Eskişehir’de ahşap oymacılığına merak salan Varol Yavuz, evinin bahçesinde kurduğu atölyede geleneksel İskandinav kuksa (guksi) bardaklarını üretmeye başladı. 52 yaşındaki Yavuz, gençlik yıllarından itibaren doğaya olan ilgisini hobisine dönüştürerek, bu alanda kendine bir yer edinmeyi başardı.
Varol Yavuz, doğa yürüyüşleri ve kamp etkinlikleri sırasında, ağaç parçalarından çeşitli kamp gereçleri yapmaya başladı. Bu süreç, zamanla bir tutku haline geldi ve Yavuz, ahşap işlemeciliğe yöneldi. 8 yıl önce bu uğraşına başladığında, malzemeyi oyma işlemi için çeşitli bıçak türleri edinerek bu işin inceliklerini öğrenmeye koyuldu.
Başlangıçta evinin balkonunu atölye olarak kullanan Yavuz, işleme aletlerinin artmasıyla daha geniş bir alana ihtiyaç duydu. Bu gereksinim doğrultusunda, evinin bahçesindeki depo alanını atölyeye dönüştürdü. Yeni bir alanın avantajını kullanarak, daha fazla cihaz ve malzeme edinme fırsatı buldu. Yavuz, atölyesinde İskandinav kökenli kuksa bardaklarını Göktürk kültürüne ait motiflerle yeniden yorumluyor. Bu özel yapım bardaklar, ısıya ve sıvıya dayanıklı tek parça ahşaptan oyarak üretiliyor. Yavuz, bu eserleri gelen talepler doğrultusunda internet üzerinden satışa sunuyor.
Kuksa bardakların sağlıklı olması için tamamen organik bir tasarım tercih eden Yavuz, ahşap ve keten tohumu yağı kullanarak ürünlerini işliyor. Kimyasal maddelerden kaçınarak, bu gereçlerin ağızla temasına uygun bir tasarım sağladığını belirten Yavuz şöyle konuştu: "Kuksa sağlıklı olması için tamamen organik bir tasarımdır. Ahşap ve keten tohumu yağı kullanıyorum. Boya, vernik gibi kimyasalları asla kullanmıyorum, neticede bu gereç ağzımızla temas ediyor. Rahat rahat çayımızı kahvemizi içebiliyoruz."
Yavuz, ahşap işlemenin oldukça meşakkatli bir süreç olduğunu belirterek "Üzerini kalemle çizdikten sonra oyacağım noktaya geliyorum. Ahşabın düzgün ve çatlak olmadığına emin olduktan sonra içini boşaltıyorum. İskarpela ile içini genişletiyorum. Bardak şeklini alana kadar yontuyorum, sonra zımparalıyorum. İçime sinene kadar yontuyorum. Dış taraflarını el törpüsü ile şekillendiriyorum, matkaplarla deliklerini açıyorum. Daha sonra elimle zımparalıyorum." dedi.
Emekli olduktan sonra haftanın çoğunu atölyesinde geçiren Yavuz, sosyal medyada çalışmalarını paylaşarak siparişler alıyor. Atölyesine yatırım yaparken, zaman zaman taksitle veya para biriktirerek alet ve cihazlar edindiğini belirten Yavuz son olarak şunları söyledi: "Yeri geldi taksitle, yeri geldi para biriktirerek alet, cihaz aldım. Bu şekilde atölyem genişledi. Kafamda daha çok plan var. Bu işlerle ilgilenenler bilirler, işlemeciliğin sonu yok. Ahşapla başlıyorsunuz, daha sonra ahşabı işleyen bıçağı yapmaya çalışıyorsunuz. Yaşam şartları, çeşitli sorunlar derken kafamız bazen doluyor. Trafikten iş yerindeki sorunlara kadar stres oluyoruz. Atölyeme girdiğim zaman onları dışarıda bırakıyorum, atölyem bana her şeyi unutturuyor. O sorunlarla uğraşmak yerine buradaki işlerimle uğraşıyorum. Aklınıza bir model takıldığında, yapmaya başlıyorsunuz ve tüm derdiniz onu bitirebilmek oluyor. Kimi zaman yarı yolda kalıyorsunuz, kırılıyor, dökülüyor, baştan başlamak zorunda kalıyorsunuz ancak ürün bittiğinde onu sergilemek kadar güzel bir şey yok."
