Duygu sömürüsünden uzak duran ‘The Florida Project’, altı yaşındaki bir çocuğun bohem yaşayan annesiyle arasında geçenleri konu ediniyor. Film, dramatik hikâyesini göstermeci bir üslupla aktarıyor, izleyiciye Amerika’nın pek de bahsedilmeyen sert yüzünü sunuyor, ‘Bir ebeveyn nasıl olmamalı?’yı sorduruyor.
ERKUT TEZERDİ / İSTANBUL
Hollywood yapımlarında bugüne dek hep Amerikan rüyası yer aldı: Biz işte hep böyle iyiyiz, şöyle zenginiz, havuzlu evlerde otururuz, mutluyuz, ezeriz. Vietnam Savaşı misali yenilsek bile kaybetmeyiz, dimdik ayakta dururuz... Hatta uzaylılar dünyaya saldırsa bile paniğe gerek yoktur çünkü Amerikalılar onları durdurur veya ilk işgal edilen hep New York olur... Keza aynı durum “Bakın biz gerçekleri çekinmeden söylüyoruz” diyen filmler için de geçerli. Diptekiler, varoşlardaki yaşamlar, fakirler, madde bağımlıları ve satıcıları kısaca uç hayatlar kurgulansa bile bu her daim idealize edilir. Karakterler karizmatikleştirilir; yüzlerine yedikleri yumruğun izi, morluk, şişlik çekici gösterilir. Kısaca Amerika hep kazanır, kendileri büyük, diğer herkes küçüktür, kötüdür. Ancak ‘The Florida Project’ kesinlikle böyle bir film değil! Umut vermekten de uzak. Hedefinde ise Amerikan rüyası yer alıyor. Yani “Bakın böyle hayatlar var” diyor, bunu da “Bir ebeveyn nasıl olmamalı?” sorusu üzerinden beyazperdeye yansıtıyor.
Gerçekçi anlatıma sahip yapımda Amerika’nın pek de bahsedilmeyen sert yüzü var. Sean Baker tarafından yönetilen ‘The Florida Project’in senaryosu Baker ile Chris Bergoch ikilisine ait. Filmde altı yaşındaki Moonee ve annesi Disneyland yakınlarındaki Florida Sosyal Konutları’nda kalıyor. Tek odalı evlerinde adeta yaşam savaşı veren iki kişilik aile, hayatlarından çok menun. Yemekler çoğu kez komşudan geliyor. Bunlar yakınlarında bulunan restoranın arka kapısından alınıyor. Gün boyu televizyon izliyorlar. Çocuk acı verici durumun farkında değil ve düzensiz beslendiği gibi neredeyse her gün dondurma yiyerek mutlu oluyor. Annesi Halley de kaldıkları motelin kirasını gerek parfüm satarak gerek birilerini dolandırarak ödüyor. Pek de uygun bir yaşamı yok; annelik vasıfları bulunmuyor, çocuğu umurunda değil! Tüm bunlar da filmde ajitasyondan uzak durularak ‘göstermeci’ bir üslupla bölüm bölüm konu ediliyor. Ayrıca ABD’deki gelir eşitsizliği ile eğitimsiz kişilerin yaşamı yine beyazperdeye yansıyanlar arasında.
Yaşamdan kısa bir kesit sunan ‘The Florida Project’ olayları altı yaşındaki bir çocuğun gözünden aktarıyor ama bunu karakterlerle özdeşlik kurmadan yapıyor. İzleyici Moonee ve annesine hiç üzülmüyor, durumun ne denli kötü olduğunu anlıyor. Karakterlerin önceki geçmişleri belirsiz, daha önce neler yapıyorlardı meçhul ama biz onların öyküsünden çok sonlarını merak ediyoruz. Aslında akıbetleri de belli lakin “Nasıl olacak?” sorusu yönetmenin başarısıyla film boyunca içimizi kemiriyor; gizem yok, mesajı net. Yapımın konusu 90’ların rock kliplerinden fırlamışcasına sıradan ama iyi işlenmiş, ekonomik ve sosyo-kültürel yapıyla iyi harmanlanmış. ‘The Florida Project’ yönetmenlik açısından usta işi! Popüler sinema formüllerini uygulamıyor, bu nedenle de herkese hitap ettiğini söylemek zor. Fakat ailece izlenebilir.
DÖVDÜNÜZ MÜ KIZI NE YAPTINIZ?
‘The Florida Project’ filminde doğal oyunculuklar akıcı anlatımla iç içe geçiyor. Hatta o kadar doğallar ki sanki onlar başına gelenleri gerçekten yaşıyor da biz sadece tanık oluyoruz. Gerçek hayatta 7 yaşında olan Brooklynn Prince, Moonee karakterini canlandırıyor, inanılmaz. Bir sahnede öyle gerçekçi ağlıyor ki akıllara “Dövdünüz mü kızı ne yaptınız?” sorusu geliyor. O, gerçek bir yetenek. Performansıyla film festivallerinde 15 adaylığı bulunuyor ve 10 ödülün sahibi. Ayrıca Willem Dafoe da filmdeki rolüyle 90. Oscar Ödülleri’ne ‘En İyi Yardımcı Oyuncu’ dalında aday.
KARAR'IN PUANI: 10 / 7
