Bir kendini bilmez ‘Gebermiş’ demiş. Çok üzüldüm…

Güzelim Anadolu’dan böyle bir kelime nasıl çıkar diye üzüldüm.

Dil dedi de yürek nasıl izin verir böyle bir kelimeye diye üzüldüm.

Canı incitmek bu kadar kolay mı diye üzüldüm.

Gönül perdeleri nasıl bu kadar kapalı diye üzüldüm.

Kelimeler gitmiyor bugün şiirle dile gelsin…

******

“Hiç mi güzelim Anadolu’dan öğrenilmedi?”

Ey dost, bu topraklarda nasıl bir kendini bilmezlik?

Hiç mi kalpler atmadı?

Hiç mi güneş yakmadı, ay karartmadı?

Hiç mi bilinmez bugün kara toprağın üstü yarın altı?

Hiç mi çağlamadı deli deli Kızılırmak’la?

Hiç mi efkârdan kolu kanadı kırılmadı?

Hiç mi derdi dağları aşmadı?

Hiç mi tuzu bal eylemedi?

Hiç mi gençliğini rüzgâr savurmadı?

Hiç mi düğünlerde şakır şakır oynamadı?

Hiç mi baharın ardına saklanmadı?

Hiç mi ceviz ağacının altında hayal kurmadı?

Hiç mi çiğdemlerle bir olup ağlamadı?

Hiç mi korkmadı geçit vermez vadilerden?

Hiç mi kuru ayaz titretmedi?

Hiç mi kalpten kalbe konuşmadı?

Hiç mi gölgeyi fırlatıp atmak istemedi?

Hiç mi gülün kokusuyla erimedi?

Hiç mi acıdan dizlerini dövmedi?

Hiç mi bülbülün sesi yüreğine ok gibi saplanmadı?

Hiç mi aşka düşmedi?

Hiç mi ayrılığı feleğe şikâyet etmedi?

Hiç mi yanmadı, hiç mi kül olmadı?

Hiç mi duyulmadı Yunus Emreler, Mevlanalar?

Ey dost, hiçlik makamı hiç mi duyulmadı?

Ey dost, nasıl bir gönül körlüğüne düştük?

Hiç mi güzelim Anadolu’dan öğrenilmedi?

******

Türkü sever bir can olarak, Volkan Konak’a Allah’tan rahmet diliyorum; ailesine, yakınlarına, sevenlerine başsağlığı ve sabır diliyorum.