Zamanın kendisidir insan. Kendi olmak için doğar, kendi olmak için ölür.

Kendi olmak için geçer bu dünyadan.

Zaman insandır.

Olur ve biter.

Kendi dünyasını, kendi zamanını kendi rüyasını görür ve uyanır.

Herkes kendine ait olanla hemhâldir.

Kendine ait olandan arar ve yol yürür.

Zaman biraz da insan için seçilmiş en büyük kader ve keder...

Ne sığacaktır içine?

Döner dolaşır insan kendinden başkasını sığdıramadığını görür.

Dünya, “ötelere” giden yol…

Gözü dünyada olanın bayağı şeylere meyli çok.

Fakat dünya zamanından ayrı var olma zamanını yaşayanlar hiçbir şeyin yokluğu ile terbiye olmaz.

Onlar büyük uykudan uyanmanın bekleyişiyle kendi rüyalarını görürler.

Binbir rengi var dünyanın. Zamanın binbir rengi var.

Kendi zamanının rengini yaşayanlara hürmet.