16 Nisan Pazar günü demokrasi tarihimizin dönüm noktalarından birini yaşadık. Milli irade tecelli etti, halk oylaması sonucunda Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi onaylandı. Bir değişim ve dönüşüm döneminin kapısı aralandı, ilk adım atıldı. On yıllardır süregiden, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sahiplenmesiyle ivme kazanan başkanlık sistemi tartışmasında son nokta konmuş oldu.
Benim için 1991’den beri savunuculuğunu yaptığım, 26 yıllık kişisel bir rüyanın da gerçekleşmesi anlamına geliyor bu ayrıca. Rahmetli Özal bu meseleyi tartışmaya açtığında bir avuç kişiydik belki de. Bunu yazıp dillendirdiğimizde alay konusu bile yapıldık. “Bu fantezi de nereden çıktı?” diye eleştirildik. O eleştiri sahipleri bir yandan da Özal’ı tek adam heveslisi olmakla, diktatörlük özlemi çekmekle suçlamaya başladılar.
***
O yanıyla bugünden pek farkı yoktu tablonun. 26 yıl önce de aynı ucuz taktikler revaçtaydı. Ama eli güçlüydü vesayetçilerin, medya onların elindeydi, istedikleri algıyı oluşturmakta fazla zorlanmıyorlardı. Özal’ın ömrü vefa etseydi kim bilir daha ne yıpratmalara maruz kalırdı. Aynı sebeple biz başkanlık sistemi savunucularının sesi de cılız kaldı o dönem.
Yıllar içinde belli bir mesafe aldık belki, ama Cumhurbaşkanı Erdoğan bu meseleyi ciddi biçimde sahiplenmeseydi asla bu noktaya gelemezdik. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın azim ve kararlılığıyla milletin cesareti ve feraseti bir araya geldi, ortaya bu netice çıktı. Aziz milletimiz 15 Temmuz gecesi bu ülkenin istiklalini ve istikbalini kurtarmıştı. 16 Nisan günü bu mücadeleyi yeni bir evreye taşıdı.
15 Temmuz hain darbe girişimi sonrasında devletin yeniden yapılanması, yönetim sisteminin yenilenmesi bir mecburiyet haline gelmişti. 16 Nisan’da millet iradesi tarafından bu mecburiyetin gereği yerine getirilmiş oldu. 26 yıldır savunduğum ve Türkiye’ye mevcut sistemden çok daha uygun ve yarayışlı olduğunu düşündüğüm yönetim sistemi 3 Kasım 2019 tarihinde yapılacak seçimlerle hayata geçirilecek. Bu açıdan büyük bir memnuniyet duyuyorum.
Gelgelelim, bu halk oylaması sürecinin beni çok üzen yanları da oldu. 26 yıldır her seçimin ve halk oylamasının içinde bulundum, çeşitli görevler üstlendim. Hiçbirinde bu halk oylamasındaki kadar sistematik yalana, akıldışı ve gerçeküstü uydurmaya tanık olmadım. Hukuki düzenlemeler getiren, teknik nitelikteki değişiklik paketi inanılmayacak ölçüde saptırıldı, çok yanlış bakış açılarıyla tartışmaya açıldı.
“İsterse bin Cumhurbaşkanı yardımcısı atar, isterse muhtarlıkları kaldırır, lokantaları kapatır, minibüs hatlarını iptal eder” türünden saçmalıklar ciddi ciddi tartışıldı kaç aydır. Çok istisnai ve kırk yılda bir kullanılacak olan “seçimleri birlikte yenileme” yetkisi hem çarpıtıldı hem de sanki yeni sistemin ruhunu oluşturan ana öğelerden biriymiş gibi tartışmaya açıldı. Bu köşeden zorlama yorumların parodisini bile yazdım, ciddiyetle tartışılmasının sürmesine de şaştım kaldım.
***
Bu konuların böyle akıldışı ve gerçeküstü şekilde tartışılmasında muhalif hukukçuların da büyük payı var. Hukukçu kimliği kimseye bir “görüş üstünlüğü” payesi sağlamaz. Özellikle de hukuki yorumlar siyasi amaçlarla mantık sınırlarının dışına taşınıyorsa. Bunu yaptılar. Akılcı ve teknik düzenlemeleri anlamsızlaştıracak tuhaf tezler ürettiler. Siyasetin doğasına ve ciddiyetine aykırı pek çok öğeyi muhalif siyasetçilerin ana söylemi haline getirdiler.
CHP ve HDP’ninki bilinçli bir tercihti elbette. Siyasi ahlakla hiç bağdaşmayan bu yanıltmacalara rağmen sandıkta istedikleri sonucu elde edemediler. Ama anlaşılıyor ki bazı kafaları karıştırmayı başardılar. Artık yeni sistem yolunda yasal düzenlemelerin yapılacağı, yeni Meclis İçtüzüğü hazırlanacağı bir döneme giriyoruz. Umarım bundan sonra tartışmalar akılcı bir çizgiye oturur ve muhalefet de bu yeni sürece yapıcı katkılarda bulunur. Artık muhalefetin gerçeküstü kampanya dönemi bitti, Türkiye’nin geleceğini birlikte inşa edeceğimiz gerçek bir dönem başladı.
