Fidan dönemi politikalarını doğru buluyorum.

Hamaset değil, rasyonalite; daima.