Netflix Amerikalı yazar Scott Westerfeld’in 2005’te yayınlanan ve çok satan aynı adlı romanından uyarlanan gençlik distopyası ‘Çirkinler’i (Uglies) izleyici ile buluşturdu. Film, distopik bir gelecekte 16. yaş gününe kadar şehirdeki ‘güzeller’den ırak bir yurtta yaşayan ‘çirkin’ Tally’nin ‘güzel’ olma bekleyişini konu ediniyor. Instagram’daki filtreli fotoğraf çılgınlığını sorgulatan film hedefindeki ergen izleyicisini ‘iç güzellik dış güzellikten önemlidir’ fikrine ikna etmeye çalışıyor.
SALİHA SULTAN
Netflix yayın platformu 13 Eylül’de, Amerikalı yazar Scott Westerfeld’in 2005’te yayınlanan aynı adlı romanından uyarlanan gençlik distopyası ‘Çirkinler’i izleyici ile buluşturdu. Türkçeye de 2008’de Tudem Yayınları tarafından aktarılan romanın dünya çapında birçok hayranı, kıtlık sonrası distopik evrenin ekranda nasıl canlandırıldığı görmek için can atıyor. ‘Çirkinler’, bilindiği gibi gelecekteki teknoloji ve var olan toplumsal politikalarla ilgili rahatsız edici gerçekleri inandırıcı bir olay örgüsüyle harmanlayan, okunması oldukça kolay bir şekilde okura sunan popüler bir roman.
YURTTAKİ İKİ GENCİN ‘BARBIE VE KEN’ OLMA HAYALİ
Film, distopik bir gelecekte 16. yaş gününe kadar gözlerden ırak bir yurtta yaşayan öğrenci Tally Youngblood’ın (Joey King) macerasını takip ediyor. Bu dünyadaki ‘çirkin’ gençler 16’ıncı yaş gününde ‘güzel’ olmak ve artık diğer ‘güzellerle’ birlikte ‘Alice’in harikalar diyarını’ andıran bir şehirde yaşamak için estetik ameliyata giriyor. Kendisine ‘şaşı’ diyen ana karakterimiz Tally de, yurttaki eğitim hayatı boyunca kendisine aşılandığı üzere bir gün ‘güzel’ olma hayaliyle yaşayan, kendisinden üç ay önce ‘güzelleşen’ ve ‘burun’ takma adı ile seslendiği arkadaşı Peris’e (Chase Stokes) katılmayı hayal eden bir genç kız. Filmin başlarında izleyicide ‘çirkinler’ yurdunda sıkı dost olan ‘şaşı’ ve ‘burun’un ‘güzeller’ şehrinde ‘Barbie ve Ken’ olacağı hissi hakim oluyor. Ancak Tally’nin Peris gittikten sonra arkadaş olduğu Shay (Brianne Tju) ise, sınıfın arka sıralarında oturan, kendisine dayatılan düşünceleri sorgulayan cinsten bir genç kız. Shay, ‘güzel’ olmayı değil, bireyselliği ve ‘iç güzelliği’ savunan, liderliğini siyahi genç David’in (Keith Powers) yaptığı ‘Duman’ isimli bir örgüte katılmayı tercih ettiğinde, her gün yurt odasındaki ekranda kendisine sarı saçlar, altın rengi gözler deneyen Tally’nin dünyası da alt üst oluyor. Tally, artık her zaman istediğini düşündüğü hayat ile hiç düşünmediği yeni bir hayat arasında seçim yapmak zorunda kalıyor.
Hollywood’da, gençlik distopik türü son on yılda popülerlik kazandı, ancak son zamanlarda bu modanın geçtiği üzerine de çokça yazıldı çizildi. Geçen yıl ekranlara dönen ‘Açlık Oyunları’ ise bu tezi çürüttü, bu tür yapımların hala ilgi gördüğünün işaretini verdi. İnsanlığın, özellikle gençlerin Instagram çılgınlığına hapsolduğu, bol takipçi uğruna standart bir ‘güzellik’ üzerine programlanan fotoğraf filtreleriyle tek tipe dönüşmeyi tercih ettiği günümüzde, distopik ‘Çirkinler’ filmi de ayrı bir önem kazanıyor. Dünya genelinde de estetik uzmanlarının estetik talebinin ergenlik dönemine indiğini açıklamaları da göz önüne alındığında, film özellikle hitap ettiği yaş kitlesi açısından yine önemli bir yapım. Oyuncuların ‘çirkinler’ yurdundaki görünümleri ve ‘güzeller’ şehrindeki ışıltılı halleri ergen kitlenin zihninde birkaç sorgulamaya yol açacaktır. Ancak, son sahnede devamının geleceğine işaret eden filmin ‘çirkinleri’ ne kadar ‘güzelleştirdiği’ yine de muamma. ‘Güzel’ olmanın ardındaki karanlığı sorgulayan hikaye, filmi izledikten üç saniye sonra Instagram hikayelerinde parmak kaydırmaya devam edecek ergenleri ‘iç güzellik dış güzellikten önemlidir’ düşüncesine ikna edebilecek mi? İzleyin, kararınızı kendiniz verin.
ERGENLER İÇİN TANIDIK BİR DÜNYA
Öte yandan yönetmen McGee’nin ‘Çirkinler’i ‘Black Mirror’ ya da ‘Açlık Oyunları’ türü distopik yapımlardaki gibi sürprizlerle dolu değil. McGee, romanın aslına epey sadık kalıyor, tahmin edilebilir bir senaryo ile güvenli bir alanda ilerliyor. Filminin hedef izleyici kitlesinin dünyasını iyi çözümleyen yönetmen, büyülü Instagram efektleri, video oyunlarını andıran kaykay sahneleri, gökyüzünde havai fişeklerin patladığı fütüristik bir şehir resmederek izleyicisine de kendini yabancı hissetmeyeceği güvenli bir atmosfer sunuyor. Filmi izleyen birçok sinema eleştirmeni bu durumu McGee’nin başarısızlığı olarak yorumlarken, kimileri de ‘zaten distopik bir evrende’ yaşadığımızı vurgulayarak, yönetmenin akrobasi hareketleri yaparak sınırları zorlamayı değil, izleyicisinE kendisine yabancı olmayan bir zeminde temel mesele üzerine düşündürmeyi tercih ettiği görüşünü savunuyor.
