Netanyahu, İsrail'in Demir Kubbe hava savunma sistemini Ukrayna'ya vermeyi düşündüğünde, 1 Şubat'tı. Amerikan CNN'e açıklamıştı.

İran'ın, Rusya'ya sağladığı drone ve silahlara böyle karşılık vermekten söz ediyordu.

Yani Rusya-Ukrayna savaşında bir İran-İsrail cephesi de açılmıştı.

Hatta Netanyahu, Ukrayna'ya gönderilen Batı silahlarının, Rusya üzerinden İran'la Hamas'ın eline geçmesinden duyduğu endişeyi de dile getiriyordu.

Rus ordusu, düşman komşuları Suriye'yi korumak için sınırlarına kadar gelmişti zaten. Artık dip dibeydiler, bunu da ayrı tehlike sayıyordu Netanyahu.

Moskova'nın cevabı gecikmedi. Bu çıkışın ertesi günü, 2 Şubat'taydı.

Dışişleri Sözcüsü Zaharova, "tüm ülkeler, bu silahları meşru hedef kabul edeceğimizi anlamalıdır" dedi. Durumu kötüleştirir, diye de uyardı.

Sonra uzatmadılar, söz düellosuna dönmedi ama konu, orada kapanmadı da.

Bir ay geçmeden, martta Hamas'tan ses geldi. Yakınlarda, davet üzerine Moskova'ya gidip Lavrov'la kritik bir görüşme yaptıklarını duyurdular.

Davet ve ziyaretler, 2020'de başlamıştı. İran'ı aradan çıkararak doğrudan yakınlaşıyorlardı.

Dışişleri Bakanı Lavrov, Hamas lideri İsmail Haniye ile yüz yüze buluşmayı âdet haline getirmişti.

Kendi beyanlarına göre Hamas, Ruslara sabırlarının tükendiğini anlatıyordu.

Ruslar da Ukrayna savaşının, İsrail tarafından 'asıl sorun' Gazze'yi unutturmak için körüklendiğini işliyordu.

Batı'nın, Ukrayna'da asıl hedefi Rusya değil Gazze; propagandasına asılıyorlardı. İşe yarayacağını görüyorlardı demek.

Filistin direniş örgütlerini tek çatı altında toplamak da Rusya'nın ilgi alanına girmişti. Açıktan birlik olmaya çağırıyorlardı.

Tesadüfe bakın ki; 2021'de de Gazze'deki 10'dan fazla örgüt, ortak bir operasyon odası kurdu. Aralarında sol direniş örgütleri de yer alıyordu.

Ve birlikte saldırarak Netanyahu'nun çok güvendiği Demir Kubbe'sini delik deşik ettiler. 2023 bitmeden, güya Ukrayna'ya gönderilecek Demir Kubbe'yi kevgire çevirdiler.

Putin'in intikamı, hem de doğum gününde alınmış kadar oldu. Ama saldırının arkasında var mı, yok mu; bilinmiyor.

İran'ın da işi görüldü. İsrail'in, Suud ve Türkiye'yle normalleşmesi sabote oldu. Onlar da sahipleniyor ama saldırıyı üstlenmiyorlar.

Rusya rahatladı, İran zafer kutluyor, mazlum Gazze'ye ise İsrail bombaları yağıyor.

Gazze halkına can kaybettirme pahasına kim istediğini aldı; kim, ne kazandı? Tablodan siz çıkarın.

YİNE BİR KİM VURDUYA GİDİYORUZ

Evet, Orta Doğu'da bütün sorunların anası, Filistin Sorunu'dur.

Ve evet, Filistin Sorunu çözülmeden bölgeye barış gelmez. Dünya da güvende olmaz, kimse huzur bulamaz.

Fakat iki tarafta da çözümsüzlükten yararlananlar, sorunu kullananlar, ateşle oynayanlar var. Barış, çözüm istemiyorlar. Onların sabotajları boşa çıkarılmadan nasıl çözülecek?

Kime, neye alet olunduğuna bakmadan, körü körüne cihat çığırtkanlığıyla olacak iş değil.

Kuru hamasetin Filistin'e, Gazze'ye faydası yok. İran'la Rusya'nın dolmuşuna yolcu bindirmekten, Siyonizmin değirmenine su taşımaktan başka tabii.

Kendi çıkarı için Filistinlilerin, İsraillilerin canını hiçe sayanların kanlı oyunu bu. İsrail tarafında nasıl oynandığını, Haaretz gazetesi ifşa etti.

Netanyahu, 2019'da kendi partisinden parlamenterlere şu stratejiyi sunmuş: Filistin devleti kurulmasını önlemek isteyen, Hamas'ın güçlendirilmesini ve Hamas'a para aktarılmasını destekler!

Fahri ayetullahlığa, mücahitliğe oynayan Putin de Aksa Tufanı'nın tadını çıkarıyor.

Zaharova diyor ki; "Batı'yı, Kiev'e gönderilen silahların karaborsaya düştüğü konusunda defaatle uyardık."

Medvedev, Ukrayna'ya verilen NATO silahlarının bugün İsrail'de kullanıldığını söylüyor.

Hamas'a o silahları biz vermedik, savunmasına başlamışlar.

Rusya, İsrail'e saldırıda kullanılan silahların izi kendisine çıkarsa diye, şimdiden altlık hazırlıyor gibi.

Kimin bombası kimin cebinde; kim, kimi kullanıyor, belirsiz. Ortam tekin değil.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, iki tarafı da sivil ölümleri durdurmaya ve büyümeden yangını söndürmeye çağırıyor.

Bir tek çıkarılan yangının yakıcı gerçekliğine güvenebiliriz, sıçrarsa önü alınamaz, dünya yanar. Kundakçı, göründüğü gibi; mesele de Filistin değil.