Öteden beri bilinen ve görülen AK Parti’nin propaganda üstünlüğü seçim atmosferine girdiğimiz şu sıralarda da varlığını hissettirmeye başladı. Sadece tek başına ve her alana hükmeden değil aynı zamanda bütün iletişim kanallarında avantaja sahip medya gücünü de temsil eden bir iktidar bütünlüğü var. Bu üstünlük ve disiplin sayesinde yapılanları mükemmel anlatabiliyor, yapılamayanlara mazeret üretebiliyor; en önemlisi kendisine yönelen iddia ve suçlamaları da örtbas edebiliyor. Özellikle bu noktada aslı dikkat kaybı yaşamıyor.
Bu mükemmel mekanizma birkaç öncesine kadar bir dönem gerilemişti. Muhalefet gündem belirleme üstünlüğünü kazanmıştı ama art arda gelen kimi popülist kimi konjonktürel kimi de yerli otomobil gibi gözle görünür icraat hamleleri sayesinde tablo yine değişti. Başta Cumhurbaşkanı Erdoğan olmak üzere Cumhur İttifakı’nda gözlenen özgüven patlaması bu değişimin eseridir. Elbette buna Altılı Masa’nın iç meseleler ve teknik süreçlerle ilgilenmesi büyük katkı sağlıyor.
Masada ana mesele Cumhurbaşkanı adayının kim olacağıdır. Ancak, bu meselenin içinde Kemal Kılıçdaroğlu’nun ziyadesiyle öne çıkan isminin de tartışma konusu olması ve “Seçilir mi seçilemez mi?” sorusunun bir türlü cevap bulamaması gibi başka meseleler de bulunuyor. İktidar bu tabloyu, Kılıçdaroğlu’nun adaylığını beklerken aynı zamanda bu adaylığın Altılı Masa’da bir çatlak yaratması umuduyla izliyor. Hem aday Kılıçdaroğlu olsun, hem de bu veya başka gerekçelerle masa dağlısın veya zayıflasın… Cumhur İttifakı’nın sandıkta maksimum faydası böyle bir sonuçta yatıyor.
Adayın kim olacağı belirsiz ama masanın dağılması ihtimali beklentilerin aksine hala imkansıza yakın bir senaryodur. Ancak, Altılı Masa’da aday ve yol haritası çalışmalarına odaklı mesai iktidarın zaten zengin olan propaganda gücünü daha da zenginleştiriyor. Erdoğan’ın sahalara yeniden güçlü olarak dönüşünün Masa’daki tartışmaların alevlendiği döneme gelmesi tesadüf değildir.
Gayet tabii iktidar propaganda yaparken muhalefet susmuyor. Muhalefet partileri de yoğun bir tempoyla konuşuyor ve çalışıyor ama arada önemli bir fark bulunuyor. İktidar, doğrudan seçime ve sandığa yönelik propaganda yaparken Altılı Masa’nın mesajları hala gündelik siyaset sınırları içinde dolaşıyor. Cumhur İttifakı seçim kulvarında hızlanırken Altılı Masa henüz bu kulvara adım atmış durumda değildir. Kendilerini aday belirleme ve vizyon taahhüdünde rutin seçim takvimine bağladılar. Öte yandan iktidar; hem iktidar olduğu için hem de rakibin rutine bağlılık karanını gördüğü için takvimi kendi adına işletmeye çoktan başladı bile. Resmi takvim başlamadan şimdiye kadar yapılanlara ilaveten EYT, Asgari ücret artışı, Karadeniz doğalgazı vesaire gibi adımların geleceği de aşikardır. Bütün bunlar olurken Altılı Masa’nın adaysız, eylemsiz ve tartışmalarla geçen her günü; iktidara kendisini seçmene anlatmak, ikna etmek ve gündem belirlemek bahsinde fırsat sunacaktır. Zira, iktidar için seçim sezonu açıldı ve seçmenin tercihini etkilemek adına ne varsa seferber etmektedir.
Elbette yarışa erken başlamak Cumhur İttfakı’nın seçim galibiyetini garanti etmiyor ama derin ekonomik kriz ve ağır yozlaşma döneminin ardından gidilmekte olan seçimin hak ettiği güçlü değişim mesajını zayıflatıyor ve muhalefetin telaşsız hali kurulacak sandığı “seçimlerden bir seçim” seviyesine indiriyor. Sosyo-ekonomik tablosu kriz içinde olan bir ülkede muhalefetin daha tutkulu ve seçime iktidardan daha hazır olması beklenirdi. Potansiyel olarak belki hala öyle ama görüntü öyle değil ve Altılı Masa’nın iktidara karşı siyaseti fazlasıyla cömert seyrediyor. Bu seyir de böylesine kötü icraat dönemine rağmen beş yılı erken seçimsiz tamamlamayı başaran iktidara sandık yolunda bulunmaz dayanak noktası kazandırıyor.
